πŸ‘ΏMarkOfTheBeastπŸ‘Ώ

Ang VidcoπŸ’‰ na itinurok sa mga tao ay gene therapy na umpisa ng Mark of the Beast para maiconnect ang mga tao sa internet of things para makontrol ng kanilang πŸ‘ΏBeastSystemπŸ‘Ώ
Ito ay hindi bakuna laban sa bayrus kundi
πŸ’‰gene therapyπŸ’‰πŸ‘‡

“The fraudulent use of β€œexperimental gene therapy to healthy people” was not only an β€œextreme violation of human rights,” but β€œthe result was the induction of the terrible drug-induced injury that has never been seen in human history.” – Prof Masayasu Inoue, Professor Emeritus of Osaka City University Medical SchoolπŸ‘‡

https://fb.watch/rJth-gWAZF/

Massive Japanese Protest Against this and the 😈NewWorldOrderWHO PandemicTreatyπŸ˜ˆπŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02pKUAZZxmtjPkdwUW5wfB4wJjkuR5CbLCxH1HUvYHLEXYCwdiibwvEqjWMhdFAspzl&id=742519921

https://fb.watch/rJus-PhJ2I/

😈WHOPandemicTreatyπŸ˜ˆπŸ‘‡

Latest Pandemic Treaty draft has gaping holes because they daren’t reveal what they plan to do

“β„™π•—π•šπ•«π•–π•£ π”Έπ••π•žπ•šπ•₯𝕀 π•žβ„β„•π”Έ 𝕁𝕒𝕓𝕀 β„‚π• π•Ÿπ•₯π•’π•šπ•Ÿ ‘β„•π•’π•Ÿπ• π•“π• π•₯𝕀’ 𝕋𝕙𝕒π•₯ β„™π•–π•£π•žπ•’π•Ÿπ•–π•Ÿπ•₯𝕝π•ͺ 𝔸𝕝π•₯𝕖𝕣𝕀 𝔻ℕ𝔸 πŸ™ 𝕠𝕗 𝟚 .π•€π•Ÿπ••π•–π•‘π•–π•Ÿπ••π•–π•Ÿπ•₯ 𝕣𝕖𝕀𝕖𝕒𝕣𝕔𝕙𝕖𝕣𝕀 𝕙𝕒𝕧𝕖 π•“π•–π•–π•Ÿ π•¨π•’π•£π•Ÿπ•šπ•Ÿπ•˜ 𝕗𝕠𝕣 π•ͺ𝕖𝕒𝕣𝕀 π•₯𝕙𝕒π•₯ β„‚π• π•§π•šπ•• π•žβ„β„•π”Έ π•§π•’π•”π•”π•šπ•Ÿπ•–π•€ π•”π• π•Ÿπ•₯π•’π•šπ•Ÿ 𝕀𝕖𝕔𝕣𝕖π•₯ π•šπ•Ÿπ•˜π•£π•–π••π•šπ•–π•Ÿπ•₯𝕀 π•’π•Ÿπ•• π•Ÿπ• π•¨ 𝕨𝕖 𝕙𝕒𝕧𝕖 π•”π• π•Ÿπ•—π•šπ•£π•žπ•’π•₯π•šπ• π•Ÿ 𝕠𝕗 π•₯𝕙𝕖 π•”π•π•’π•šπ•ž.
𝔸 𝕕𝕖𝕖𝕑 π••π•šπ•§π•– π•šπ•Ÿπ•₯𝕠 β„™π•—π•šπ•«π•–π•£β€™π•€ π•žπ•¦π•£π•œπ•ͺ π•™π•šπ•€π•₯𝕠𝕣π•ͺ 𝕣𝕖𝕧𝕖𝕒𝕝𝕀 π•₯𝕙𝕖π•ͺ 𝕑𝕒𝕣π•₯π•Ÿπ•–π•£π•–π•• π•¨π•šπ•₯𝕙 π•’π•Ÿ π•€π•€π•£π•’π•–π•π•š π•₯𝕠 𝕕𝕖𝕧𝕖𝕝𝕠𝕑 π•‘π•£π• π•˜π•£π•’π•žπ•žπ•’π•“π•π•– π•Ÿπ•’π•Ÿπ• π•£π• π•“π• π•₯𝕀 π•₯𝕠 𝕓𝕖 π•šπ•Ÿπ•›π•–π•”π•₯𝕖𝕕 π•šπ•Ÿπ•₯𝕠 𝕑𝕖𝕠𝕑𝕝𝕖 π•₯𝕠 𝕒𝕝π•₯𝕖𝕣 π•₯π•™π•–π•šπ•£ 𝔻ℕ𝔸, π•šπ•€π•€π•¦π•– π•₯π•™π•–π•ž π•¨π•šπ•₯𝕙 π•’π•Ÿ 𝕀ℙ 𝕒𝕕𝕕𝕣𝕖𝕀𝕀, π•’π•Ÿπ•• π•”π• π•Ÿπ•Ÿπ•–π•”π•₯ π•₯π•™π•–π•ž π•₯𝕠 π•₯𝕙𝕖 π•šπ•Ÿπ•₯π•–π•£π•Ÿπ•–π•₯”.πŸ‘‡

https://fb.watch/ry4j914UQf/?mibextid=UyTHkb

Nanobots πŸ‘‡

https://fb.watch/rDo_0Sgwmh/

Yan na po ang susunod na vaccine ilalabas nila πŸ’‰ MicroneedlePatchVaccineπŸ’‰ with Quantum DotInvisibleTatoo at Luciferase Enzymes na maiiscan at mamomonitor ng smart phone, kapag tinanggap pa po nyo ito mapapahamak na ang kaluluwa nyo dahil makukumpleto ang MarkOfTheBeast na sinasabi sa bible sa katawan ninyo, tuluyan nang mababago ang mga DNA nyo at makokontrol ang pag iisip nyo ng mga SatanicGlobalElites gamit ang technology para pasamain kayo na katulad nila at pasambahin kay Satanas, katulad ng mga tao noong panahon ni Noe na sobrang naging masasama kaya nilipol ng Dios.


Marami ang nagpaturok dahil sa kawalan ng kaalaman, yung ibang marami natakot sa panggigipit, yung maraming kristiyano mas nagtiwala sa ekpiremento na gawa ng tao na di nila alam na mga Satanista kaya nagpaturok di sila nagtiwala sa natural immune system na ibinigay ng Dios dahil sa takot sa bayrus na di nila alam gawa lang din ng mga SatanicGlobalElites para maipush sa tao angπŸ’‰Hindi pandemic ng bayrus ang naganap kundi pandemic ng mga duwagπŸ˜­πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211773699175720&id=1766207920&mibextid=UyTHkb

Ang πŸ‘ΉVidcoVaxxπŸ‘Ή ay naglalaman ng πŸ‘‡
πŸ’’SelfAssemblingNanotechnologyπŸ’’

https://drtrozzi.substack.com/p/self-assembling-nanotechnology-and?r=ainng&utm_medium=ios&triedRedirect=true

πŸ’’VaccineComponentsAndXenobotsπŸ’’

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211759092450561&id=1766207920

Kaya nadedetect as Bluetooth Low Energy Device ang mga BaksineytedπŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211774209268472&id=1766207920&mibextid=UyTHkb

Yung mga nag-iingat sa pagkain dahil sa religion gaya ng di pagkain ng baboy at mga pagkaing inihain sa diyos-diyosan pero nagpaturok nadaya po kayo😩
May sangkap na katas ng baboy ang πŸ’‰at ang toxic na luciferase enzymes black goo graphene oxide carbon elements na may 6 protons, 6 neurons and 6 electrons. Inihandog po ito sa demonyo ng mga SatanicGlobalElites na nagmamay-ari ng malalaking pharma na gumawa nyang πŸ’‰para sirain
ang humanityπŸ‘‡

https://fb.watch/rrEsCTFHTM/

“The design of the so-called vaccines was intentionally to harm people” -Dr. Mike Yaedon former Pfizer’s Vice President statement πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02o2Yjutjg9reE5EoAnrMKPbR5Ef3ZBsqPsZ3LJresyUr8tVd5xewgHDRxyhGAyYcyl&id=100008500351807

https://fb.watch/rENXVm0lm6/

πŸ’’depopulationπŸ’’

https://www.facebook.com/saved/list/10211401611753767?isCollaborativeCollection=true

https://fb.watch/ry74GZwQ5L/?mibextid=UyTHkb

πŸ’’GeneEditing&TranshumanismπŸ’’

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=292697483848196&id=100093238400522&mibextid=UyTHkb

https://www.facebook.com/100093238400522/videos/766388255174510/?mibextid=UyTHkb

https://www.facebook.com/100093238400522/videos/1135928144097846/?mibextid=UyTHkb

https://fb.watch/rFVWZliDzG/?mibextid=UyTHkb

Yung pagkain ilalabas din ng katawan kapag dumumi pero ang πŸ’‰ dumadaloy na sa katawan nyo kasama ng dugo😭

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211768637649185&id=1766207920

Ang VIDCOVAXX na itinurok sa mga tao ay hindi medicine kundi introbody nanonetwork kaya nadedetect ng Bluetooth ang mga
πŸ’‰vaccinated na parang bluetooth device πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211750948486967&id=1766207920&mibextid=UyTHkb

Hindi blood clot yung nakikita sa autopsy ng mga namatay sa cardiac arrest na mga naturukan πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=313659144514203&id=554103071&mibextid=UyTHkb

Ito ay self-assembling and self-replicating nanotechnology lipid nanoparticles that have been modified in molecular level na may component na katulad ng ginagamit sa paggawa ng hydrogel na inilalagay sa mga cellphones at mga gadgets.πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211773735856637&id=1766207920

Yung lipids particles ay nimodify na maging mas sensitive sa heat at frequency na kapag naipasok sa katawan ng tao ang reaction ay magvivibrate sa heat at frequency magdidikit-dikit sila dahil sa magneto friction kaya nagseself-assembling at yun ang FIRST STEP para maging DEVICE ang katawan ng tao na maililink sa INTERNET OF BODIES.

Gene Therapy πŸ’‰ will result to Triple Helix DNA 🧬 πŸ‘‡

https://fb.watch/rGuq7VNBDd/?mibextid=UyTHkb

Babaguhin din ng mrnavidcoshots and DNA ng tao para maging GMO or Genetically Modified Organism na pag aari ng isang corporation na mahaharvest nila ang psychological, biological, genetic at physiological data ng mga tao na wala silang kaalam-alam o permission sa pamamagitan ng computer system magiging katulad ng isang product ang mga tao na pag aari ng corporation ng mga SatanicGlobalElites na ang top corporation nila ay ang

πŸ‘ΏBlackRock/VanguardπŸ‘ΏπŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10211777166462400&id=1766207920&mibextid=UyTHkb

Yung mga information at data na makukuha nila sa mga tao ang magiging new gold at foundation ng bagong financial system na gusto nilang maipatupad na Cashless Society πŸ‘ΏCBDC-CentralBankDigitalCurrencyπŸ‘Ώ
Kasunod nito ay ang pag-iimplant sa mga tao ng QuantumDotInvisibleTatoo na magrerelease ng quantumdotrobotchips sa katawan ng tao na mag individualize at mag auauthenticate ng lahat ng data sa bawat indibidwal eto ay bahagi ng πŸ’‰TranshumanismAgendaπŸ’‰ ng mga SatanicGlobalElites working primarily through the πŸ‘ΏWEF-WHO-IMFπŸ‘Ώ at iba pang global control systems na ililink through technology ang bawat human being sa internet of bodies para mafully control ang bawat individual.πŸ‘‡

https://fb.watch/ry4XrgMTNV/?mibextid=UyTHkb

Gising na po tayo mga kababayan eto na ang mga Antichrist at nakaset-up na ang kanilang BeastSystemπŸ˜©πŸ‘‡

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10209590006304763&id=1766207920&mibextid=UyTHkb

https://www.cnbc.com/2018/05/22/bill-gates-is-betting-on-this-synthetic-biology-start-up.html

PAHAYAG 14:9-11

At isa pang anghel, ang ikatlo, ang sumunod sa kanila, na nagsasabi sa malakas na tinig:”Kung may sumasamba sa halimaw at sa larawan nito, at sinumang TUMATANGGAP NG TATAK SA KANYANG NOO O SA KANANG KAMAY, IINOM DIN SIYA SA ALAK NG MATINDING GALIT NG DIYOS na tinimplang walang halo sa kopa ng kanyang galit at pahihirapan sa apoy at asupre sa harap ng mga banal at sa harap ng kordero.

πŸ‘ΉTHE SMART MARK πŸ‘‡

https://www.facebook.com/share/v/4M4FHVxexLfCcQUv/?mibextid=jmPrM

DIGITAL IMMUNITY PROOF with patent WO2020060606 published by Microsoft Technology also for Cryptocurrency System using body activity data.

MIT funding by Bill and Melinda Gates Foundation developed an Invisible Quantum Dot Tatoo that can be monitored by smart phone.

https://patentscope.wipo.int/search/en/detail.jsf?docId=WO2020060606

https://proippatent.com/Infocenter/detail/47/what-is-patent-060606-microchip-and-famous-bill-gates-patent-number?lang=en

https://worldwide.espacenet.com/patent/search/family/067396975/publication/WO2020060606A1?q=WO2020060606%20&queryLang=en%3Ade%3Afr

https://www.azonano.com/article.aspx?ArticleID=5558

PAHAYAG 13:16

Pinatatakan nito ang kanang kamay o noo ng lahatβ€”ang mga hamak at ang mga dakila, ang mayayaman at mahihirap, ang mga malaya at mga alipin, UPANG WALANG SINUMAN ANG MAKABILI O MAKAPAGTINDA KUNG WALANG TATAK ng pangalan ng halimaw o bilang ng pangalan nito. Nangangailangan ito ng karunungan: sinumang may pang-unawa ay unawain ang bilang ng halimaw, sapagkat ito ay bilang ng isang tao. Ang bilang niya ay 666.

πŸ‘ΉID2020 WO060606πŸ‘‡

https://www.facebook.com/share/v/8ptJm7HRvpm2aqjL/?mibextid=jmPrMh

ID 2020 Alliance was formulized in May 2016 at UN Headquarters in New York and brings together for ID 2020 Agenda of private and public collective of government, non-profit organizations, universities, more than 150 sectors and company and 11 UN agencies collaborated to develop and provide a unique digital identity for all humans by 2030 with political unity, global connectivity and emerging technology and a new model of identity by means if biometric marking to establish total control of population and a knowledge of a New World Order thoughted in recent years by many political figures in access to commerce and secured access system.

Quotations in the document:
” Those who will refuse to be implanted will no longer be able to sell or buy anything and will be completely marginalized.”

https://id2020.org/

https://id2020.org/alliance

https://www.accenture.com/us-en/insight-blockchain-id2020

PAHAYAG 13:8-10

Ang lahat ng mga nakatira sa lupa ay sasamba sa kaniya, SILA NA ANG KANILANG MGA PANGALAN AY HINDI NAKASULAT SA AKLAT NG BUHAY NG KORDERO. Ito ang Korderong pinatay mula ng itatag ang sanlibutan.

Ang may pandinig ay makinig: Ang sinumang magpapaΒ­bihag ay dadalhin siya sa pagkabihag. Ang sinumang pumatay sa tabak ay sa tabak din sila papatayin. Ito ay nangangaΒ­hulugan na ang mga banal ay dapat magkaroon ng pagtitiis at pananampalataya.

πŸ‘ΉLUCIFERASE MICRONEEDLE PATCHπŸ‘‡

https://www.facebook.com/share/v/kxdLagqbdYeLPcjb/?mibextid=jmPrMh

Quantum Dot Invisible Tatoo

  • contains vaccine and patented enzymes called Luciferase
  • each person will have own ID that can be monitored by smart phone and will be branded like a product in a store.

https://www.cmu.edu/news/stories/archives/2020/april/cmu-develops-microneedle-patches.html

https://www.genengnews.com/topics/drug-discovery/quantum-dots-deliver-vaccines-and-invisibly-encode-vaccination-history-in-skin/

https://www.smithsonianmag.com/innovation/spiky-patch-could-invisibly-record-vaccination-history-under-skin-180973809/

https://www.moleculardevices.com/sites/default/files/en/assets/newsletter/november-2020.html#gref

Sana may ganito sa bawat bansaπŸ™

APOCALIPSIS 7:9-12

ANG PAG-IBIG

PAG-IBIG ANG NARARAPAT NA BATAYAN SA KUNG ANO ANG TAMA O MALI AT KASALANAN O HINDI

Ang “Sampung Utos” ang karaniwang pinagbabatayan ng marami upang matukoy kung anong mga gawa ang kasalanan. Ngunit maraming ginagawa ang mga tao na wala sa sampung utos kaya may mga bagay na nagkakaiba-iba ang pananaw ng tao sa pagtukoy kung ang mga ito ba ay tama o mali at kasalanan o hindi.

ANG KASALANAN

1 Juan 3:4 -Ang sinomang gumagawa ng kasalanan ay sumasalangsang din naman sa kautusan: at ang kasalanan ay ang pagsalangsang sa kautusan.

Sa mga utos ng Diyos ay mayroong mga pagbabawal tulad ng “Huwag kang papatay”, at may ipinagagawa tulad ng “Igalang mo ang iyong Ama at Ina.. “.

Nagkakasala tayo kapag ginagawa natin iyong mga ipinagbabawal ng Diyos at hindi naman natin ginagawa iyong mga ipinagagawa ng Diyos.

Santiago 4:17 -Sa nakakaalam nga ng paggawa ng mabuti, at hindi ginagawa, ito’y kasalanan sa kaniya.

Kasalanan din ang mga gawa na hindi sa pananampalataya o mga gawang may pag-aalinlangan.

Roma 14:23 – Nguni’t ang nagaalinlangan ay hinahatulan kung kumakain, sapagka’t hindi siya kumakain sa pananampalataya; at ang anomang hindi sa pananampalataya ay kasalanan.

Santiago 1:6-8 -Nguni’t humingi siyang may pananampalataya, na walang anomang pagaalinlangan: sapagka’t yaong nagaalinlangan ay katulad ng isang alon ng dagat na itinutulak ng hangin at ipinapadpad sa magkabikabila. Sapagka’t huwag isipin ng taong yaon na siya’y tatanggap ng anoman bagay sa Panginoon; Ang taong may dalawang akala, ay walang tiyaga sa lahat ng kaniyang mga paglakad.

ANG KAUTUSAN NG DIYOS

Ang Sampung Utos ang pangunahing Kautusan sa unang tipan ngunit nang dumating si Cristo ay nagbigay sya ng isang bagong utos na kinapapalooban ng buong Kautusan ng Diyos – ang PAG-IBIG.

Juan 13:34 -Isang bagong utos ang sa inyo’y ibinibigay ko, na kayo’y mangagibigan sa isa’t isa: na kung paanong iniibig ko kayo, ay mangagibigan naman kayo sa isa’t isa.

Mateo 22:36-40 -Guro, alin baga ang dakilang utos sa kautusan? At sinabi sa kaniya, Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo. At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili. Sa dalawang utos na ito’y nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta.

ANG PAG-IBIG

Ang pag-ibig ay pagkilala sa Diyos at pagtupad sa kanyang mga utos.

2 Juan 1:6 -At ito ang pagibig, na tayo’y mangagsilakad ayon sa kaniyang mga utos. Ito ang utos, na tayo’y mangagsilakad sa kaniya, gaya ng inyong narinig nang pasimula.

1 Juan 5:3 -Sapagka’t ito ang pagibig sa Dios, na ating tuparin ang kaniyang mga utos: at ang kaniyang mga utos ay hindi mabibigat.

Ang pagkilala sa Diyos ay hindi nangangahulugan na paniniwala lamang na may Diyos. Sa pamamagitan ng pagbabasa bibliya at pakikinig sa pangangangaral ng Ebanghelyo na itinuro ni Cristo at ng mga apostol ay makikilala natin ang Diyos at malalaman natin kung ano ang mga utos ng Diyos upang ito ay ating masunod at maipamuhay na katunayan na totoong nakikilala natin sya dahil may mga taong nagsasabi na kilala nila ang Diyos ngunit masasama ang mga gawa at hindi naniniwala sa salita ng Diyos na nasusulat sa bibliya.

Tito 1:16 -Sila’y nangagpapanggap na nakikilala nila ang Dios; nguni’t ikinakaila sa pamamagitan ng kanilang mga gawa, palibhasa’y mga malulupit, at mga masuwayin, at mga itinakuwil sa bawa’t gawang mabuti.

1 Juan 4:8 -Ang hindi umiibig ay hindi nakakakilala sa Dios; sapagka’t ang Dios ay pagibig.

Juan 8:47 -Ang sa Dios ay nakikinig ng mga salita ng Dios: dahil dito’y hindi ninyo dinirinig, sapagka’t kayo’y hindi sa Dios.
Ang pag-ibig ang kabuuan ng kautusan ng Diyos.

Roma 13:9-10 -Sapagka’t ito, Huwag kang mangangalunya, Huwag kang papatay, Huwag kang magnanakaw, Huwag kang mananakim, at kung mayroon pang ibang utos, ay nauuwi sa salitang ito, sa makatuwid baga’y Ibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng sa iyong sarili.
Ang pagibig ay hindi gumagawa ng masama sa kaniyang kapuwa: ang pagibig nga ay siyang katuparan ng kautusan.

Ang taong umiibig sa kapwa gaya ng pag-ibig sa sarili ay hindi gumagawa ng masama sa kapwa kung paanong hindi sya gumagawa ng masama sa kanyang sarili bagkus kung ano ang makabubuti sa kanyang sarili ay siya rin namang ginagawa nya sa kanyang kapwa.

Mateo 7:12 -Kaya nga lahat ng mga bagay na ibig ninyong sa inyo’y gawin ng mga tao, gawin naman ninyo ang gayon sa kanila: sapagka’t ito ang sa kautusan at ang mga propeta.

Pag-ibig ang hindi paggawa ng mga bagay na makakaperwisyo sa kapwa. Pag-ibig na hindi mandaya, manloko o manlamang ng kapwa. Pag-ibig na hindi mang-agrabyado, mang-api o gumawa ng anumang hindi makatarungang bagay sa kapwa. Ang pag-ibig ay gumagawa ng mabuti sa lahat maging sa kaaway.

3 Juan 1:11 -Minamahal, huwag mong tularan ang masama, kundi ang mabuti. Ang gumagawa ng mabuti ay sa Dios: ang gumagawa ng masama ay hindi nakakita sa Dios.

Santiago 2:8 -Gayon man kung inyong ganapin ang kautusang hari, ayon sa kasulatan, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng sa iyong sarili, ay nagsisigawa kayo ng mabuti:

1 Tesalonica 5:15 -Tingnan nga ninyo na huwag gumanti ang sinoman ng masama sa masama; nguni’t sundin ninyong lagi ang mabuti, ang isa’y sa iba, at sa lahat.

Roma 12:19-21 – Huwag kayong mangaghigantihan, mga iniibig, kundi bigyan ninyong daan ang galit ng Dios: sapagka’t nasusulat, Akin ang paghihiganti; ako ang gaganti, sabi ng Panginoon. Kaya’t kung ang iyong kaaway ay magutom, pakanin mo; kung siya’y mauhaw, painumin mo: sapagka’t sa paggawa mo ng gayon ay mga baga ng apoy ang ibubunton mo sa kaniyang ulo. Huwag kang padaig sa masama, kundi bagkus daigin mo ng mabuti ang masama.

Ang pag-ibig ang pinakadakilang kaloob mula sa Diyos dahil may kabuluhan lamang ang iba pang kaloob kung ginagawang may pag-ibig. Gaano man kabuti ang ginagawa ng isang tao ay walang halaga kung hindi pag-ibig ang dahilan kaya nya ito ginagawa. Ang pag-ibig ay kaloob mula sa Diyos na tulad ng kaligtasan ay bukas para sa lahat.

I Corinto 12:29-31-13:1-3 – Lahat baga’y mga apostol? lahat baga’y mga propeta? lahat baga’y mga guro? lahat baga’y mga manggagawa ng mga himala? May mga kaloob na pagpapagaling baga ang lahat? nangagsasalita baga ang lahat ng mga wika? Lahat baga ay nangagpapaliwanag? Datapuwa’t maningas ninyong nasain, ang lalong dakilang mga kaloob. At itinuturo ko sa inyo ang isang daang kagalinggalingan. Kung ako’y magsalita ng mga wika ng mga tao at ng mga anghel, datapuwa’t wala akong pagibig, ay ako’y naging tanso na tumutunog, o batingaw na umaalingawngaw. At kung magkaroon ako ng kaloob na panghuhula, at maalaman ko ang lahat ng mga hiwaga at ang lahat ng mga kaalaman; at kung magkaroon ako ng buong pananampalataya, na ano pa’t mapalipat ko ang mga bundok, datapuwa’t wala akong pagibig, ay wala akong kabuluhan. At kung ipagkaloob ko ang lahat ng aking mga tinatangkilik upang ipakain sa mga dukha, at kung ibigay ko ang aking katawan upang sunugin, datapuwa’t wala akong pagibig, ay walang pakikinabangin sa akin.

I Corinto 13:13 -Datapuwa’t ngayo’y nanatili ang tatlong ito: ang pananampalataya, ang pagasa, at ang pagibig; nguni’t ang pinakadakila sa mga ito ay ang pagibig.

Ang Diyos ay pag-ibig kaya ang pag-ibig ang daang kagalinggalingan patungo sa buhay na walang hanggan sa pamamagitan ng Panginoong Jesu-Cristo.

Juan 15:9-10 – Kung paanong inibig ako ng Ama, ay gayon din naman iniibig ko kayo: magsipanatili kayo sa aking pagibig. Kung tinutupad ninyo ang aking mga utos, ay magsisipanahan kayo sa aking pagibig; gaya ng aking pagtupad sa mga utos ng aking Ama, at ako’y nananatili sa kaniyang pagibig.

1 Juan 4:7 -Mga minamahal, mangagibigan tayo sa isa’t isa: sapagka’t ang pagibig ay sa Dios; at ang bawa’t umiibig ay ipinanganak ng Dios, at nakakakilala sa Dios.

1 Juan 4:9 -Dito nahayag ang pagibig ng Dios sa atin, sapagka’t sinugo ng Dios ang kaniyang bugtong na Anak sa sanglibutan upang tayo’y mabuhay sa pamamagitan niya.

1 Juan 4:15-16 -Ang sinomang nagpapahayag na si Jesus ay Anak ng Dios, ang Dios ay nananahan sa kaniya, at siya’y sa Dios. At ating nakilala at ating sinampalatayanan ang pagibig ng Dios sa atin. Ang Dios ay pagibig; at ang nananahan sa pagibig ay nananahan sa Dios, at ang Dios ay nananahan sa kaniya.

1 Juan 5:19-20 -Nalalaman natin na tayo’y sa Dios at ang buong sanglibutan ay nakahilig sa masama. At nalalaman natin na naparito ang Anak ng Dios, at tayo’y binigyan ng pagkaunawa, upang ating makilala siya na totoo, at tayo’y nasa kaniya na totoo, sa makatuwid ay sa kaniyang Anak na si Jesucristo. Ito ang tunay na Dios, at ang buhay na walang hanggan.

1 Juan 5:10-11 -Ang nananampalataya sa Anak ng Dios ay may patotoo sa kaniya: ang hindi nananampalataya sa Dios ay ginagawang isang sinungaling ang Dios: sapagka’t hindi sumampalataya sa patotoo na ibinigay ng Dios tungkol sa kaniyang Anak. At ito ang patotoo, na tayo’y binigyan ng Dios ng buhay na walang hanggan, at ang buhay na ito ay nasa kaniyang Anak.

Ang mga taong may pag-ibig ay kumikilala sa Diyos kaya mabuti ang mga pag-iisip, ugali at mga gawa.

I Corinto 13:4-7 -Ang pagibig ay mapagpahinuhod, at magandang-loob; ang pagibig ay hindi nananaghili; ang pagibig ay hindi nagmamapuri, hindi mapagpalalo. Hindi naguugaling mahalay, hindi hinahanap ang kaniyang sarili, hindi nayayamot, hindi inaalumana ang masama; Hindi nagagalak sa kalikuan, kundi nakikigalak sa katotohanan; Lahat ay binabata, lahat ay pinaniniwalaan, lahat ay inaasahan, lahat ay tinitiis.

Galacia 5:22-23 – Datapuwa’t ang bunga ng Espiritu ay pagibig, katuwaan, kapayapaan, pagpapahinuhod, kagandahang-loob, kabutihan, pagtatapat, Kaamuan, pagpipigil; laban sa mga gayong bagay ay walang kautusan.

Ang mga taong walang pag-ibig ay hindi tunay na kumikilala sa Diyos kaya masama ang mga pag-iisip, ugali at mga gawa.

Roma 1:28-32 -At palibhasa’y hindi nila minagaling na kilalanin ang Dios, ibinigay sila ng Dios sa isang mahalay na pagiisip, upang gawin yaong mga bagay na hindi nangararapat; Nangapuspus sila ng buong kalikuan, ng kasamaan, ng kasakiman, ng kahalayan; puspos ng kapanaghilian, ng pagpatay sa kapuwa tao, ng pagtatalo, ng pagdaraya, ng mga kasamaan; mga mapagupasala, Mga mapanirang puri, mga napopoot sa Dios, mga manglalait, mga palalo, mga mapagmapuri, mga mangangatha ng mga kasamaan, mga masuwayin sa mga magulang, Mga haling, mga hindi tapat sa tipanan, mga walang katutubong paggiliw, mga walang habag: Na, bagama’t nalalaman nila ang kautusan ng Dios, na ang mga nagsisigawa ng gayong mga bagay ay mga karapatdapat sa kamatayan, ay hindi lamang gayon ang ginagawa, kundi naman pinapayagan ang mga nagsisigawa ng mga yaon.

2 Timoteo 3:1-4 -Datapuwa’t alamin mo ito, na sa mga huling araw ay darating ang mga panahong mapanganib. Sapagka’t ang mga tao’y magiging maibigin sa kanilang sarili, maibigin sa salapi, mayayabang, mga mapagmalaki, mapagtungayaw, masuwayin sa mga magulang, mga walang turing, mga walang kabanalan, Walang katutubong pagibig, mga walang paglulubag, mga palabintangin, mga walang pagpipigil sa sarili, mga mabangis, hindi mga maibigin sa mabuti, Mga lilo, mga matitigas ang ulo, mga palalo, mga maibigin sa kalayawan kay sa mga maibigin sa Dios;

Awit 37:21 -Ang masama ay humihiram, at hindi nagsasauli: nguni’t ang matuwid ay nahahabag, at nagbibigay.

Awit 37:32 -Inaabatan ng masama ang matuwid, at pinagsisikapang patayin niya siya.

Kawikaan 6:12-14 -Taong walang kabuluhan, taong masama, ay siya na lumalakad na may masamang bibig; Na kumikindat ng kaniyang mga mata, na nagsasalita ng kaniyang mga paa, na nagsasalita ng kaniyang mga daliri; Pagdaraya ay nasa kaniyang puso, siya’y laging kumakatha ng kasamaan; siya’y naghahasik ng pagtatalo.

Kawikaan 6:16-19 -May anim na bagay na ipinagtatanim ng Panginoon; Oo, pito na mga kasuklamsuklam sa kaniya: Mga palalong mata, sinungaling na dila, at mga kamay na nagbububo ng walang salang dugo; Puso na kumakatha ng mga masamang akala, mga paa na matulin sa pagtakbo sa kasamaan; Sinungaling na saksi na nagsasalita ng kabulaanan, at ang naghahasik ng pagtatalo sa gitna ng magkakapatid.

Kawikaan 11:9 -Pinapatay ng masama ng kaniyang bibig ang kaniyang kapuwa: nguni’t sa kaalaman ay maliligtas ang matuwid.

Kawikaan 11:18 -Ang masama ay nakikinabang ng mga marayang sahod: nguni’t ang naghahasik ng katuwiran ay nagtatamo ng tiwasay na ganting pala.

Kawikaan 17:15 -Siya na umaaring ganap sa masama, at siya na nagpaparusa sa matuwid, kapuwa sila kasuklamsuklam sa Panginoon.

Kawikaan 17:23 -Ang masama ay tumatanggap ng suhol mula sa sinapupunan, upang ipahamak ang daan ng kahatulan.

Ang pag-ibig ang dapat nating pagbatayan upang malaman kung ang ating mga pag-iisip, damdamin, sinasalita at ginagawa ay tama ba o mali at kasalanan ba o hindi. Anumang bagay na salungat sa diwa ng pag-ibig ay tiyak na masama.

ANG KAHARIAN AT LAHING PAGMUMULAN NG ANTI-CRISTO NA KATUPARAN NG PANGITAIN NI PROPETA DANIEL SA PANAHON NG KAWAKASAN NA NAKITA DIN NI APOSTOL JUAN AT SINABI DIN NI APOSTOL PABLO

Daniel 11:1-2 – At tungkol sa akin, nang unang taon ni Dario na taga Media, ako’y tumayo upang patibayin at palakasin siya. At ngayo’y aking ipatatalastas sa iyo ang katotohanan. Narito, tatayo pa ang tatlong hari sa Persia; at ang ikaapat ay magiging totoong mayaman kay sa kanilang lahat: at pagka siya’y lumakas sa kaniyang mga yaman, ay kaniyang kikilusin ang lahat laban sa kaharian ng Grecia.

Daniel 8:3 -Nang magkagayo’y itiningin ko ang aking mga mata, at ako’y may nakita, at narito, tumayo sa harap ng ilog ang isang lalaking tupa na may dalawang sungay: at ang dalawang sungay ay mataas; nguni’t ang isa’y lalong mataas kay sa isa, at ang lalong mataas ay tumaas na huli.

Daniel 8:20 -Ang lalaking tupa na iyong nakita, na may dalawang sungay, ang mga yaon ang mga hari sa Media at Persia.

Daniel 8:4 -Aking nakita ang lalaking tupa na nanunudlong sa dakong kalunuran, at sa dakong hilagaan, at sa dakong timugan; at walang hayop na makatayo sa harap niya, ni wala sinoman na makapagligtas mula sa kaniyang kamay; kundi kaniyang ginawa ang ayon sa kaniyang kalooban, at nagmalaking mainam.

Daniel 8:5 -At habang aking ginugunita, narito, isang kambing na lalake ay nagmula sa kalunuran sa ibabaw ng buong lupa, at hindi sumayad sa lupa: at ang lalaking kambing ay may nakagitaw na sungay sa pagitan ng kaniyang mga mata.

Daniel 8:21- At ang may magaspang na balahibo na lalaking kambing ay siyang hari sa Grecia: at ang malaking sungay na nasa pagitan ng kaniyang mga mata ay siyang unang hari.

Daniel 8:7 -At aking nakitang siya’y lumapit sa lalaking tupa, at siya’y nakilos ng pagkagalit laban sa kaniya, at sinaktan ang tupa, at binali ang kaniyang dalawang sungay: at ang lalaking tupa ay walang kapangyarihang makatayo sa harap niya; kundi kaniyang ibinuwal sa lupa, at kaniyang niyapakan siya; at walang makapagligtas sa lalaking tupa mula sa kaniyang kamay.

In 334 B.C.E., Alexander crossed into Asia and defeated the Persians at the river Granicus. This gave him control of the Ionian coast, and he made a triumphal procession through the liberated Greek cities. After settling affairs in Anatolia, he advanced south through Cilicia into Syria, where he defeated Darius III at Issus (333 B.C.E.). He then advanced through Phoenicia to Egypt, which he captured with little resistance, the Egyptians welcoming him as a liberator from Persian oppression, and the prophesized son of Amun. Darius was now ready to make peace and Alexander could have returned home in triumph, but Alexander was determined to conquer Persia and make himself the ruler of the world. He advanced northeast through Syria and Mesopotamia, and defeated Darius again at Gaugamela (331 B.C.E.). Darius fled and was killed by his own followers. Alexander found himself the master of the Persian Empire, occupying Susa and Persepolis without resistance. Meanwhile, the Greek cities were making renewed efforts to escape from Macedonian control. At Megalopolis in 331 B.C.E., Alexander’s regent Antipater defeated the Spartans, who had refused to join the Corinthian League or recognize Macedonian supremacy. Alexander pressed on, advancing through what is now Afghanistan and Pakistan to the Indus River valley and by 326 B.C.E. he had reached Punjab. He might well have advanced down the Ganges to Bengal had not his army, convinced they were at the end of the world, refused to go any further. Alexander reluctantly turned back, and died of a fever in Babylon in 323 B.C.E. Alexander’s empire broke up soon after his death, but his conquests permanently changed the Greek world. Thousands of Greeks traveled with him or after him to settle in the new Greek cities he had founded as he advanced, the most important being Alexandria in Egypt. Greek-speaking kingdoms in Egypt, Syria, Persia, and Bactria were established. The knowledge and cultures of east and west began to permeate and interact. The Hellenistic age had begun.

Daniel 8:8 -At ang lalaking kambing ay nagmalaking mainam: at nang siya’y lumakas, ang malaking sungay ay nabali; at kahalili niyao’y lumitaw ang apat na marangal na sungay, sa dako ng apat na hangin ng langit.

Daniel 8:22 -At tungkol sa nabali, sa dakong tinayuan ng apat, ay apat na kaharian ang magsisibangon mula sa bansa, nguni’t hindi sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan.

Daniel 11:3-4 – At isang makapangyarihang hari ay tatayo, na magpupuno na may malaking kapangyarihan, at gagawa ng ayon sa kaniyang kalooban. At pagka tatayo siya ay magigiba ang kaniyang kaharian, at mababahagi sa apat na hangin ng langit, nguni’t hindi sa kaniyang anak, ni ayon man sa kaniyang kapangyarihan na kaniyang ipinagpuno; sapagka’t ang kaniyang kaharian ay mabubunot para sa mga iba bukod sa mga ito.

SI ALEXANDER THE GREAT ANG KATUPARAN NG LALAKING KAMBING NA MAY MALAKING SUNGAY NA NABALI AT MULA DOON AY LUMITAW ANG APAT NA MARANGAL NA SUNGAY NA ANG KAHULUGAN AY PAGKAHATI NG KANYANG KAHARIAN SA APAT

What is certain is that Alexander died of a high fever in early June of 323 B.C.E. On his death bed, his marshals asked him who he bequeathed his kingdom toβ€”as Alexander had only one heir, it was a question of vital importance. He answered famously, “The strongest.” Before dying, his final words were “I foresee a great funeral contest over me.” Alexander’s β€œfuneral games,” where his marshals fought it out over control of his empire, lasted for nearly 40 years.

Alexander the Great (356–323 BC) died suddenly at the age of 32, leaving no apparent heir or appointed successor. Some 40 years of internecine conflict followed his death, as leading generals and members of Alexander’s family vied to control different parts of the vast empire he had built. The Battle of Ipsus, fought in Phrygia, Asia Minor (present-day Turkey) in 301 BC between rival successors, resulted in the empire’s irrevocable dissolution. This late-19th century map in Latin shows the four main kingdoms that emerged after the battle. The kingdom of Cassander (circa 358–297 BC), consisted of Macedonia, most of Greece, and parts of Thrace. The kingdom of Lysimachus (circa 361–281 BC), included Lydia, Ionia, Phrygia, and other parts of present-day Turkey. The kingdom of Seleucus (died 281 BC; later the Seleucid Empire), comprised present-day Iran, Iraq, Syria, and parts of Central Asia. The kingdom of Ptolemy I (died 283 BC) included Egypt and neighboring regions.

Daniel 7:2-3 – Si Daniel ay nagsalita, at nagsabi, May nakita ako sa aking pangitain sa kinagabihan, at, narito, ang apat na hangin ng langit ay nagsisihihip sa malaking dagat. At apat na malaking hayop na magkakaiba ay nagsiahon mula sa dagat,

Daniel 7:4 -Ang una’y gaya ng leon, at may mga pakpak ng aguila: aking minasdan hanggang sa ang mga pakpak niyao’y nahugot, at ito’y nataas mula sa lupa, at pinatayo sa dalawang paa na gaya ng isang tao; at puso ng tao ang nabigay sa kaniya.

Daniel 7:5 -At, narito, ang ibang hayop, na ikalawa, na gaya ng isang oso; at lumitaw sa isang tagiliran, at tatlong tadyang ang nasa kaniyang bibig sa pagitan ng kaniyang mga ngipin: at sinabi ng mga ito ang ganito sa kaniya, Bumangon ka, manakmal ka ng maraming laman.

Daniel 7:6 -Pagkatapos nito’y tumingin ako, at narito ang iba, gaya ng isang leopardo, na mayroon sa likod niyaon na apat na pakpak ng ibon; ang hayop ay mayroon din namang apat na ulo; at binigyan siya ng kapangyarihan.

Daniel 7:7-8 -Pagkatapos nito’y may nakita ako sa pangitain sa gabi, at, narito, ang ikaapat na hayop, kakilakilabot at makapangyarihan, at totoong malakas; at may malaking mga ngiping bakal; nananakmal at lumuluray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi: at kaiba sa lahat na hayop na una sa kaniya; at siya’y may sangpung sungay. Aking pinagdilidili ang mga sungay, at, narito, sumibol sa gitna ng mga yaon ang ibang sungay, isang munti, na sa harap niyao’y tatlo sa mga unang sungay ay nabunot sa mga ugat: at, narito, sa sungay na ito ay may mga mata na parang mga mata ng tao, at isang bibig na nagsasalita ng mga dakilang bagay.

Pahayag 13:1 -At siya’y tumayo sa buhanginan ng dagat. At nakita ko ang isang hayop na umaahon sa dagat, na may sangpung sungay at pitong ulo, at sa kanilang mga sungay ay may sangpung diadema, at sa kaniyang mga ulo ay mga pangalan ng kapusungan.

Daniel 11:5 -At ang hari sa timugan ay magiging malakas, at ang isa sa kaniyang mga prinsipe; at siya’y magiging malakas kay sa kaniya, at magtataglay ng kapangyarihan; ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakilang kapangyarihan.

ANG SELECIUD EMPIRE NA ISA SA APAT SA NAHATING KAHARIAN NI ALEXANDER THE GREAT ANG KATUPARAN NG IKAAPAT NA HAYOP NA ISA SA APAT NA SUNGAY NG KAMBING NA NAGING MALAKAS AT MAKAPANGYARIHAN

SELEUCID EMPIRE, founded in 312/311 BCE by Seleucus I Nicator (Figure 1), formerly a general in the army of Alexander the Great. Adopting the titles β€œKing of Asia” and β€œGreat King,” the Macedonian rulers of the Seleucid dynasty laid claim to the territory of the former Achaemenid empire during the Hellenistic period. The empire initially stretched from Bactria and Sogdia to the Aegean coast of Asia Minor, comprising Iran for about 150 years.The Seleucid state grew from the Babylonian satrapy given to Seleucus after the death of Alexander the Great in 323 BCE. Babylonia, where Seleucus founded Seleucia on the Tigris as one of his capitals, remained a core region of the empire until the Parthians (see ARSACIDS) finally drove out the Seleucids around 141. By means of conquest and diplomacy, Seleucus first established his rule in the eastern satrapies of the former Achaemenid empire; he then turned towards the west, until finally he had gained for himself the entire empire of Alexander, save India, Palestine, Phoenicia, Egypt, and Macedonia, and earned the title of Nicator (Conqueror). His death in 281, followed by uprisings in the west, prevented the annexation of Thrace and Macedonia.

Alexander’s generals (the Diadochi) jostled for supremacy over parts of his empire, and Ptolemy I Soter, one of his generals and satrap of Egypt, was the first to challenge the new rule, leading to the demise of Perdiccas. His revolt led to a new partition of the empire in 320 B.C.E. Seleucus I Nicator, who had been “Commander-in-Chief of the camp” under Perdiccas since 323 B.C.E. but helped to assassinate the latter, received Babylonia, and from that point continued to expand his dominions ruthlessly. Seleucus established himself in Babylon in 312 B.C.E., used as the foundation date of the Seleucid Empire. He ruled over not only Babylonia, but the entire enormous eastern part of Alexander’s empire:

Daniel 11:6 -At sa katapusan ng mga taon, sila’y magpipipisan; at ang anak na babae ng hari sa timugan ay paroroon sa hari sa hilagaan upang gumawa ng pakikipagkasundo: nguni’t hindi niya mapananatili ang lakas ng kaniyang bisig; o siya ma’y tatayo, o ang bisig man niya; kundi siya’y mabibigay, at yaong mga nangagdala sa kaniya, at ang nanganak sa kaniya, at ang nagpalakas sa kaniya sa mga panahong yaon.

Seleucus I had married the daughter of a Bactrian nobleman; later Seleucids, moreover, concluded marriage alliances with the dynasties of Pontus, Commagene, and Armenia. At least three Seleucid kings had Iranian mothers. The Iranian nobility appears to have been rather loyal; with the exception of Media Atropatene, there was conspicuously little indigenous resistance to Seleucid rule in Iran (Wolski, 1947; WiesehΓΆfer, 1997).

The Seleucid Empire began when Seleucos I, one of Alexander the Great’s former favorite companions, was given the satrapy of Babylon in the second division of the empire in 321 BCE. He first ruled it briefly until 315 BCE, when he was forced to flee to Egypt under pressure of Antigonos. There he prepared his revenge with the help of Ptolemy, and succeeded to retake Babylon after the battle of Gaza in 305 BCE. He also inherited the Asian part of Antigonos’ vast empire after its final fall at the battle of Ipsos in 301 BCE. Having secured Antigonos’ kingdom’s eastern part, Seleucos managed to reconquer most of Alexander’s empire, defeating Lysimachos and Demetrios. He was, however, murdered in 281 BCE on the eve of his success by the man he supported on the Egyptian throne, Ptolemy Keraunos.

Nevertheless, even before Seleucus’ death, the vast eastern domains of the Seleucids were proving difficult to assert control over. Seleucus invaded India (modern Punjab, Pakistan) in 305 B.C.E., confronting Chandragupta Maurya (Sandrokottos), founder of the Maurya Empire. It is said that Chandragupta fielded an army of 600,000 men and 9,000 war elephants. The two monarchs ultimately sealed a treaty, by which Seleucus ceded vast territories from the Indus to present-day Afghanistan. In exchange Chandragupta gave him no less than 500 elephants, an addition to his army that was to play a prominent part in his victory at Ipsus. The peace was complemented by a “marriage alliance” (Epigamia in ancient sources), implying either a dynastic alliance (in which a Seleucid princess may have been betrothed to the Maurya dynasty) or the recognition of marriage between Greeks and Indians.

Daniel 11:7 -Nguni’t sa suwi ng kaniyang mga ugat ay tatayo ang isa na kahalili niya na paroroon sa hukbo, at papasok sa katibayan ng hari sa hilagaan, at gagawa ng laban sa kanila, at mananaig.

Seleucus’s son and successor, Antiochus I, who reigned until 261, restored Seleucid rule in the west, where he was hailed as Soter (Savior). In the east, Antiochus, like his father, maintained strong (family) bonds with the Iranian nobility. The son of an Iranian noblewoman, Antiochus had governed the eastern provinces, the Upper Satrapies, as co-ruler since 292, rebuilding Bactra (Balkh) as the easternmost Seleucid capital.

From the reign of Antiochus I onwards, the history of the Seleucid dynasty was dominated by a relentless enmity with the Ptolemies, the family who controlled Egypt and maintained a naval empire in the eastern Mediterranean and the Red Sea. This conflict led to at least six so-called Syrian Wars fought over the control of the coastal cities of the eastern Mediterranean. After the reign of Antiochus II Theos (The God; 261-246) the empire suffered a temporary setback when war broke out between the reigning king, Seleucus II (246-226), and his brother, Antiochus Hierax (The Hawk), who had established himself as rival king in Asia Minor. The War of the Brothers, which lasted with short intervals from 239 to 228, and in which also other Hellenistic states became involved, offered Diodotus (I), satrap of Bactria, the opportunity to proclaim himself king.

Daniel 11:8-9 – At gayon din ang kanilang mga dios sangpu ng kanilang mga larawang binubo, at ng kanilang mga mainam na sisidlan na pilak at ginto ay dadalhing samsam sa Egipto; at siya’y magluluwat na ilang taon kay sa hari sa hilagaan. At siya’y paroroon sa kaharian ng hari sa timugan, nguni’t siya’y babalik sa kaniyang sariling lupain.

After the short reign of Seleucus III (226-223), Seleucid hegemony over Iran and Bactria was reasserted by Antiochus III (223-187), under whose reign the empire reached its greatest extent. After successful campaigns against rebels in Mesopotamia and Asia Minor, and a failed war with the Ptolemies in Palestine (Battle of Raphia, 217), Antiochus embarked on a long tour along the northern, eastern, and southern borders of the alleged inhabited world (oikoumenΔ“). This so-called Anabasis (Inland Journey), which was a ritual as much as a military event, led from Ecbatana through Hyrcania, Bactria, and India to Arabia, with the king subduing unruly vassals where he went and then re-installing them as monarchs under Seleucid suzerainty. On his return to Babylonia, Antiochus took the epithet of Megas (The Great, presumably a Greek derivation of the Mesopotamian and Iranian title of Great King). He subsequently inflicted a crushing defeat on the Ptolemies at the Battle of Panion (200), which allowed him to occupy Palestine and the Ptolemaic possessions in Asia Minor.

When he returned to the west in 205 B.C.E., Antiochus found that with the death of Ptolemy IV, the situation now looked propitious for another western campaign. Antiochus and Philip V of Macedon then made a compact to divide the Ptolemaic possessions outside of Egypt, and in the Fifth Syrian War, the Seleucids ousted Ptolemy V from control of Coele-Syria. The Battle of Panium (198 B.C.E.) definitively transferred these holdings from the Ptolemies to the Seleucids. Antiochus appeared, at the least, to have restored the Seleucid Kingdom to glory.

Daniel 11:10-11 – At ang kaniyang mga anak ay makikipagdigma, at mapipisan ng isang karamihang malaking hukbo, na magpapatuloy, at aabot, at lalagpas; at sila’y magsisibalik at makikipagdigma, hanggang sa kaniyang katibayan. At ang hari sa timugan ay makikilos ng pagkagalit, at lalabas at makikipaglaban sa kaniya, sa makatuwid baga’y sa hari sa hilagaan; at siya’y maglalabas ng malaking karamihan, at ang karamiha’y mabibigay sa kaniyang kamay.

It is this disorganized and problematic empire that the eighteen year-old Antiochos III inherited in 223 BCE. Over the next 25 years he subdued most of the rebellious states in a great tour de force: He made his anabasis (difficult retreat) in the east successfully fighting Parthians and Bactrians, made a profitable treaty with the Indian ruler Sophagasenos and confirmed his superiority on rebellious subjects. He also made an expedition against the Gerrhaeans of the East Arabian coast in 204 BCE and defeated the Ptolemies twice which allowed him to take control of the highly valued Koile Syria near 198 BCE.

At the Battle of Magnesia in 190, Antiochus III fielded no fewer than 6,000, presumably Iranian, cataphracts and more than 10,000 Elamite and Persian light infantry (Livy, 37.40.1-14); in 166/5 Antiochus IV paraded 1,500 cataphracts and 1,000 Parthian or Saka horse archers during a festival in Syria (Polybius 30.25.6), and as late as 140 vassal rulers of Persis, Elam, and even Bactria sent auxiliary troops to support Demetrius II in his war against the Parthians (Justin, 38.9.4).

Daniel 11:12-14 -At ang karamihan ay madadala, at ang kaniyang puso ay magpapalalo; at siya’y magbubuwal ng libo-libo, nguni’t hindi mananaig. At ang hari sa hilagaan ay babalik, at maglalabas ng isang karamihan na lalong malaki kay sa una; at siya’y magpapatuloy hanggang sa wakas ng mga panahon, ng mga taon, na ma’y malaking hukbo, at maraming kayamanan. At sa mga panahong yaon ay maraming magsisitayo laban sa hari sa timugan: gayon din ang mga anak na mangdadahas sa gitna ng iyong bayan ay magsisibangon upang itatag ang pangitain; nguni’t sila’y mangabubuwal.

Antiochus was now free to conduct what has been called the Fourth Syrian War (219–216), during which he gained control of the important eastern Mediterranean sea ports of Seleucia-in-Pieria, Tyre, and Ptolemais. In 218 he held Coele Syria (Lebanon), Palestine, and Phoenicia. In 217 he engaged an army (numbering 75,000) of Ptolemy IV Philopator, a pharaoh of the Hellenistic dynasty ruling Egypt, at Raphia, the southernmost city in Syria. His own troops numbered 68,000. Though he succeeded in routing the left wing of the Egyptian army, his phalanx (heavily armed infantry in close ranks) in the centre was defeated by a newly formed Egyptian phalanx. In the subsequent peace settlement, Antiochus gave up all his conquests except the city of Seleucia-in-Pieria.

Daniel 11:16-17 – Nguni’t ang dumarating laban sa kaniya, ay gagawa ng ayon sa sariling kalooban, at walang tatayo sa harap niya; at siya’y tatayo sa maluwalhating lupain, at sasa kaniyang kamay ang paglipol. At kaniyang itatanaw ang kaniyang mukha upang pumaroon na kasama ng lakas ng kaniyang buong kaharian, at ng mga tapat na kasama niya; at siya’y gagawa ng mga yaon: at ibibigay niya sa kaniya ang anak na babae ng mga babae, upang hamakin; nguni’t siya’y hindi tatayo, ni siya’y mapapasa kaniya man.

After the Syrian war, he proceeded against the rebel Achaeus. In alliance with Attalus I of Pergamum, Antiochus captured Achaeus in 213 in his capital, Sardis, and had him executed in a barbaric manner. After the pacification of Asia Minor he entered upon his later to be famous eastward campaign (212–205), pressing forward as far as India. In 212 he gave his sister Antiochis in marriage to King Xerxes of Armenia, who acknowledged his suzerainty and paid him tribute. He occupied Hecatompylos (southeast of the Caspian Sea), the capital of the Parthian king Arsaces III, and forced him to enter into an alliance in 209 and the following year defeated Euthydemus of Bactria, though he allowed him to continue to rule and retain his royal title. In 206 he marched across the Hindu Kush into the Kābul Valley and renewed a friendship with the Indian king Sophagasenos.

Antiochus III the Great, byname Antiochus the Great, Greek Antiochus Megas, (born 242 BCEβ€”died 187, near Susa, Iran), Seleucid king of the Hellenistic Syrian Empire from 223 BCE to 187, who rebuilt the empire in the East but failed in his attempt to challenge Roman ascendancy in Europe and Asia Minor. He reformed the empire administratively by reducing the provinces in size, established a ruler cult (with himself and his consort Laodice as divine), and improved relations with neighbouring countries by giving his daughters in marriage to their princes.

Daniel 11:18 -Pagkatapos nito’y kaniyang ipipihit ang kaniyang mukha sa mga pulo, at sasakop ng marami: nguni’t isang prinsipe ay magpapatigil ng pagkutya niya; oo, bukod dito’y kaniyang pababalikin ang kaniyang kakutyaan sa kaniya.

But Antiochus’ glory was not to last for long. Following his erstwhile ally Philip’s defeat at the hands of Rome in 197 B.C.E., Antiochus now saw the opportunity for expansion into Greece. Encouraged by the exiled Carthaginian general Hannibal, and making an alliance with the disgruntled Aetolian League, Antiochus invaded Greece. Unfortunately, this decision led to his downfall: he was defeated by the Romans at the Battle of Thermopylae and Magnesia (190 B.C.E.), and was forced to make peace with the Romans by the embarrassing Treaty of Apamea (188 B.C.E.)β€”which forced him to abandon all European territories, ceded all of Asia Minor north of the Taurus Mountains to Pergamum, and set a large indemnity to be paid. Antiochus died in 187 B.C.E. on another expedition to the east, where he sought to extract money to pay the indemnity.

Daniel 11:19 -Kung magkagayo’y kaniyang ipipihit ang kaniyang mukha sa dako ng mga kuta ng kaniyang sariling lupain; nguni’t siya’y matitisod at mabubuwal, at hindi masusumpungan.

Regrettably, he also led a war against Rome in the wake of his expansion in Anatolia, and despite the wise advice of the Carthaginian Hannibal Barca, which he decided not to follow, he was defeated at the Battle of Magnesia ad Sipylum in 190 BCE. The consequences of the disastrous peace treaty which followed led the kingdom into ruin, and Antiochos III died in 187 BCE during a campaign in the East.

Antiochos III’s death marked the end of the Seleucid Empire as a great power. The kingdom fell once more into dynastic struggles, and the eastern provinces were gradually lost due to rebellions and Parthian expansion. Much worse was the Roman interference in the Empire, largely influencing the dynastic quarrels and foreign policy, such as in 168 BCE when the Romans forced Antiochos IV to withdraw from the only successful Seleucid campaign in Egypt. The wild intrigues which characterized the last decades of the Seleucid Empire were ended by the invasion of the Armenian king Tigranes II in 83 BCE. Even if after Tigranes some rulers of Syria claimed to be Seleucid kings, they were no more than Roman vassals.

Daniel 11:20 -Kung magkagayo’y tatayo na kahalili niya ang isa na magpaparaan ng maniningil sa kaluwalhatian ng kaharian; nguni’t sa loob ng kaunting araw ay mapapahamak, na hindi sa kagalitan, o sa pagbabaka man.

Contrary to a once widespread belief, the loss of Asia Minor was not catastrophic (Kuhrt and Sherwin-White, 1993; Grainger, 2002), although news of the Roman victory presumably incited uprisings elsewhere in the empire, as Antiochus the Great, soon after, died fighting in southern Iran. His son Antiochus IV Theos Epiphanes (God Manifest; 170-164) started his short but remarkable reign with a successful campaign against the Ptolemies, laying siege to Alexandria and being crowned pharaoh in Memphis. Parthian expansion in Iran forced him to accept a Roman ultimatum to abandon Egypt. His efforts to restore Seleucid authority in the east and prepare for a new war against Rome (Strootman, 2007, p. 311), ended with his premature death in Fārs.

Antiochus IV Epiphanes

AntΓ­ochos ho EpiphanαΈ—s, “God Manifest“;[1] c. 215 BC – November/December 164 BC)[2] was a Hellenistic king of the Seleucid Empire from 175 BC until his death in 164 BC.[3][4][5] He was a son of King Antiochus III the Great. His original name was Mithradates (alternative form Mithridates); he assumed the name Antiochus after he ascended the throne.[citation needed] Notable events during the reign of Antiochus IV include his near-conquest of Egypt, his persecution of the Jews of Judea and Samaria, and the rebellion of the Jewish Maccabees.

ANTIOCHUS IV CLAIMED HIMSELF TO BE ZEUS THE LEADER OF GREEK GOD

The process of apotheosising the kings usually took place after the kings deaths. Their successors made statues for the dead kings so that the people could worship them.

Worshipping the kings could enhance the authority of the ruling dynasty and strengthen peoples patriotism.
Kings who were worshipped by the Greeks included Alexander the Great of Greece, Gaius Julius Caesar of the Roman Empire, and Antiochus IV of the Seleucid Empire.

Antiochus IV claimed himself to be Zeus, the leader of the Greek god. He required the Greeks to worship him as if he were the incarnation of Zeus. He also required his apotheosised face to be stamped onto the coins. In 40 AD, the Roman king Caligula (Gaius Julius Caesar Augustus Germanicus) even commanded his statue to be placed in the Temple of Jerusalem.

During the times of Greek and Roman rule, the Jews could not accept worshipping the kings because they only believed in one God.

Antiochus IV seized the valuables of the Temple and forced the Jews to worship foreign gods, triggering the Mattathias family to start the Independent War of Maccabees.

Suppressive policies of Antiochus IV

1. Implemented complete Hellenization to promote Greek culture and religion
To unify the dynasty, strengthen the nations power and weaken the foreign races, Antiochus IV decided to implement complete Hellenization at all costs to eliminate the Jewish culture.

Antiochus IV was a lot more cruel and violent than the previous kings in pushing Hellenization.

2. Established altars for pagan religions
Antiochus IV established altars for the Greek gods all over the nation and forced the monotheistic Jews to worship gods like Zeus.

3. Robbed the Temple
After Antiochus IV ascended to the throne, he still needed to pay large amount of tributes to Rome. Thus, he took away the valuables of the Temple to save the nation from financial crisis.

There was no banking system at that time. People usually put their valuables in synagogues and the Temple. They thought that those places were safe as they were protected by God. Since Palestine was quite rich, the Temple in Jerusalem became a target for robbery.
Antiochus IV led the army to rob the Temple, massacred the Jews and kept women and children as slaves.

4. Levied heavy tax
To improve the treasury, Antiochus IV levied heavy taxes and even confiscated lands from the people, adversely affecting the livelihood of the Jews.

5. Built gymnasiums
To hasten Hellenization, the Greeks built Greek-styled gymnasiums in Jerusalem to attract Jewish youths, disregarding the Jewish faith and customs.
Greeks conducted athletics naked. Although the Jewish youths did not mind about that, some did not want the Greeks to find out that they were circumcised. Some underwent surgeries to hide the signs of circumcision.

6. Abolished Jewish religious rituals
Antiochus IV knew clearly that if he wanted to eliminate the Jewish culture, it would be the most important to eradicate the Jewish religion.

Therefore, Antiochus IV forbade the Jews to obey Jewish laws, including:
The Jews were forbidden to offer sacrifices according to the Jewish laws;

The Jews were forbidden to observe the Sabbath;
The Jews were forbidden to celebrate any traditional Jewish festivals;
The Jews were forbidden to carry out circumcision for their children; (Circumcision was the sign of the covenant between God and Abraham.)

The Jews were forbidden to follow the strict Jewish rules regarding food;
Jewish law books were destroyed and burnt.
Anyone who obeyed the Mosaic Law or kept Jewish law books would be executed.

Daniel 11:21-22 – At kahalili niya na tatayo ang isang hamak na tao, na hindi nila pinagbigyan ng karangalan ng kaharian: nguni’t siya’y darating sa panahong katiwasayan, at magtatamo ng kaharian sa pamamagitan ng mga daya. At sa pamamagitan ng pulutong na huhugos ay mapapalis sila sa harap niya, at mabubuwal; oo, pati ng prinsipe ng tipan.

ALEXANDER BALAS

The pretended son of Antiochus IV Epiphanes, he won the Seleucid throne with the help of mercenaries, challenging and slaying Demetrius I Soter, the direct Seleucid heir. With the support of the Roman Senate and the Egyptian Ptolemaic dynasty, he ruled the remains of the Seleucid Empire until he was killed in battle against Demetrius II Nicator, son of Demetrius I Soter. During his reign, Alexander pacified Palestine by naming Jonathan Maccabeus as Jewish governor but alienated the population by his revelry while feigning interest in politics and Stoic philosophy.

Daniel 11:23-24 – At pagkatapos ng pakikipagkasundo sa kaniya, siya’y gagawang may karayaan; sapagka’t siya’y sasampa, at magiging matibay, na kasama ng isang munting bayan. Sa panahon ng katiwasayan darating siya hanggang sa mga pinakamainam na dako ng lalawigan; at kaniyang gagawin ang hindi ginawa ng kaniyang mga magulang, o ng mga magulang ng kaniyang mga magulang; siya’y magbabahagi sa kanila ng huli, at samsam, at kayamanan: oo, siya’y hahaka ng kaniyang mga haka laban sa mga kuta, hanggang sa takdang panahon.

SI ALEXANDER BALAS ANG KATUPARAN NG HULA NA SINASABING HAMAK NA TAO NA NAGTAMO NG KAHARIAN SA PAMAMAGITAN NG DAYA SA PAMAMAGITAN NG TULONG NG MGA ROMANO AT PTOLEMAIC DYNASTY SA EGIPTO

ALEXANDER BALAS, King of Syria:
By: Louis Ginzberg

Date of birth unknown; died 145 B.C. A youth of lowly origin, he was set up as a pretender to the throne of Syria as being the son of Antiochus Epiphanes, in 153 B.C., in opposition to the Seleucid Demetrius Soter. The imposition was aided by his remarkable likeness to the Syrian king Antiochus V., Eupator, son of Antiochus IV., Epiphanes, which resemblance induced many to believe him a son of the last-named. His first official act, on being crowned in Ptolemais as king, was to send an embassy to the ruler of the Jews, Jonathan the Hasmonean, which ran as follows: “King Alexander to his brother Jonathan, greeting! We have heard of thee, that thou art a mighty man of valor, and meet to be our friend. And now we have appointed thee this day to be high priest of thy nation and to be called ‘the King’s Friend’β€”[and he sent unto him a purple robe and a crown of gold]β€”and to take our part and to keep friendship with us” (I Macc. x. 18-21). Jonathan did not hesitate to declare at once for Alexander Balas and rejected all overtures made to him by Demetrius, which overtures in truth conveyed no such prospects of reward as those of Alexander. In addition, the political probabilities of the time were altogether in Alexander’s favor. Alexander’s embassy was especially significant to the Jews, inasmuch as in accordance with it, on the Feast of Tabernacles, 152 B.C., Jonathan assumed the holy garb of the high-priesthood, and therewith became the spiritual head of the Jewish people. Indirectly, Alexander thus became the actual cause of the final displacement of the pro-Hellenic party in Judea. Jonathan on his side showed himself an able and faithful ally, being the only one who stood firmly by Alexander, when, a little later, he was hard pressed by the partizans of Demetrius II., son of Demetrius Soter. When one of them, Apollonius, governor of CΕ“le-syria, openly took up arms against Alexander, it was Jonathan who, in 147 B.C., successfully brought him to terms. He drove out a garrison which Apollonius had thrown into Joppa, and defeated the army led against him at Ashdod. In recognition of these services Alexander presented him with the town of Ekron and its adjoining district. In addition to this he loaded Jonathan with many personal marks of his esteem. On the occasion of his marriage with the daughter of Ptolemy Philometor of Egypt, 150 B.C., he invited Jonathan to the festivities, and placed him, arrayed in the royal purple, at his side, conferring upon him at the same time the titles of strategos and meridarchos (general and provincial-governor). When delegates from the Greek party came from Judea and laid complaint against Jonathan, he dismissed them unheard. Alexander Balas thus contributed to the advancement of the Jews, both in their internal and external affairs; and this attitude of his accounts satisfactorily for the love and devotion shown by them toward him; as the chronicler says, “he was the first that spake words of peace unto them” (I Macc. x. 47).

NAKIPAGKASUNDO SI ALEXANDER BALAS SA HARI NG MGA JUDIO SA JUDEA NA SI JONATHAN AT GINAWA NYA ITONG PUNONG SASERDOTE AT BINIGYAN NIYA SIYA NG MARAMING PAKINABANG

Daniel 11:25 – 27 -At kaniyang kikilusin ang kaniyang kapangyarihan at ang kaniyang tapang laban sa hari sa timugan na may malaking hukbo; at ang hari sa timugan ay makikipagdigma sa pakikipagbaka na may totoong malaki at makapangyarihang hukbo; nguni’t hindi siya tatayo, sapagka’t sila’y magsisihaka ng mga panukala laban sa kaniya. Oo, silang nagsisikain ng kaniyang masarap na pagkain ay siyang magpapahamak sa kaniya, at ang kaniyang hukbo ay mapapalis; at marami ay mabubuwal na patay. At tungkol sa dalawang haring ito, ang kanilang mga puso ay magtataglay ng kasamaan, at sila’y mangagsasalita ng mga kabulaanan sa isang dulang: nguni’t hindi giginhawa; sapagka’t ang wakas ay magiging sa panahong takda pa.

In the summer of 145 BC, with enough forces raised in the north of the kingdom, which Josephus called a β€˜numerous and great army’, Alexander felt confident enough to march south to confront Demetrius and Ptolemy. Crossing the Amanus into the plain of Syria, Alexander began to plunder the countryside surrounding Antioch. The armies of the three kings finally came to battle near Antioch at the River Oenoparos. Demetrius and Ptolemy routed Alexander who escaped, but Ptolemy was thrown from his horse, fracturing his skull. Alexander meanwhile had fled with five hundred picked men to Abae, in what Diodorus calls, Arabia to seek refuge with an allied Arab prince. However two of Alexander’s officers, Heliades and Casius, negotiated their own safety and volunteered to assassinate Alexander, which they did. Alexander’s head was brought to Ptolemy, who had briefly regained consciousness following his fracture. Some days later he died at the hands of his surgeons who were operating on him. With Alexander murdered and Ptolemy dead, Demetrius was undisputed ruler of the Seleucid kingdom.

“Natalo sa giyera si Alexander Balas sa anak ni Demetrius I na si Demetrius III na gumanti sa kanya dahil sa pagpatay nya at pag-agaw ng trono sa ama nito dahil ang biyenan nya na si Ptolemy na dati nyang kakampi ay kumampi na kay Demetrius III. Nang tumakas sya habang sugatan at humingi ng tulong sa Arabia ay ipinagkanulo sya ng dalawa nyang kasama para mailigtas ang kanilang mga buhay. Sila mismo ang pumatay kay Alexander Balas, pinugot ang ulo nya at dinala kay Ptolemy na kanyang biyenan na naging kaaway nya na namatay din dahil sa tinamong sugat kaya si Demetrius III na ang naging hari ng mga Seleciuds.

Daniel 11:28 –Kung magkagayo’y babalik siya sa kaniyang lupain na may malaking kayamanan; at ang kaniyang puso ay magiging laban sa banal na tipan; at siya’y gagawa ng kaniyang maibigan, at babalik sa kaniyang sariling lupain.

After Jannaeus succeeded early in the war, the rebels asked for Seleucid assistance. Judean insurgents joined forces with Demetrius III Eucaerus to fight against Jannaeus. Alexander had gathered six thousand, two hundred mercenaries and twenty thousand Jews for battle as Demetrius had forty thousand soldiers and three thousand horses. There were attempts from both sides to persuade each other to abandon positions but were unsuccessful. The Seleucid forces defeated Jannaeus at Shechem, and all of Alexander’s mercenaries were killed in battle. This defeat forced Alexander to take refuge in the mountains. In sympathy towards Jannaeus, six thousand Judean rebels ultimately returned to him. In fear of this news, Demetrius withdrew. Nevertheless, war between Jannaeus and the rebels who returned to him continued. They fought until Alexander achieved victory. Most of the rebels died in battle, while the remaining rebels fled to the city of Bethoma until they were defeated.

Jannaeus had brought the surviving rebels back to Jerusalem where he had eight hundred Jews, primarily Pharisees, crucified. Before their deaths, Alexander had the rebels’ wives and children executed before their eyes as Jannaeus ate with his concubines. Alexander later returned the land he had seized from the Nabateans in order to have them end their support for the Jewish rebels. The remaining rebels, who numbered eight thousand, fled by night in fear of Alexander. Afterward, all rebel hostility ceased and Alexander’s reign continued undisturbed.

“Nang mamatay na si Alexander Balas, ang mga rebeldeng Judio ay humingi ng tulong kay Demetrius III upang labanan ang kanilang malupit na hari na si Jonathan o Alexander Jannaeus na nakaipagkaisa noon kay Alexander Balas at hinayaan silang alipinin at pagmalupitan ng mga Seleciuds kapalit ng maraming pakinabang. Matatalo na sana si Jonathan sa laban at tumakas na ito papuntang bundok pero naawa sa kanya ang maraming rebeldeng Judio at bumalik sa kanya. Dahil dito ay umurong na si Demetrius III sa laban. Pero talagang masama ang hari ng Judea na si Jonathan dahil nilabanan parin nya ang mga rebelde na naawa sa kanya kaya nagbalik palibhasa ay umatras na ang kakampi nila na si Demetrius III at marami sa kanila ang napatay sa labanan, ang ibang mga buhay pa ay dinala nya pabalik sa Jerusalem at doon pinagpapatay kasama ang kanilang mga asawa at anak.”

Jonathan the Hasmonean

Alexander Jannaeus (also known as Alexander Jannai/Yannai), king of Judea from (103 BCE to 76 BCE)

His likely full Hebrew name was Jonathan; he may have been the High Priest Jonathan, rather than his great-uncle of the same name, who established the Masada fortress. Under the name King Yannai, he appears as a wicked tyrant in the Talmud, reflecting his conflict with the Pharisee party. He is among the more colorful historical figures little known, however, outside specialized history, although the impact of him and his widow on the subsequent development of Judaism and Christianity is substantial. The excution of the Pharisees by Alexander Jannaeus, showing the King and his Court feasting during the executions. Engraving by Willem Swidde, 17th century. An avid supporter of the aristocratic Hellenist faction known as the Sadducees, his reign was constantly challenged by opponents, among them a brother with a rival claim to the throne, and the populist urban-based Pharisee party. At the beginning of his reign Alexander Jannaeus halted the suppression of the Pharisees and the Sages for a while, under the influence of his wife Salome Alexandra (said to be the sister of the great Jewish sage Shimon ben Shetach). This gave him time and resources to increase his power and prestige by extending the territory under his rule through war and conquest. As his power grew, however, he enlisted foreign soldiers to suppress his own people and eliminate the Pharisees. One year during the Jewish holiday of Sukkot, Alexander Jannaeus, while officiating as the High Priest (Kohen Gadol) at the Temple in Jerusalem, demonstrated his support of the Sadducees by denying the law of the water libation. The crowd responded with shock at his mockery and showed their displeasure by pelting Alexander with the etrogim (citrons) that they were holding in their hands. Unwittingly, the crowd had played right into Alexander’s hands. He had intended to incite the people to riot and his soldiers fell upon the crowd at his command. The soldiers slew more than 6,000 people in the Temple courtyard. A civil war started, in which the Pharisees allied with the Seleucids king Demetrius III against Alexander Jannaeus. He first retreated, but then managed to oust his rivals thanks to popular support against the Seleucid invasion of Judea. During the civil war, Alexander Jannaeus suppressed his rivals brutally, killing his brother and many leading Pharisees. The New Century Book of Facts writes: “It is said that 50,000 perished in this civil strife. He quelled a revolt at Jerusalem by slaughtering 6,000. On his return from a short exile into which he had been driven by the Pharisees, he caused 800 rebels to be crucified before him and their wives and children slaughtered (86 B.C.

Daniel 11:29-30 -Sa takdang panahon ay babalik siya, at papasok sa timugan; nguni’t hindi magiging gaya ng una ang huli. Sapagka’t mga sasakyan sa Chittim ay magsisiparoon laban sa kaniya; kaya’t siya’y mahahapis, at babalik, at magtataglay ng galit laban sa banal na tipan, at gagawa ng kaniyang maibigan: siya nga’y babalik, at lilingapin yaong nangagpabaya ng banal na tipan.

By 87 BC, Demetrius III had most of Syria under his authority. He attempted to appease the public by promoting the importance of the local Semitic gods, and he might have given Damascus the dynastic name Demetrias. By late 87 BC, Demetrius III attacked Philip I in the city of Beroea, where Philip I’s allies called on the Parthians for help. The allied forces routed Demetrius III and besieged him in his camp; he was forced to surrender and spent the rest of his life in exile in Parthia. Philip I took Antioch, while Antiochus XII, another brother of Demetrius III, took Damascus.

ANG HULING HARI NG SELECIUD KINGDOM NA SI PHILIP II PHILOROMAEUS AY KAIBIGAN NG MGA ROMANO

Philip II Philoromaeus (Greek: Φίλιππος ὁ Φιλορωμαῖος, “Friend of the Romans”) or Barypous (Βαρύπους, “Heavy-foot”), a ruler of the Hellenistic Seleucid kingdom, was the son of the Seleucid king Philip I Philadelphus.

Philip II himself briefly ruled parts of Syria in the 60s BC, as a client king under Pompey. He competed with his second cousin Antiochus XIII Asiaticus for the favours of the great Roman general, but Pompey would have none of them and had Antiochus murdered. No coins of Philip II are known, which is unusual for Seleucid rulers (the ephemeral Seleucus V Philometor is the only other king for whom this is the case). This may indicate that Philip did not rule in any of the mint cities.

Philip may have survived his depositin: a Seleucid prince Philip is mentioned as a prospective bridegroom to queen Berenice IV of Egypt, sister of Cleopatra VII in 56 BC. The union was, however, checked by the Roman governor of Syria Aulus Gabinius who probably had Philip II killed.

Philip himself was indeed an insignificant pawn, but with him ended eleven generations of Seleucid kings, arguably some of the most influential rulers of the Hellenistic world.

ANG MGA PARISEONG MAGKAPATID NA NAG-AAGAWAN SA PAGKAHARI NA MGA ANAK NG MASAMANG HARI NG MGA JUDIO NA SI JONATHAN NA NAKIPAGKASUNDO NOON SA IMPOSTOR NA HARI NA SELECIUD NA SI ALEXANDER BALAS AT TUMALIKOD SA LAYUNIN NG MGA SASERDOTE NA LABANAN ANG MGA SELECIUDS NA MALULUPIT SA MGA JUDIO ANG NAGBUKAS NG TEMPLO NG JERUSALEM SA MGA ROMANO AT PUMATAY SA MGA SASERDOTE NA NAGHAHANDOG DOON

Originally, the Hasmonaeans were a Jewish priestly family from Mode’in, who claimed descent from a man named HaΕ‘mΓ΄n, who was the father or great-grandfather of the first known member of the family, Mattathias.

Since 167 BCE, Mattathias organized the armed resistance against the Seleucid king Antiochus IV Epiphanes (175-164), who had started a persecution of the Jews.

In 165, his son Judas the Maccabaean (perhaps “battle hammer”) was able to reconquer the Temple of Jerusalem and restore the cult, an event that is still celebrated by the Jews at the annual Hanuka festival. Antiochus’ successor Antiochus V Eupator (164-162) appointed a new high priest, Alcimus. Judas and – after his death in 161 – his brother Jonathan went on to conquer neighboring territories.

In 152, the Seleucid pretender Alexander Balas appointed Jonathan as high priest. Actually, this was not allowed, because the new official did not belong to the Zadokite family, but neither had Alcimus been, so the appointment was accepted. (It has been argued, however, that this was the incident that caused the ‘teacher of righteousness’ to leave Jerusalem and organize the sect of Qumran.) The struggle against the Seleucid kings continued in these years, and it lasted until 142 before the war aims -end of the garrison at Jerusalem and end of the tribute- were reached.

Numismatic evidence shows that the royal title was first accepted by Alexander Jannaeus, who conquered Galilee. The royal title, however, traditionally belonged to the family of David, whose descendants were still alive. There was an open conflict between the Hasmonaean dynasty and the Pharisees, which lasted from 94-86. When Alexander was succeeded by his wife Alexandra, Pharisees were accepted in official functions, which meant the end of this quarrel.

After Alexandra’s death, two brothers started a civil war: Hyrcanus, the oldest, and Aristobulus, the most energetical. At first, Aristobulus became king, but the Roman general Pompey was convinced by the arguments of Hyrcanus’ servant Antipater that Hyrcanus was the rightful king. He took Jerusalem in 63, which was the beginning of the Roman period in the Jewish history.

According to Josephus, the Pharisees appeared before Pompey asking him to interfere and restore the old priesthood while abolishing the royalty of the Hasmoneans altogether (“Ant.” xiv. 3, Β§ 2). Pharisees also opened Jerusalem’s gates to the Romans, and actively supported them against the Sadducean faction.[25] When the Romans finally broke the entrance to the Jerusalem’s Temple, the Pharisees killed the priests who were officiating the Temple services on Saturday.[26] They regarded Pompey’s defilement of the Temple in Jerusalem as a divine punishment of Sadducean misrule.
Pompey ended the monarchy in 63 BCE and named Hyrcanus II high priest and ethnarch (a lesser title than “king”). Six years later Hyrcanus was deprived of the remainder of political authority and ultimate jurisdiction was given to the Proconsul of Syria, who ruled through Hyrcanus’s Idumaean associate Antipater, and later Antipater’s two sons Phasael (military governor of Judea) and Herod (military governor of Galilee). In 40 BCE Aristobulus’s son Antigonus overthrew Hyrcanus and named himself king and high priest, and Herod fled to Rome.

The Siege of Jerusalem (63 BC) occurred during Pompey the Great’s campaigns in the east, shortly after his successful conclusion of the Third Mithridatic War. Pompey had been asked to intervene in a dispute over inheritance to the throne which turned into a war between Hyrcanus II and Aristobulus II for the throne of the Hasmonean Kingdom. His conquest of Jerusalem, however, spelled the end of Jewish independence and the incorporation of Judea as a client kingdom of the Roman Republic.

Hyrcanus II still had supporters in the city. They opened a gate, probably situated in the northwestern part of the city wall, and let the Romans in. This allowed Pompey to take hold of Jerusalem’s upper city, including the Royal Palace, while Aristobulus’ party held the eastern portions of the cityβ€”the Temple Mount and the City of David. The Jews consolidated their hold by breaking down the bridge over the Tyropoeon Valley connecting the upper city with the Temple Mount. Pompey offered them the chance to surrender, but when they refused, he began prosecuting the siege with vigour. Pompey had his forces construct a wall of circumvallation around the areas held by the Jews and then pitched his camp within the wall, to the north of the Temple. Here stood a saddle allowing access to Temple, and it was therefore guarded by the citadel known as the Baris, augmented by a ditch. A second camp was erected south-east of the Temple.

The troops then set about filling the ditch protecting the northern part of the Temple enclosure and building two ramparts, one next to the Baris and the other on the west, while the defenders, from their superior position, sought to hinder Roman efforts. When the banks were complete, Pompey erected siege towers and brought up siege engines and battering rams from Tyre. Under the protection of slingers driving the defenders from the walls, these began to batter the walls surrounding the Temple. After three months, Pompey’s troops finally managed to overthrow one of the Baris’ towers and were able to enter the Temple precinct, both from the citadel and from the west. First over the wall was Faustus Cornelius Sulla, son of the former dictator and a senior officer in Pompey’s army. He was followed by two centurions, Furius and Fabius, each leading a cohort, and the Romans soon overcame the defending Jews. 12,000 were slaughtered, while only a few Romans troops were killed.

Pompey himself entered the Temple’s Holy of Holies which only the High Priest was allowed to enter, thereby desecrating it. He did not remove anything, neither its treasures nor any funds, and the next day ordered the Temple cleansed and its rituals resumed. Pompey then headed back to Rome, taking Aristobulus with him for his triumphal procession.

ROMANS AND SELECIUDS

Antiochus III the Great attempted to project Seleucid power and authority into Hellenistic Greece, but his attempts were thwarted by the Roman Republic and by Greek allies such as the Kingdom of Pergamon, culminating in a Seleucid defeat at the 190 BC Battle of Magnesia. In the subsequent Treaty of Apamea in 188 BC, the Seleucids were compelled to pay costly war reparations and relinquished claims to territories west of the Taurus Mountains.

The Parthians under Mithridates I of Parthia conquered much of the remaining eastern part of the Seleucid Empire in the mid-2nd century BC, while the independent Greco-Bactrian Kingdom continued to flourish in the northeast. However, the Seleucid kings continued to rule a rump state from Syria until the invasion by Armenian king Tigranes the Great in 83 BC and their ultimate overthrow by the Roman general Pompey in 63 BC.

After a brief occupation by the Armenian king Tigranes, the Roman general Pompey abolished the monarchy without a blow in 64 BCE, turning Syria into a Roman province. Rome initially preserved the imperial vassal state system as it had existed under the later Seleucids, taking over the Seleucids’ role as protectors of cities. In Mesopotamia and Iran the Parthians, too, appropriated the role of the Seleucids as imperial suzerains rather than creating an entirely new state, just as Alexander and the Seleucids had done when they took over from the Achaemenids.

Since the late 1970s, the increasing availability of cuneiform documents from Hellenistic Babylonia and a broadening focus in archeology, has evidenced the continuity of Mesopotamian culture in the Seleucid period, including the perpetuation of monarchic traditions (Oelsner, 1978 and 1986; Downey, 1988; Briant, 1990; Kuhrt and Sherwin-White, 1994; Linssen, 2004); cultural and political continuity presumably was even stronger in Iran. In Babylon, the Seleucids presented themselves as traditional kings, taking care of the maintenance of ziggurats and occasionally partaking in the Akitu ritual.

Seleucid satraps were entrusted with collecting tribute, levying troops, and keeping the peace. At the center of the empire were the so-called Friends of the King (philoi tou basileōs), to whom the king distributed offices, commands, landed estates, and favors on an ad hoc basis. The philoi were predominantly Greeks and Macedonians from civic elite families, associated with the royal family by means of (actual or fictive) kinship and ritualized guest-friendship. Because the philoi maintained bonds with their families and cities of origin, they were at the center of a complex network of patronage relations, through which the monarchy exercised influence in cities; conversely, the philoi acted as intermediaries promoting the interests of cities at court. There also was much discord at court, between rival factions of philoi but especially between factions formed around the queens: because the Seleucid kings practiced polygamy, concluding various diplomatic marriages without creating a strict hierarchy between the respective wives and their sons, succession could easily become brutal conflict.

The Seleucid state was basically a military oration extracting tribute. The king was a warrior before all else (Gehrke, 1982). The single most important legitimization of kingship was military victory. The empire’s territory was the king’s personal doriktΔ“tos chōra β€œspear-won land.” The ruler posed as an invincible β€˜spear-fighter,’ capable of changing the outcome of battle almost single-handedly, and thus qualified to protect his people and warrant peace. The heroic prestige of the king was a legacy from pre-Hellenistic Macedonia, associated with the superhuman heroism of Homeric epic; it appealed, too, to the Iranian nobility ruling the rural and mountainous areas in Bactria, Iran, Armenia, and Anatolia (Gropp, 1984; see Brosius, 2003 for an opposite view). The heroic ethos compelled kings to personally lead the army into battle. Seleucid kings campaigned virtually each year, and the history of the kingdom is a history of continuous warfare.

The Seleucid legacy in Asia was strong, because Hellenism was established in Asia during two centuries of Seleucid rule. The method of dating years in Asia, for example, was called the Seleucid Era, beginning at the return of Seleucos I to Babylon in 311 BCE, which was continued to be used as late as the 6th century CE. In fact, the Seleucid legacy lasted throughout Roman, Parthian and Sassanid dominion until the Arabian invasions of the 7th century CE introduced Islam.

As with many of the Hellenistic states that formed after the death of Alexander the Great, the Seleucid armies were based on the Macedonian model and its troops were primarily of Greco-Macedonian origin. Since the Seleucid realm covered much of the eastern portions of the former Persian Empire, its kings had to rely on Eastern people to man its army. They relied on troops that used the Macedonian phalanx, archers from the Eastern peoples and cavalry. Also, the Seleucids had a supply of Indian war elephants which was used to cause fear amongst their enemies. Like the Ptolemies with their wealth, the Seleucid kings had managed to recruit all kinds of people as mercenaries from the Indians living on the Indus to the people of Crete and Galatia. With their wars against Rome, the Seleucids attempted to create units of troops that copied the Roman legions. By 63 B.C.E., the Seleucid Empire along with its army had disbanded. Many of the heavy cavalry was rumored to join the Roman armies in Asia.

SINASABING ANG MGA SUNDALONG SELECIUDS AY HINDI TALAGANG NAWALA KUNDI SUMANIB SA MGA SUNDALONG ROMANO

Daniel 11:31 -At mga pulutong ay magsisitayo sa kaniyang bahagi, at kanilang lalapastanganin ang santuario, sa makatuwid baga’y ang kuta, at aalisin ang palaging handog na susunugin, at kanilang ilalagay ang kasuklamsuklam na naninira.

Daniel 11:32 –At ang gayon na gumagawa na may kasamaan laban sa tipan, ay mahihikayat niya sa pamamagitan ng mga daya; nguni’t ang bayan na nakakakilala ng kanilang dios ay magiging matibay, at gagawa ng kabayanihan.

Daniel 11:33-35 – At silang marunong sa bayan ay magtuturo sa marami; gayon ma’y mangabubuwal sila sa pamamagitan ng tabak at ng liyab, ng pagkabihag at ng samsam, na maraming araw. Pagka nga sila’y mangabubuwal, sila’y tutulungan ng kaunting tulong; nguni’t marami ay magsisipisan sa kanila na may mga daya. At ang ilan sa kanila na pantas ay mangabubuwal, upang dalisayin sila, at linisin, at paputiin, hanggang sa panahon ng kawakasan; sapagka’t ukol sa panahon pang takda.

SINIRA NG MGA ROMANO ANG TEMPLO SA JERUSALEM AT PINAGPAPATAY ANG MGA JUDIO NA NAROROON

Romans Destroy the Temple at Jerusalem, 70 AD

In the year 66 AD the Jews of Judea rebelled against their Roman masters. In response, the Emperor Nero dispatched an army under the generalship of Vespasian to restore order. By the year 68, resistance in the northern part of the province had been eradicated and the Romans turned their full attention to the subjugation of Jerusalem. That same year, the Emperor Nero died by his own hand, creating a power vacuum in Rome. In the resultant chaos, Vespasian was declared Emperor and returned to the Imperial City. It fell to his son, Titus, to lead the remaining army in the assault on Jerusalem.
Roman CenturianThe Roman legions surrounded the city and began to slowly squeeze the life out of the Jewish stronghold. By the year 70, the attackers had breached Jerusalem’s outer walls and began a systematic ransacking of the city. The assault culminated in the burning and destruction of the Temple that served as the center of Judaism.
In victory, the Romans slaughtered thousands. Of those sparred from death: thousands more were enslaved and sent to toil in the mines of Egypt, others were dispersed to arenas throughout the Empire to be butchered for the amusement of the public. The Temple’s sacred relics were taken to Rome where they were displayed in celebration of the victory.
The rebellion sputtered on for another three years and was finally extinguished in 73 AD with the fall of the various pockets of resistance including the stronghold at Masada.
“…the Jews let out a shout of dismay that matched the tragedy.”
Our only first-hand account of the Roman assault on the Temple comes from the Jewish historian Josephus Flavius. Josephus was a former leader of the Jewish Revolt who had surrendered to the Romans and had won favor from Vespasian. In gratitude, Josephus took on Vespasian’s family name – Flavius – as his own. We join his account as the Romans fight their way into the inner sanctum of the Temple:
“…the rebels shortly after attacked the Romans again, and a clash followed between the guards of the sanctuary and the troops who were putting out the fire inside the inner court; the latter routed the Jews and followed in hot pursuit right up to the Temple itself. Then one of the soldiers, without awaiting any orders and with no dread of so momentous a deed, but urged on by some supernatural force, snatched a blazing piece of wood and, climbing on another soldier’s back, hurled the flaming brand through a low golden window that gave access, on the north side, to the rooms that surrounded the sanctuary. As the flames shot up, the Jews let out a shout of dismay that matched the tragedy; they flocked to the rescue, with no thought of sparing their lives or husbanding their strength; for the sacred structure that they had constantly guarded with such devotion was vanishing before their very eyes.
…No exhortation or threat could now restrain the impetuosity of the legions; for passion was in supreme command. Crowded together around the entrances, many were trampled down by their companions; others, stumbling on the smoldering and smoked-filled ruins of the porticoes, died as miserably as the defeated. As they drew closer to the Temple, they pretended not even to hear Caesar’s orders, but urged the men in front to throw in more firebrands. The rebels were powerless to help; carnage and flight spread throughout.
Most of the slain were peaceful citizens, weak and unarmed, and they were butchered where they were caught. The heap of corpses mounted higher and higher about the altar; a stream of blood flowed down the Temple’s steps, and the bodies of those slain at the top slipped to the bottom.
When Caesar failed to restrain the fury of his frenzied soldiers, and the fire could not be checked, he entered the building with his generals and looked at the holy place of the sanctuary and all its furnishings, which exceeded by far the accounts current in foreign lands and fully justified their splendid repute in our own.
As the flames had not yet penetrated to the inner sanctum, but were consuming the chambers that surrounded the sanctuary, Titus assumed correctly that there was still time to save the structure; he ran out and by personal appeals he endeavored to persuade his men to put out the fire, instructing Liberalius, a centurion of his bodyguard of lancers, to club any of the men who disobeyed his orders. But their respect for Caesar and their fear of the centurion’s staff who was trying to check them were overpowered by their rage, their detestation of the Jews, and an utterly uncontrolled lust for battle.
TitusMost of them were spurred on, moreover, by the expectation of loot, convinced that the interior was full of money and dazzled by observing that everything around them was made of gold. But they were forestalled by one of those who had entered into the building, and who, when Caesar dashed out to restrain the troops, pushed a firebrand, in the darkness, into the hinges of the gate Then, when the flames suddenly shot up from the interior, Caesar and his generals withdrew, and no one was left to prevent those outside from kindling the blaze. Thus, in defiance of Caesar’s wishes, the Temple was set on fire.
While the Temple was ablaze, the attackers plundered it, and countless people who were caught by them were slaughtered. There was no pity for age and no regard was accorded rank; children and old men, laymen and priests, alike were butchered; every class was pursued and crushed in the grip of war, whether they cried out for mercy or offered resistance.
Through the roar of the flames streaming far and wide, the groans of the falling victims were heard; such was the height of the hill and the magnitude of the blazing pile that the entire city seemed to be ablaze; and the noise – nothing more deafening and frightening could be imagined.
There were the war cries of the Roman legions as they swept onwards en masse, the yells of the rebels encircled by fire and sword, the panic of the people who, cut off above, fled into the arms of the enemy, and their shrieks as they met their fate. The cries on the hill blended with those of the multitudes in the city below; and now many people who were exhausted and tongue-tied as a result of hunger, when they beheld the Temple on fire, found strength once more to lament and wail. Peraea and the surrounding hills, added their echoes to the deafening din. But more horrifying than the din were the sufferings.
The Temple Mount, everywhere enveloped in flames, seemed to be boiling over from its base; yet the blood seemed more abundant than the flames and the numbers of the slain greater than those of the slayers. The soldiers climbed over heaps of bodies as they chased the fugitives.”

Daniel 11:36-39 – At ang hari ay gagawa ng ayon sa kaniyang kalooban; at siya’y magmamalaki, at magpapakataas ng higit kay sa bawa’t dios, at magsasalita ng mga kagilagilalas na bagay laban sa Dios ng mga dios; at siya’y giginhawa hanggang sa ang galit ay maganap; sapagka’t ang ipinasiya ay gagawin. Wawaling bahala niya ang mga dios ng kaniyang mga magulang, o ang nasa man sa mga babae, o pakukundanganan man ang sinomang dios; sapagka’t siya’y magmamalaki sa lahat. Kundi bilang kahalili ay pararangalan niya ang dios ng mga katibayan; at isang dios na hindi nakilala ng kaniyang mga magulang ay kaniyang pararangalan ng ginto, at pilak, at ng mga mahalagang bato at ng mga maligayang bagay. At siya’y magbabagsak ng mga matibay na kuta sa tulong ng ibang dios; sinomang kumilala sa kaniya, mananagana sa kaluwalhatian; at pagpupunuin niya sila sa marami, at kaniyang babahagihin ang lupa sa halaga.

2 Tesalonica 2:2-4 -Upang huwag kayong madaling makilos sa inyong pagiisip, at huwag din naman kayong mabagabag maging sa pamamagitan man ng espiritu, o sa pamamagitan ng salita, o sa pamamagitan ng sulat na waring mula sa amin, na wari bagang nalalapit na ang kaarawan ng Panginoon; Huwag kayong padaya kanino man sa anomang paraan: sapagka’t ito’y hindi darating, maliban nang dumating mula ang pagtaliwakas, at mahayag ang taong makasalanan, ang anak ng kapahamakan. Na sumasalangsang at nagmamataas laban sa lahat na tinatawag na Dios o sinasamba; ano pa’t siya’y nauupo sa templo ng Dios, na siya’y nagtatanyag sa kaniyang sarili na tulad sa Dios.

Daniel 8:23 -At sa huling panahon ng kanilang kaharian, pagka ang mananalangsang ay nagsidating sa kapuspusan, isang hari ay babangon na may mabagsik na pagmumukha, at nakaunawa ng malabong salita.
?

Daniel 8:24 – At ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakila, nguni’t hindi sa pamamagitan ng kaniyang sariling kapangyarihan; at siya’y lilipol na kamanghamangha, at giginhawa, at gagawa ng kaniyang maibigan; at kaniyang lilipulin ang mga makapangyarihan at ang banal na bayan.
?

Daniel 8:10-12 – At lumaking mainam, hanggang sa hukbo sa langit; at ang ilan sa hukbo at sa mga bituin ay iniwaksi sa lupa, at mga niyapakan yaon. Oo, nagmalaki, hanggang sa prinsipe ng hukbo; at inalis niya sa kaniya ang palaging handog na susunugin, at ang dako ng kaniyang santuario ay ibinagsak. At ang hukbo ay nabigay sa kaniya na kasama ng palaging handog na susunugin dahil sa pagsalangsang; at kaniyang iniwaksi ang katotohanan sa lupa, at gumawa ng kaniyang maibigan at guminhawa.
?

Pahayag 13:1-8 – At siya’y tumayo sa buhanginan ng dagat. At nakita ko ang isang hayop na umaahon sa dagat, na may sangpung sungay at pitong ulo, at sa kanilang mga sungay ay may sangpung diadema, at sa kaniyang mga ulo ay mga pangalan ng kapusungan. At ang hayop na aking nakita ay katulad ng isang leopardo, at ang kaniyang mga paa ay gaya ng sa oso, at ang kaniyang bibig ay gaya ng bibig ng leon: at ibinigay sa kaniya ng dragon ang kaniyang kapangyarihan, at ang kaniyang luklukan, at dakilang kapamahalaan. At nakita ko ang isa sa kaniyang mga ulo na waring sinugatan ng ikamamatay; at ang kaniyang sugat na ikamamatay ay gumaling: at ang buong lupa’y nanggilalas sa hayop; At sila’y nangagsisamba sa dragon, sapagka’t ibinigay niya ang kaniyang kapamahalaan sa hayop; at nangagsisamba sa hayop, na nangagsasabi, Sino ang kagaya ng hayop? at sinong makababaka sa kaniya? At binigyan siya ng isang bibig na nagsasalita ng malalaking bagay at mga kapusungan: at binigyan siya ng kapamahalaan, upang magpatuloy na apat na pu’t dalawang buwan. At binuka niya ang kaniyang bibig sa mga kapusungan laban sa Dios, upang pusungin ang kaniyang pangalan, at ang kaniyang tabernakulo, gayon din naman ang mga nananahan sa langit. At ipinagkaloob sa kaniya na makipagbaka sa mga banal, at pagtagumpayan sila; at binigyan siya ng kapamahalaan sa bawa’t angkan at bayan at wika at bansa. At ang lahat ng nangananahan sa lupa ay magsisisamba sa kaniya, na ang kanikaniyang pangalan ay hindi nasusulat sa aklat ng buhay ng Cordero na pinatay buhat nang itatag ang sanglibutan.

Pahayag 13:11-18 – At nakita ko ang ibang hayop na umaahon sa lupa; at may dalawang sungay na katulad ng sa isang kordero, at siya’y nagsasalitang gaya ng dragon. At kaniyang isinasagawa ang buong kapamahalaan ng unang hayop sa kaniyang paningin. At pinasasamba niya ang lupa at ang nangananahan dito sa unang hayop, na gumaling ang sugat na ikamamatay. At siya’y gumagawa ng mga dakilang tanda, na ano pa’t nakapagpapababa ng kahit apoy mula sa langit hanggang sa lupa sa paningin ng mga tao. At nadadaya niya ang mga nananahan sa lupa dahil sa mga tanda na sa kaniya’y ipinagkaloob na magawa sa paningin ng hayop; na sinasabi sa mga nananahan sa lupa, na dapat silang gumawa ng isang larawan ng hayop na mayroon ng sugat ng tabak at nabuhay. At siya’y pinagkaloobang makapagbigay ng hininga sa larawan ng hayop, upang ang larawan ng hayop ay makapangusap, at maipapatay naman ang lahat ng hindi sumasamba sa larawan ng hayop. At ang lahat, maliliit at malalaki, at mayayaman at mga dukha, at ang mga laya at ang mga alipin ay pinabigyan ng isang tanda sa kanilang kanang kamay, o sa noo; At nang huwag makabili o makapagbili ang sinoman, kundi siyang mayroong tanda, sa makatuwid ay ng pangalan ng hayop o bilang ng kaniyang pangalan. Dito’y may karunungan. Ang may pagkaunawa ay bilangin ang bilang ng hayop; sapagka’t siyang bilang ng isang tao: at ang kaniyang bilang ay Anim na raan at anim na pu’t anim.

MAGMUMULA SA KANLURAN ANG MASAMANG HARI NA ITO

Daniel 11:40-43 – At sa panahon ng kawakasan ay makikipagkaalit sa kaniya ang hari sa timugan; at ang hari sa hilagaan ay paroroon laban sa kaniya na gaya ng isang ipoipo, na may mga karo, at may mga mangangabayo, at may maraming sasakyan; at kaniyang papasukin ang mga lupain, at aabot at lalagpas. Siya’y papasok din naman sa maluwalhating lupain, at maraming lupain ay mababagsak; nguni’t ang mga ito ay mangaliligtas mula sa kaniyang kamay: ang Edom, at ang Moab, at ang puno ng mga anak ni Ammon. Kaniyang iuunat din naman ang kaniyang kamay sa mga lupain; at ang lupain ng Egipto ay hindi makatatakas. Nguni’t siya’y magtataglay ng kapangyarihan sa mga kayamanang ginto at pilak, at sa lahat na mahalagang bagay sa Egipto; at ang mga taga Libia at ang mga taga Etiopia ay susunod sa kaniyang mga hakbang.
?

Daniel 8:25 -At sa kaniyang paraan ay kaniyang palulusugin ang pagdaraya sa kaniyang kamay; at siya’y magmamalaki ng kaniyang loob, at sa kanilang ikatitiwasay ay papatay ng marami: siya’y tatayo rin laban sa prinsipe ng mga prinsipe; nguni’t siya’y mabubuwal hindi ng kamay.
?

Daniel 11:44-45 – Nguni’t mga balita na mula sa silanganan at mula sa hilagaan ay babagabag sa kaniya; at siya’y lalabas na may malaking kapusukan upang gumiba at lumipol sa marami. At kaniyang itatayo ang mga tolda ng kaniyang palasio sa pagitan ng dagat at ng maluwalhating banal na bundok; gayon ma’y darating siya sa kaniyang wakas, at walang tutulong sa kaniya.
?

Daniel 7:9-8 – Aking minasdanhanggang sa ang mga luklukan ay nangaglagay, at isa na matanda sa mga araw ay nakaupo: ang kaniyang suot, maputing parang niebe, at ang buhok ng kaniyang ulo ay parang taganas na lana; ang kaniyang luklukan ay mga liab na apoy, at ang mga gulong niyaon ay nagniningas na apoy. Isang mabangis na sigalbo ay lumabas at nagmula sa harap niya: mga libo libo ang naglilingkod sa kaniya, at makasangpung libo na sangpung libo ang nagsitayo sa harap niya: ang kahatulan ay nalagda, at ang mga aklat ay nangabuksan. Ako’y tumingin nang oras na yaon dahil sa tinig ng mga dakilang salita na sinalita ng sungay; ako’y tumingin hanggang sa ang hayop ay napatay, at ang kaniyang katawan ay nagiba, at siya’y nabigay upang sunugin sa apoy.
Papatayin ang hayop ng maghahari na may kasamang marami nyang mga lingkod na tumutukoy sa Panginoong Jesu-Cristo at sa kanyang mga lingkod na nakalakip sa unang pagkabuhay namaguli na magsisipaghari sa loob ng isang libong taon.

Pahayag 18:1-24 -Pagkatapos ng mga bagay na ito ay nakita ko ang ibang anghel na nananaog mula sa langit, na may dakilang kapamahalaan; at ang lupa ay naliwanagan ng kaniyang kaluwalhatian. At siya’y sumigaw ng malakas na tinig, na nagsasabi, Naguho, naguho ang dakilang Babilonia, at naging tahanan ng mga demonio, at kulungan ng bawa’t espiritung karumaldumal, at kulungan ng bawa’t karumaldumal at kasuklamsuklam na mga ibon. Sapagka’t dahil sa alak ng galit ng kaniyang pakikiapid ay nangaguho ang lahat ng mga bansa; at ang mga hari sa lupa ay nangakiapid sa kaniya, at ang mga mangangalakal sa lupa ay nagsiyaman dahil sa kapangyarihan ng kaniyang kalayawan. At narinig ko ang ibang tinig na mula sa langit, na nagsasabi, Mangagsilabas kayo sa kaniya, bayan ko, upang huwag kayong mangaramay sa kaniyang mga kasalanan, at huwag kayong magsitanggap ng kaniyang mga salot: Sapagka’t ang kaniyang mga kasalanan ay umabot hanggang sa langit at naalaala ng Dios ang kaniyang mga katampalasanan. Ibigay din ninyo ang ayon sa ibinigay niya sa inyo, at ibayuhin ninyo ng ibayo sa kaniyang mga gawa: sa sarong kaniyang pinaghaluan ay ipaghalo ninyo siya ng ibayo. Kung gaano ang pagkakapagmapuri, at pagkapamuhay na malayaw, ay gayon din naman ang ibigay ninyo sa kaniyang pahirap at pagluluksa: sapagka’t sinasabi niya sa kaniyang puso, Ako’y nakaupong reina, at hindi ako bao, at hindi ko makikita kailan man ang pagluluksa. Kaya’t darating sa isang araw ang mga salot sa kaniya, kamatayan at pagluluksa, at gutom; at siya’y lubos na susunugin sa apoy; sapagka’t malakas ang Panginoong Dios na humatol sa kaniya. At ang mga hari sa lupa, na nangakiapid at nangabuhay na malayaw na kasama niya, ay mangagsisiiyak at mangagsisitaghoy tungkol sa kaniya, pagkakita nila ng usok ng kaniyang pagkasunog, At nangakatayo sa malayo dahil sa takot sa pahirap sa kaniya, na nangagsasabi, Sa aba, sa aba ng dakilang bayang Babilonia, ng bayang matibay! sapagka’t sa isang oras ay dumating ang hatol sa iyo. At ang mga mangangalakal sa lupa ay mangagsisiiyak at mangagluluksa tungkol sa kaniya, sapagka’t wala nang bibili pa ng kaniyang kalakal; Ng kalakal na ginto at pilak, at mahalagang bato, at mga perlas, at mainam na lino, at kayong kulay ube, at sutla, at kayong pula; at sarisaring mababangong kahoy, at bawa’t kasangkapang garing, at bawa’t kasangkapang mahalagang kahoy, at tanso, at bakal, at marmol; At kanela, at especias, at incienso, at ungguento, at kamangyan, at alak, at langis, at mainam na harina, at trigo, at mga baka, at mga tupa; at kalakal na mga kabayo at mga karo, at mga alipin; at mga kaluluwa ng mga tao. At ang mga bungang pinipita mo ay nangapalayo sa iyo, at lahat ng mga bagay na maiinam at mariringal ay nangalipol sa iyo, at hindi na mangasusumpungan pa. Ang mga mangangalakal ng mga bagay na ito, na nangagsiyaman dahil sa kaniya, ay mangagsisitayo sa malayo dahil sa takot sa pahirap sa kaniya, na nagsisiiyak at nagsisipagluksa; Na nangagsasabi, Sa aba, sa aba, niyaong dakilang bayan, siya na nararamtan ng mahalagang lino at ng kayong kulay ube, at pula, at napapalamutihan ng ginto at ng mahalagang bato at ng perlas! Sapagka’t sa loob ng isang oras ay nalipol ang gayong malaking kayamanan. At bawa’t pinunong daong, at bawa’t naglalayag saan mang dako, at ang mga mangdaragat, at lahat ng nagsisipaghanap-buhay sa dagat, ay nangakatayo sa malayo, At nangagsisisigaw pagkakita sa usok ng kaniyang pagkasunog, na nangagsasabi, Anong bayan ang katulad ng dakilang bayan? At sila’y nangagbubuhos ng alabok sa kanilang mga ulo, at nagsisigawan, na nagiiyakan at nagtataghuyan, na nangagsasabi, Sa aba, sa aba, ang dakilang bayan, na siyang iniyaman ng lahat na may mga daong sa dagat dahil sa kaniyang mga kayamanan! sapagka’t sa loob ng isang oras ay nalipol. Magalak ka tungkol sa kaniya, Oh langit, at kayong mga banal, at kayong mga apostol, at kayong mga propeta; sapagka’t inihatol ng Dios ang inyong hatol sa kaniya. At dinampot ng isang anghel na malakas ang isang bato, na gaya ng isang malaking gilingang bato, at inihagis sa dagat, na sinasabi, Gayon sa isang kakilakilabot na pagkahulog, igigiba ang Babilonia, ang dakilang bayan, at hindi na masusumpungan pa. At ang tinig ng mga manunugtog ng alpa, at ng mga musiko at ng mga manunugtog ng plauta, at ng mga manunugtog ng pakakak ay hindi na maririnig pa sa iyo; at wala nang manggagawa ng anomang gawa ay masusumpungan pa sa iyo; at ang ugong ng gilingan ay hindi na maririnig pa sa iyo; At ang ilaw ng ilawan ay hindi na liliwanag pa sa iyo, at ang tinig ng kasintahang lalake at ng kasintahang babae ay hindi na maririnig pa sa iyo; sapagka’t ang mga mangangalakal mo ay naging mga pangulo sa lupa; sapagka’t dinaya ng iyong panggagaway ang lahat ng mga bansa. At nasumpungan sa kaniya ang dugo ng mga propeta, at ng mga banal, at ng lahat ng mga pinatay sa lupa.

ANG BABAE AT ANG HAYOP

Pahayag 17:3-18 – At ako’y kaniyang dinalang nasa Espiritu sa isang ilang: at nakita ko ang isang babae na nakasakay sa isang hayop na pula, na puno ng mga pangalang pamumusong, na may pitong ulo at sangpung sungay. At nararamtan ang babae ng kulay-ube at ng pula, at nahihiyasan ng ginto at ng mga mahalagang bato at mga perlas, na sa kaniyang kamay ay may isang sarong ginto na puno ng mga kasuklamsuklam, at ng mga bagay na marurumi ng kaniyang pakikiapid, At sa kaniyang noo ay nakasulat ang isang pangalan, HIWAGA, DAKILANG BABILONIA, INA NG MGA PATUTOT AT NG MGA KASUKLAMSUKLAM SA LUPA. At nakita ko ang babae na lasing sa dugo ng mga banal, at sa dugo ng mga martir ni Jesus. At nang aking makita siya ay nanggilalas ako ng malaking panggigilalas. At sinabi sa akin ng anghel, Bakit ka nanggilalas? Sasabihin ko sa iyo ang hiwaga ng babae, at ng hayop na sinasakyan niya, na may pitong ulo at sangpung sungay. At ang hayop na nakita mo ay naging siya, at wala na; at malapit ng umahon sa kalaliman, at patungo sa kapahamakan. At silang mga nananahan sa lupa ay manggigilalas na ang kanilang pangalan ay hindi nakasulat sa aklat ng buhay mula nang itatag ang sanglibutan, pagkakita nila sa hayop, kung paano naging siya at wala na, at darating. Narito ang pagiisip na may karunungan. Ang pitong ulo ay pitong bundok na kinauupuan ng babae: At sila’y pitong hari; ang lima ay nanga buwal, ang isa’y narito, ang isa ay hindi pa dumarating; at pagdating niya ay dapat magtagal na sangdaling panahon. At ang hayop na naging siya, at wala na, ay siya ring ikawalo at siya’y sa pito at siya’y patungo sa kapahamakan. At ang sangpung sungay na iyong nakita ay sangpung hari, na hindi pa nagsisitanggap ng kaharian; datapuwa’t magsisitanggap sila ng kapamahalaang paghahari na isang oras na kasama ng hayop. Ang mga ito ay may isang kaisipan, at ibinibigay nila ang kanilang kapangyarihan at kapamahalaan sa hayop. Makikipagbaka ang mga ito laban sa Cordero, at sila’y dadaigin ng Cordero, sapagka’t siya’y Panginoon ng mga panginoon at Hari ng mga Hari; at ng mga kasama niya, na mga tinawag at mga pili at mga tapat ay nananaig din. At sinabi niya sa akin, Ang tubig na iyong nakita, na kinauupuan ng patutot, ay mga bayan, at mga karamihan, at mga bansa, at mga wika. At ang sangpung sungay na iyong nakita, at ang hayop, ay siyang nangapopoot sa patutot, at siya’y pababayaan at huhubaran, at kakanin ang kaniyang laman, at siya’y lubos na susupukin ng apoy. Sapagka’t inilagay ng Dios sa kanilang mga puso na gawin ang kaniyang kaisipan, at mangagkaisa ng kaisipan, at ibigay ang kanilang kaharian sa hayop, hanggang sa maganap ang mga salita ng Dios. At ang babae na iyong nakita ay ang dakilang bayan, na naghahari sa mga hari sa lupa.

Ang Panaginip Ni Haring Nabucodonosor Na Hari Ng Babilonia Na Ipinaliwanag Ni Propeta Daniel

Daniel 2:27 -Si Daniel ay sumagot sa harap ng hari, at nagsabi, Ang lihim na itinatanong ng hari ay hindi maipaaaninaw sa hari kahit ng mga pantas na tao, ng mga enkantador, ng mga mahiko man, o ng mga manghuhula man.

Daniel 2:28- Nguni’t may isang Dios sa langit na naghahayag ng mga lihim, at siyang nagpapaaninaw sa haring Nabucodonosor kung ano ang mangyayari sa mga huling araw. Ang iyong panaginip, at ang pangitain ng iyong ulo sa iyong higaan ay ang mga ito:

Daniel 2:29 -Tungkol sa iyo, Oh hari, ang iyong mga pagiisip ay dumating sa iyo sa iyong higaan, kung ano ang mangyayari sa panahong darating; at siya na naghahayag ng mga lihim ay ipinaaninaw sa iyo kung ano ang mangyayari.

Daniel 2:30 -Nguni’t tungkol sa akin ang lihim na ito ay hindi nahayag sa akin ng dahil sa anomang karunungan na tinamo kong higit kay sa sinomang may buhay, kundi upang maipaaninaw sa hari ang kahulugan at upang iyong maalaman ang mga pagiisip ng iyong puso.

Daniel 2:31 -Ikaw, Oh hari, nakakita, at narito, ang isang malaking larawan. Ang larawang ito na makapangyarihan, at ang kaniyang kakinangan ay mainam, ay tumayo sa harap mo; at ang anyo niyao’y kakilakilabot.

Daniel 2:32 -Tungkol sa larawang ito, ang kaniyang ulo ay dalisay na ginto, ang kaniyang dibdib at ang kaniyang mga bisig ay pilak, ang kaniyang tiyan at ang kaniyang mga hita ay tanso,

Daniel 2:33 -Ang kaniyang mga binti ay bakal, ang kaniyang mga paa’y isang bahagi ay bakal, at isang bahagi ay putik na luto.

Daniel 2:34 -Iyong tinitingnan hanggang sa may natibag na isang bato, hindi ng mga kamay, na tumama sa larawan sa kaniyang mga paang bakal at putik na luto, at mga yao’y binasag.

Daniel 2:35 -Nang magkagayo’y ang bakal, ang putik na luto, ang tanso, ang pilak, at ang ginto ay nagkaputolputol na magkakasama, at naging parang dayami sa mga giikan sa tagaraw; at tinangay ng hangin na walang dakong kasumpungan sa mga yaon: at ang bato na tumama sa larawan ay naging malaking bundok, at pinuno ang buong lupa.

Daniel 2:36 -Ito ang panaginip; at aming sasaysayin ang kahulugan niyaon sa harap ng hari.

Daniel 2:37 -Ikaw, Oh hari, ay hari ng mga hari, na pinagbigyan ng Dios sa langit ng kaharian, ng kapangyarihan, at ng kalakasan, at ng kaluwalhatian;

Daniel 2:38 -At alin mang tinatahanan ng mga anak ng mga tao, ng mga hayop sa parang at ng mga ibon sa himpapawid ay ibinigay sa iyong kamay, at pinapagpuno ka sa kanilang lahat: ikaw ang ulo na ginto.

Daniel 2:39 -At pagkatapos mo ay babangon ang ibang kaharian na mababa sa iyo; at ang ibang ikatlong kaharian na tanso na magpupuno sa buong lupa.

Daniel 2:40 -At ang ikaapat na kaharian ay magiging matibay na parang bakal, palibhasa’y ang bakal ay nakadudurog at nakapagpapasuko ng lahat na bagay; at kung paanong dinidikdik ng bakal ang lahat ng ito, siya’y magkakaputolputol at madidikdik.

Daniel 2:41 -At yamang iyong nakita na ang mga paa at mga daliri, ang isang bahagi ay putik na luto ng magpapalyok, at ang isang bahagi ay bakal, ay magiging kahariang hati; nguni’t magkakaroon yaon ng kalakasan ng bakal, yamang iyong nakita na ang bakal ay nahahalo sa putik na luto.

Daniel 2:42 -At kung paanong ang mga daliri ng paa ay bakal ang isang bahagi at ang isang bahagi ay putik, magkakagayon ang kaharian na ang isang bahagi ay matibay, at isang bahagi ay marupok.

Daniel 2:43 -At yamang iyong nakita na ang bakal ay nahahaluan ng putik na luto, sila’y magkakahalo ng lahi ng mga tao; nguni’t hindi sila magkakalakipan, gaya ng bakal na hindi lumalakip sa putik.

Daniel 2:44 –At sa mga kaarawan ng mga haring yaon ay maglalagay ang Dios sa langit ng isang kaharian, na hindi magigiba kailan man, o ang kapangyarihan man niyao’y iiwan sa ibang bayan; kundi pagpuputolputulin at lilipulin niya ang lahat na kahariang ito, at yao’y lalagi magpakailan man.

Daniel 2:45 -Yamang iyong nakita na ang isang bato ay natibag sa bundok, hindi ng mga kamay, at pumutol ng mga bakal, ng tanso, ng putik, ng pilak, at ng ginto; ipinaalam ng dakilang Dios sa hari kung ano ang mangyayari sa haharapin: at ang panaginip ay tunay at ang pagkapaaninaw niyao’y tapat.

Pahayag 20:6 -Mapalad at banal ang makalakip sa unang pagkabuhay na maguli: sa mga ito’y walang kapangyarihan ang ikalawang kamatayan; kundi sila’y magiging mga saserdote ng Dios at ni Cristo, at mangaghaharing kasama niya sa loob ng isang libong taon.

Pahayag 20:1-4 – At nakita ko ang isang anghel na nananaog mula sa langit, na may susi ng kalaliman at isang malaking tanikala sa kaniyang kamay. At sinunggaban niya ang dragon, ang matandang ahas, na siyang Diablo at Satanas, at ginapos na isang libong taon, At siya’y ibinulid sa kalaliman at sinarhan, at tinatakan ito sa ibabaw niya, upang huwag ng magdaya sa mga bansa, hanggang sa maganap ang isang libong taon: pagkatapos nito ay kailangang siya’y pawalang kaunting panahon. At nakakita ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila’y pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa kanilang kamay; at sila’y nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang libong taon.

ANG NAIS NI ALEXANDER THE GREAT KAYA SYA NANANAKOP NOON AY MAKA-ESTABLISH NG ISANG “COMMON WORLD”

ALEXANDER THE GREAT

It can be argued that the world did become qualitatively betterβ€”more people could communicate with and trade with more people and many came to share a common world view that enabled ideas about the dignity of man, derived from Alexander’s teacher, Aristotle, to flourish.
If, however, his efforts at bridging cultural and racial barriers and the legacy of a more unified and inter-connected world is taken into consideration, he may qualify to keep his title.
Tripolitis (2001) comments that scholars have tended to argue that Alexander β€œwas not motivated solely by the desire for territory…but also by the goal of establishing a common world” (9). More recently, though, attempts have been made to prove otherwise and to argue that Alexander was motivated by the desire for personal glory (10).
Alexander integrated non-Greeks into his army and administration, leading some scholars to credit him with a β€œpolicy of fusion.” He encouraged marriage between Greeks and non-Greeks, and practiced it himself. This was extremely unusual for the ancient world. His conquests ushered in centuries of Greco-Macedonian settlement and rule over non-Greek areas, a period known as the Hellenistic Age. Alexander himself lived on in the history and myth of both Greek and non-Greek peoples. Already during his lifetime, and especially after his death, his exploits inspired a literary tradition in which he appears as a towering legendary hero in the tradition of Homer’s Achilles.
In an attempt to craft a lasting harmony between his Macedonian and Persian subjects, he held a mass marriage of his senior officers to Persian and other noblewomen at Opis. Not all of the intercultural marriages that Alexander arranged for his soldiers lasted. However, some did. For example, the marriage between Alexander’s General, Seleucus and the daughter of Spitamenes, the Sogdian chief, did. This helped to break down the old distinction between β€œbarbarians” (non-Greeks) and Greeks in the territory surrounding modern-day Syria that Seleucus inherited on Alexander’s death.

ANG EMPERYO NG SELECIUD NA NAGMULA KAY ALEXANDER THE GREAT AY MAY PANUNTUNAN NG PAGKAKAROON NG MAGANDANG RELASYON SA MGA MAYAYAMAN, MAIMPLUWENSYA AT MAKAPANGYARIHANG MGA TAO

The many cities founded or refounded by Alexander, Seleucus I, and Antiochus I along the main arteries of the Near East, populated partly with Greek and Macedonian immigrants, partly with local peoples, formed the cornerstones of Seleucid rule, both military and economically. In addition, many military colonies, known as katoikia in Asia Minor, were founded and garrisoned by Macedonians who received land from the crown in exchange for military service. Since most cities, the Greek as well as the non-Greek, were formally autonomous, maintaining good relations with civic elites was an essential part of imperial rule. Kings therefore presented themselves as the benefactors and protectors of cities, particularly west of the Zagros mountains. In return, the Greeks honored the kings as divine β€˜saviors’ (sōtΔ“res), awarding them divine honors accordingly. From the reign of Antiochos III onward, a centralized state cult of the deified king and queen was institutionalized. The Seleucid family claimed descent from the savior god Apollo. For the sake of the non-Greek subjects, Apollo and his twin sister Artemis were equated with the various local Sun and Moon gods worshipped in the multi-polytheistic empire. Starting with the reign of Antiochus IV, the Seleucids associated their rule with the cosmic kingship of Zeus, who could likewise be identified with non-Greek sky gods.

ANG MGA MUSLIMS AY IMPLUWENSYADO NG TRADISYON AT KAUGALIAN NG MGA SELECIUDS

MUSLIMS AND SELECIUDS

After World War II, a revival of interest in the Seleucids tended to stress their eastern, rather than western “center of gravity;” “the Seleucids were presented as continuators of the Persian empire whose center of gravity lay in Babylonia, rather than in the west.”[4] Seleucid patronage of learning may have influenced the Muslim scholars who, following the conquest of Syria, began to translate Greek (or commissioned translations) of Greek texts into Arabic. Recognizing as did Aquinas, who cited Muslim sources, that there are two sources of knowledge, scripture and “reason” Muslims synthesized Greek and Islamic ideas. Later, some Muslim philosophers were even accused of substituting “the infallibility of the Quran with that of Plato.” Others claim that what emerged from this meeting of traditions was a “synthesis between Greek philosophy and Islam” which has been described as a major intellectual “achievement.”[8] Antioch, where Christian scholarship continued to flourish well into the Islamic period, where rhetoric and law were especially popular, may have impacted Islamic thinking, since “These two disciplines were also later to become fruitful areas of Muslim scholarship.” In this way, the world has been enriched by scholars from many traditions who have transmitted, corrected and added to “to a tradition that stretches back to Aristotle and beyond, each bound to his predecessor by a shared devotion to truth” irrespective of race, creed or ethnicity.[9] It was this type of cultural synthesis that led to the Enlightenment.[10] Were the Muslims also influenced by the tradition of Alexander and of the Seleucids that did not usually try to displace existing customs but to create a synthesis? Alexander himself is credited with creating “Hellenism,” which was “synthesis of Greek culture” with “the civilization of the ancient near east.”[11]

“ANG IMPLUWENSYA NG MGA SELECIUDS AY HINDI TALAGANG NAWALA KAHIT NATALO SILA NG MGA ROMANO KUNDI NAGPATULOY SA ILALIM NG MGA ROMANO AT NAGPAPATULOY PARIN HANGGANG SA NGAYON”

Sources:

https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Alexander_the_Great

https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Seleucid_Empire

http://www.iranicaonline.org/articles/seleucid-empire

https://www.britannica.com/biography/Alexander-Balas

http://www.eyewitnesstohistory.com/jewishtemple.htm

https://www.genealogieonline.nl/en/stamboom-homs/I6000000012136439392.php

https://www.encyclopedia.com/religion/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/alexander-balasdeg

http://www.jewishencyclopedia.com/articles/1136-alexander-balas-king-of-syria

https://www.livius.org/articles/dynasty/hasmonaeans/

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Pharisees

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hyrcanus_II

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Jerusalem_(63_BC)

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Demetrius_III_Eucaerus

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Philip_II_Philoromaeus

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Alexander_Jannaeus

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hyrcanus_II

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Antiochus_IV_Epiphanes

https://www.edb.gov.hk

References:
Josephus’ account appears in: Cornfield, Gaalya ed., Josephus, The Jewish War

PAGKAKASUNOD-SUNOD NG MGA PANGYAYARI AYON SA HULA NI APOSTOL JUAN SA AKLAT NG APOCALIPSIS

ANG AKLAT AT PITONG TATAK

Pahayag 5:5 –At sinabi sa akin ng isa sa matatanda, Huwag kang umiyak; narito, ang Leon sa angkan ni Juda, ang Ugat ni David, ay nagtagumpay upang magbukas ng aklat at ng pitong tatak nito.

-Bubuksan ng Panginoong Jesu-Cristo ang aklat at ang pitong tatak.

Unang Tatak

Pahayag 6:2 -At tumingin ako, at narito, ang isang kabayong maputi, at yaong nakasakay dito ay may isang busog; at binigyan siya ng isang putong: at siya’y yumaong nagtatagumpay, at upang magtagumpay.

– Matagumpay na manlulupig na nakasakay sa kabayong puti na kagaya ng pagparito ng Panginoong Jesu-Cristo.

Mateo 24:4-5 -At sumagot si Jesus at sinabi sa kanila, Mangagingat kayo na huwag kayong mailigaw ninoman. Sapagka’t marami ang magsisiparito sa aking pangalan, na mangagsasabi, Ako ang Cristo; at ililigaw ang marami.

Ikalawang Tatak

Pahayag 6:4 –At may lumabas na ibang kabayo, na kabayong mapula: at ang nakasakay dito, ay pinagkaloobang magalis sa lupa ng kapayapaan, at upang mangagpatayan ang isa’t isa: at binigyan siya ng isang malaking tabak.

– Mga digmaan at mga kaguluhan.

Mateo 24:6 -At mangakakarinig kayo ng mga digmaan at mga alingawngaw ng mga digmaan; ingatan ninyo na huwag kayong magulumihanan: sapagka’t kinakailangang ito’y mangyari datapuwa’t hindi pa ang wakas.

Ikatlong Tatak

Pahayag 6:6 -At narinig ko ang gaya ng isang tinig sa gitna ng apat na nilalang na buhay na nagsasabi, Sa isang denario ay isang takal na trigo, at sa isang denario ay tatlong takal na sebada; at huwag mong ipahamak ang langis at ang alak.

– Matinding kahirapan.

Mateo 24:7-8– Sapagka’t magsisitindig ang bansa laban sa bansa, at ang kaharian laban sa kaharian; at magkakagutom at lilindol sa iba’t ibang dako. Datapuwa’t ang lahat ng mga bagay na ito ay siyang pasimula ng kahirapan.

Ikaapat Na Tatak

Pahayag 6:8 -At tumingin ako, at narito, ang isang kabayong maputla: at ang nakasakay dito ay may pangalang Kamatayan; at ang Hades ay sumusunod sa kaniya. At sila’y pinagkalooban ng kapamahalaan sa ikaapat na bahagi ng lupa, na pumatay sa pamamagitan ng tabak, at ng gutom, at ng salot, at ng mga ganid na hayop sa lupa.

– Maraming mamamatay sa digmaan, tagutom at mga salot.

Ikalimang Tatak

Pahayag 6:9-10 -At nang buksan niya ang ikalimang tatak, ay nakita ko sa ilalim ng dambana ang mga kaluluwa ng mga pinatay dahil sa salita ng Dios, at dahil sa patotoong sumakanila: At sila’y sumigaw ng tinig na malakas, na nagsasabi, Hanggang kailan, Oh Panginoong banal at totoo, hindi mo hahatulan at ipaghihiganti ang aming dugo, sa mga nananahan sa ibabaw ng lupa?

– Paghingi ng katarungan ng mga pinatay dahil sa salita ng Diyos.

Mateo 24:9 -Kung magkagayo’y ibibigay kayo sa kapighatian, at kayo’y papatayin: at kayo’y kapopootan ng lahat ng mga bansa dahil sa aking pangalan.

Daniel 7:20-21 -At tungkol sa sangpung sungay na nangasa kaniyang ulo, at sa isa na sumibol, at sa harap niyao’y nabuwal ang tatlo, sa makatuwid baga’y yaong sungay na may mga mata, at bibig na nagsalita ng dakilang mga bagay, na ang anyo ay lalong dakila kay sa kaniyang mga kasama. Ako’y tumingin, at ang sungay ding yaon ay nakipagdigma sa mga banal, at nanaig laban sa kanila;

Ang Hayop Na Umahon Sa Mula Dagat At Ang Hayop Na Umahon Mula Sa Lupa

Pahayag 13:1-2 – At siya’y tumayo sa buhanginan ng dagat. At nakita ko ang isang hayop na umaahon sa dagat, na may sangpung sungay at pitong ulo, at sa kanilang mga sungay ay may sangpung diadema, at sa kaniyang mga ulo ay mga pangalan ng kapusungan. At ang hayop na aking nakita ay katulad ng isang leopardo, at ang kaniyang mga paa ay gaya ng sa oso, at ang kaniyang bibig ay gaya ng bibig ng leon: at ibinigay sa kaniya ng dragon ang kaniyang kapangyarihan, at ang kaniyang luklukan, at dakilang kapamahalaan.

Daniel 7:7-8 -Pagkatapos nito’y may nakita ako sa pangitain sa gabi, at, narito, ang ikaapat na hayop, kakilakilabot at makapangyarihan, at totoong malakas; at may malaking mga ngiping bakal; nananakmal at lumuluray, at niyuyurakan ng kaniyang mga paa ang nalabi: at kaiba sa lahat na hayop na una sa kaniya; at siya’y may sangpung sungay. Aking pinagdilidili ang mga sungay, at, narito, sumibol sa gitna ng mga yaon ang ibang sungay, isang munti, na sa harap niyao’y tatlo sa mga unang sungay ay nabunot sa mga ugat: at, narito, sa sungay na ito ay may mga mata na parang mga mata ng tao, at isang bibig na nagsasalita ng mga dakilang bagay.

Pahayag 13:5 -At binigyan siya ng isang bibig na nagsasalita ng malalaking bagay at mga kapusungan: at binigyan siya ng kapamahalaan, upang magpatuloy na apat na pu’t dalawang buwan.

Pahayag 13:7-8 – At ipinagkaloob sa kaniya na makipagbaka sa mga banal, at pagtagumpayan sila; at binigyan siya ng kapamahalaan sa bawa’t angkan at bayan at wika at bansa. At ang lahat ng nangananahan sa lupa ay magsisisamba sa kaniya, na ang kanikaniyang pangalan ay hindi nasusulat sa aklat ng buhay ng Cordero na pinatay buhat nang itatag ang sanglibutan.

Pahayag 13:10 -Kung ang sinoman ay sa pagkabihag, ay sa pagkabihag paroroon siya: kung ang sinoman ay papatay sa tabak, ay dapat siyang mamatay sa tabak. Narito ang pagtitiyaga at ang pananampalataya ng mga banal.

Pahayag 13:11-13 – At nakita ko ang ibang hayop na umaahon sa lupa; at may dalawang sungay na katulad ng sa isang kordero, at siya’y nagsasalitang gaya ng dragon. At kaniyang isinasagawa ang buong kapamahalaan ng unang hayop sa kaniyang paningin. At pinasasamba niya ang lupa at ang nangananahan dito sa unang hayop, na gumaling ang sugat na ikamamatay. At siya’y gumagawa ng mga dakilang tanda, na ano pa’t nakapagpapababa ng kahit apoy mula sa langit hanggang sa lupa sa paningin ng mga tao.

Pahayag 13:15 –At siya’y pinagkaloobang makapagbigay ng hininga sa larawan ng hayop, upang ang larawan ng hayop ay makapangusap, at maipapatay naman ang lahat ng hindi sumasamba sa larawan ng hayop.

Pahayag 13:16-17 – At ang lahat, maliliit at malalaki, at mayayaman at mga dukha, at ang mga laya at ang mga alipin ay pinabigyan ng isang tanda sa kanilang kanang kamay, o sa noo; At nang huwag makabili o makapagbili ang sinoman, kundi siyang mayroong tanda, sa makatuwid ay ng pangalan ng hayop o bilang ng kaniyang pangalan.

2 Tesalonica 2:1-4 -Ngayon aming ipinamamanhik sa inyo, mga kapatid, tungkol sa pagparito ng ating Panginoong Jesucristo, at sa ating pagkakatipon sa kaniya: Upang huwag kayong madaling makilos sa inyong pagiisip, at huwag din naman kayong mabagabag maging sa pamamagitan man ng espiritu, o sa pamamagitan ng salita, o sa pamamagitan ng sulat na waring mula sa amin, na wari bagang nalalapit na ang kaarawan ng Panginoon; Huwag kayong padaya kanino man sa anomang paraan: sapagka’t ito’y hindi darating, maliban nang dumating mula ang pagtaliwakas, at mahayag ang taong makasalanan, ang anak ng kapahamakan, Na sumasalangsang at nagmamataas laban sa lahat na tinatawag na Dios o sinasamba; ano pa’t siya’y nauupo sa templo ng Dios, na siya’y nagtatanyag sa kaniyang sarili na tulad sa Dios.

Daniel 8:23-24 – At sa huling panahon ng kanilang kaharian, pagka ang mananalangsang ay nagsidating sa kapuspusan, isang hari ay babangon na may mabagsik na pagmumukha, at nakaunawa ng malabong salita. At ang kaniyang kapangyarihan ay magiging dakila, nguni’t hindi sa pamamagitan ng kaniyang sariling kapangyarihan; at siya’y lilipol na kamanghamangha, at giginhawa, at gagawa ng kaniyang maibigan; at kaniyang lilipulin ang mga makapangyarihan at ang banal na bayan.

Daniel 8:25 -At sa kaniyang paraan ay kaniyang palulusugin ang pagdaraya sa kaniyang kamay; at siya’y magmamalaki ng kaniyang loob, at sa kanilang ikatitiwasay ay papatay ng marami: siya’y tatayo rin laban sa prinsipe ng mga prinsipe; nguni’t siya’y mabubuwal hindi ng kamay.

Ikaanim Na Tatak

Pahayag 6:12-14 – At nakita ko nang buksan niya ang ikaanim na tatak, at nagkaroon ng malakas na lindol; at ang araw ay umitim na gaya ng isang magaspang na kayong buhok na maitim, at ang buong buwan ay naging gaya ng dugo; At ang mga bituin sa langit ay nangahulog sa lupa, gaya ng puno ng igos na isinasambulat ang kaniyang mga bungang bubot pagka hinahampas ng malakas na hangin. At ang langit ay nahawi na gaya ng isang lulong aklat kung nalululon; at ang bawa’t bundok at pulo ay naalis sa kanilang kinatatayuan.

Mateo 24:27 -Sapagka’t gaya ng kidlat na kumikidlat sa silanganan, at nakikita hanggang sa kalunuran; gayon din naman ang pagparito ng Anak ng tao.

Mateo 24:29-30 – Datapuwa’t karakarakang pagkatapos ng kapighatian sa mga araw na yaon ay magdidilim ang araw, at ang buwan ay hindi magbibigay ng kaniyang liwanag, at mangalalaglag ang mga bituin mula sa langit, at magsisipangatal ang mga kapangyarihan sa mga langit: At kung magkagayo’y lilitaw ang tanda ng Anak ng tao sa langit: at kung magkagayo’y magsisitaghoy ang lahat ng mga angkan sa lupa, at mangakikita nila ang Anak ng tao na napaparitong sumasa mga alapaap ng langit na may kapangyarihan at dakilang kaluwalhatian.

Pahayag 6:15-17 – At ang mga hari sa lupa, at ang mga prinsipe, at ang mga pangulong kapitan, at ang mayayaman, at ang mga makapangyarihan, at ang bawa’t alipin at ang bawa’t laya, ay nagsipagtago sa mga yungib at sa mga bato sa mga bundok; At sinasabi nila sa mga bundok at sa mga bato, Mahulog kayo sa amin, at kami’y inyong itago sa mukha noong nakaupo sa luklukan, at sa galit ng Cordero: Sapagka’t dumating na ang dakilang araw ng kanilang kagalitan; at sino ang makatatayo?

– Malakas na lindol, pagdilim ng araw, pagpula ng buwan, pagkahulog ng mga bituin, pagkaalis ng mga pulo at bundok sa kanilang kinatatayuan na ikatatakot ng mga tao dahil alam nila na dumating na ang araw ng kagalitan ng Diyos, ang pagparito ng Panginoong Jesu-Cristo.

Pahayag 7:1-4- At pagkatapos nito ay nakita ko ang apat na anghel na nakatayo sa apat na sulok ng lupa, na pinipigil ang apat na hangin ng lupa, upang huwag humihip ang hangin sa lupa, o sa dagat man, o sa anomang punong kahoy. At nakita ko ang ibang anghel na umaakyat mula sa sikatan ng araw, na taglay ang tatak ng Dios na buhay: at siya’y sumigaw ng tinig na malakas sa apat na anghel na pinagkaloobang maipahamak ang lupa at ang dagat, Na nagsasabi, Huwag ninyong ipahamak ang lupa, kahit ang dagat, kahit ang mga punong kahoy, hanggang sa aming matatakan sa kanilang mga noo ang mga alipin ng ating Dios. At narinig ko ang bilang ng mga natatakan, na isang daan at apat na pu’t apat na libo, na natatakan, sa bawa’t angkan ng mga anak ni Israel:

-Pagtatatak sa noo ng mga alipin ng Diyos sa bawat angkan ng mga anak ni Israel bago ipahamak ang lupa at dagat.

Pahayag 7:9-14-Pagkatapos ng mga bagay na ito ay tumingin ako, at narito, ang isang lubhang karamihan na di mabilang ng sinoman, na mula sa bawa’t bansa at lahat ng mga angkan at mga bayan at mga wika, na nakatayo sa harapan ng luklukan at sa harapan ng Cordero, na nangadaramtan ng mapuputing damit, at may mga palma sa kanilang mga kamay; At nagsisigawan ng tinig na malakas, na nangagsasabi, Ang pagliligtas ay sumaaming Dios na nakaupo sa luklukan, at sa Cordero. At ang lahat ng mga anghel ay nangakatayo sa palibot ng luklukan, at ng matatanda at ng apat na nilalang na buhay; at sila’y nangagpatirapa sa harapan ng luklukan, at nangagsisamba sa Dios, Na nangagsasabi, Siya nawa: Pagpapala at kaluwalhatian, at karunungan, at pagpapasalamat, at karangalan, at kapangyarihan, at kalakasan, nawa ang sumaaming Dios magpakailan kailan man. Siya nawa. At sumagot ang isa sa matatanda na, nagsasabi sa akin, Ang mga ito na nangadaramtan ng mapuputing damit, ay sino-sino at saan nagsipanggaling? At sinabi ko sa kaniya, Panginoon ko, Ikaw ang nakakaalam. At sinabi niya sa akin, Ang mga ito’y ang nanggaling sa malaking kapighatian, at nangaghugas ng kanilang mga damit, at pinaputi sa dugo ng Cordero.

– Pagsigaw ng malalakas na tinig dahil sa pagliligtas ng Diyos ng mga kaluluwa ng lubhang karamihan na di mabilang ng sinuman na mga nagmula sa bawa’t bansa at lahat ng mga angkan at mga bayan at mga wika na nanggaling sa malaking kapighatian na nakatayo sa harapan ng luklukan at sa harapan ng Cordero. Sila ang napakaraming taong pinapatay ng hayop na mga hindi tumanggap ng kanyang tanda.

Ikapitong Tatak

Pahayag 8:1-6 -At nang buksan niya ang ikapitong tatak, ay nagkaroon ng katahimikan sa langit na may kalahating oras. At nakita ko ang pitong anghel na nangakatayo sa harapan ng Dios; at sila’y binigyan ng pitong pakakak. At dumating ang ibang anghel at tumayo sa harap ng dambana, na may hawak na isang gintong pangsuob ng kamangyan; at binigyan siya ng maraming kamangyan, upang idagdag ito sa mga panalangin ng lahat ng mga banal sa ibabaw ng dambanang ginto, na nasa harapan ng luklukan. At ang usok ng kamangyan, kalakip ng mga panalangin ng mga banal, ay napailanglang mula sa kamay ng anghel, sa harapan ng Dios. At kinuha ng anghel ang pangsuob ng kamangyan; at pinuno niya ng apoy ng dambana, at itinapon sa lupa: at nagkaroon ng mga kulog, at mga tinig, at mga kidlat, at ng isang lindol. At ang pitong anghel na may pitong pakakak ay nagsihanda upang magsihihip.

– Pagdadagdag ng anghel ng kamangyan sa mga panalangin ng mga banal na papailanlang sa harapan ng Diyos at paghanda upang umihip ng pitong anghel na may pitong pakakak.

ANG KAGALITAN NG DIYOS

πŸ”₯Pagpaparusa

Sa Mga MasasamaπŸ”₯

UNANG PAGKAABA

ANG PITONG PAKAKAK

Unang Pakakak

Pahayag 8:7 –At humihip ang una, at nagkaroon ng granizo at apoy, na may halong dugo, at itinapon sa lupa: at ang ikatlong bahagi ng lupa ay nasunog, at ang ikatlong bahagi ng mga punong kahoy ay nasunog, at ang lahat ng sariwang damo ay nasunog.

Ikalawang Pakakak

Pahayag 8:8-9 – At humihip ang ikalawang anghel, at ang tulad sa isang malaking bundok na nagliliyab sa apoy ay nabulusok sa dagat: at ang ikatlong bahagi ng dagat ay naging dugo; At namatay ang ikatlong bahagi ng mga nilalang na nasa dagat, na mga may buhay; at ang ikatlong bahagi sa mga daong ay nawalat.

Ikatlong Pakakak

Pahayag 8:10-11 –At humihip ang ikatlong anghel, at nahulog mula sa langit ang isang malaking bituin, na nagliliyab na gaya ng isang sulo, at nahulog sa ikatlong bahagi ng mga ilog, at sa mga bukal ng tubig; At ang pangalan ng bituin ay Ajenjo: at ang ikatlong bahagi ng tubig ay naging ajenjo; at maraming tao ay nangamatay dahil sa tubig, sapagka’t mapait ang tubig.

Ikaapat na Pakakak

Pahayag 8:12-13 – At humihip ang ikaapat na anghel, at nasugatan ang ikatlong bahagi ng araw, at ang ikatlong bahagi ng buwan, at ang ikatlong bahagi ng bituin; upang magdilim ang ikatlong bahagi nila, at upang ang ikatlong bahagi ng maghapon ay huwag lumiwanag, at gayon din naman ang gabi. At nakita ko, at narinig ko ang isang anghel, na lumilipad sa pagitan ng langit, na nagsasabi ng malakas na tinig, Sa aba, sa aba, sa aba ng mga nananahan sa ibabaw ng lupa, dahil sa mga ibang tunog ng pakakak ng tatlong anghel, na magsisihihip pa.

Ikalimang Pakakak

Pahayag 9:1-11 – At humihip ang ikalimang anghel, at nakita ko ang isang bituin na nahulog sa lupa mula sa langit: at sa kaniya’y ibinigay ang susi ng hukay ng kalaliman. At binuksan niya ang balon ng kalaliman; at napailanglang ang usok mula sa hukay, na gaya ng usok ng isang malaking lutuang-bakal; at nagdilim ang araw at ang himpapawid dahil sa usok ng hukay. At nangagsilabas sa usok ang mga balang sa lupa; at binigyan sila ng kapangyarihan, na gaya ng mga alakdan sa lupa na may kapangyarihan. At sinabi sa kanila na huwag ipahamak ang damo sa lupa, ni ang anomang bagay na sariwa, ni ang anomang punong kahoy, kundi ang mga tao lamang na walang tatak ng Dios sa kanilang mga noo. At pinagkalooban silang huwag patayin ang mga ito, kundi pahirapan nilang limang buwan: at ang kanilang pahirap ay gaya ng pahirap ng alakdan kung kumakagat sa isang tao. At sa mga araw na yaon ay hahanapin ng mga tao ang kamatayan, at sa anomang paraa’y hindi nila masusumpungan; at mangagnanasang mamatay, at ang kamatayan ay tatakas sa kanila. At ang anyo ng mga balang ay katulad ng mga kabayong nahahanda sa pagbabaka; at sa kanilang mga ulo ay gaya ng mga putong na katulad ng ginto, at ang kanilang mga mukha ay gaya ng mga mukha ng mga tao. At sila’y may buhok na gaya ng buhok ng mga babae, at ang kanilang mga ngipin ay gaya ng sa mga leon. At sila’y may mga baluti, na gaya ng baluting bakal; at ang ugong ng kanilang mga pakpak ay gaya ng ugong ng mga karro, at ng maraming kabayo na dumadaluhong sa pagbabaka. At sila’y may mga buntot na gaya ng sa mga alakdan, at mga tibo; at sa kanilang mga buntot naroroon ang kanilang kapangyarihan upang ipahamak ang mga taong limang buwan. Sila’y may pinakahari na anghel ng kalaliman: ang kaniyang pangalan sa wikang Hebreo ay Abaddon, at sa Griego ay may pangalan siyang Apolyon.

Pahayag 9:12 -Ang unang Pagkaaba ay narito, darating pa ang dalawang Pagkaaba sa haharapin.

IKALAWANG PAGKAABA

Ikaanim na Pakakak

Pahayag 9:13-21 – At humihip ang ikaanim na anghel, at narinig ko ang isang tinig mula sa mga sungay ng dambanang ginto na nasa harapan ng Dios, Na nagsasabi sa ikaanim na anghel na may pakakak, Kalagan mo ang apat na anghel na nagagapos sa malaking ilog ng Eufrates. At kinalagan ang apat na anghel, na nangahahanda sa oras at araw at buwan at taon upang patayin ang ikatlong bahagi ng mga tao. At ang bilang ng mga hukbong nangangabayo ay makalawang sangpunglibong tigsasangpung libo: aking narinig ang bilang nila. At nakita kong sa pangitain ang mga kabayo, at ang mga nakasakay dito, na may mga baluting gaya ng apoy at ng jacinto at ng asupre: at ang mga ulo ng mga kabayo ay gaya ng mga ulo ng mga leon; at sa kanilang mga bibig ay lumalabas ang apoy at usok at asupre. Sa pamamagitan ng tatlong salot na ito ay napatay ang ikatlong bahagi ng mga tao, sa pamamagitan ng apoy at ng usok at ng asupre, na nangagsisilabas sa kanilang mga bibig. Sapagka’t ang kapangyarihan ng mga kabayo ay nasa kanilang bibig, at nasa kanilang mga buntot; sapagka’t ang kanilang mga buntot ay kawangis ng mga ahas, at may mga ulo; at siya nilang ipinananakit. At ang nalabi sa mga tao, na hindi napatay sa mga salot na ito, ay hindi nagsipagsisi sa mga gawa ng kanilang mga kamay, upang huwag sumamba sa mga demonio, at sa mga diosdiosang ginto, at pilak, at tanso, at bato, at kahoy; na hindi nangakakakita, ni nangakaririnig man, ni nangakalalakad man. At sila’y hindi nagsipagsisi sa kanilang mga pagpatay, kahit man sa kanilang panggagaway, kahit man sa kanilang pakikiapid, kahit man sa kanilang pagnanakaw.

Ipinunumpa Ng Diyos Ang Nalalapit Na Kaganapan Ng Kanyang Hiwaga

Pahayag 10:5-7 – At ang anghel na aking nakita na nakatayo sa ibabaw ng dagat at sa ibabaw ng lupa ay itinaas ang kaniyang kanang kamay sa langit, At ipinanumpa yaong nabubuhay magpakailan kailan man, na lumalang ng langit at ng mga bagay na naroroon, at ng lupa at ng mga bagay na naririto, at ng dagat at ng mga bagay na naririto, na hindi na magluluwat ang panahon:

Kundi sa mga araw ng tinig ng ikapitong anghel, pagka malapit nang siya’y humihip, kung magkagayo’y ganap na ang hiwaga ng Dios, ayon sa mabubuting balita na kaniyang isinaysay sa kaniyang mga alipin na mga propeta.

Ang Templo Ng Diyos At Ang Dalawang Saksi

Pahayag 11:1-4 – At binigyan ako ng isang tambong katulad ng isang panukat: at may isang nagsabi, Magtindig ka, at sukatin mo ang templo ng Dios, at ang dambana, at ang mga sumasamba doon. At ang loobang nasa labas ng templo ay pabayaan mo, at huwag mong sukatin; sapagka’t ibinigay sa mga Gentil; at kanilang yuyurakang apat na pu’t dalawang buwan ang banal na siudad. At may ipagkakaloob ako sa aking dalawang saksi, at sila’y magsisipanghulang isang libo at dalawang daan at anim na pung araw, na nararamtan ng magagaspang na kayo. Ang mga ito’y ang dalawang punong olibo at ang dalawang kandelero, na nangakatayo sa harapan ng Panginoon ng lupa.

Papatayin Ng Hayop Ang Dalawang Saksi Ngunit Mabubuhay Pagkalipas Ng Tatlong Araw At Kalahati

Pahayag 11:7-12 -At pagka natapos nila ang kanilang patotoo, ang hayop na umahon mula sa kalaliman ay babaka sa kanila, at pagtatagumpayan sila, at sila’y papatayin. At ang kanilang mga bangkay ay nasa lansangan ng malaking bayan, na ayon sa espiritu ay tinatawag na Sodoma at Egipto, na doon din naman ipinako sa krus ang Panginoon nila. At ang mga tao mula sa gitna ng mga bayan at mga angkan at mga wika at mga bansa, ay nanonood sa kanilang mga bangkay na tatlong araw at kalahati, at hindi itutulot na ang kanilang mga bangkay ay malibing. At ang mga nananahan sa ibabaw ng lupa ay mangagagalak tungkol sa kanila, at mangatutuwa; at sila’y mangagpapadalahan ng mga kaloob; sapagka’t ang dalawang propetang ito ay nagpahirap sa nangananahan sa ibabaw ng lupa. At pagkatapos ng tatlong araw at kalahati, ang hininga ng buhay na mula sa Dios ay pumasok sa kanila, at sila’y nangagsitindig; at dinatnan ng malaking takot ang mga nakakita sa kanila. At narinig nila ang isang malakas na tinig na nagsasabi sa kanila, Umakyat kayo rito. At sila’y umakyat sa langit sa isang alapaap; at pinagmasdan sila ng kanilang mga kaaway.

Isang Malakas Na Lindol Ang Gigiba Sa Ikasampung Bahagi Ng Bayan At Katapusan ng Ikalawang Pagkaaba

Pahayag 11:13-14 – At nang oras na yaon ay nagkaroon ng isang malakas na lindol, at nagiba ang ikasangpung bahagi ng bayan; at may nangamatay sa lindol na pitong libo katao: at ang mga iba ay nangatatakot, at nangagbigay ng kaluwalhatian sa Dios ng langit. Nakaraan na ang ikalawang Pagkaaba: narito, nagmamadaling dumarating ang ikatlong Pagkaaba.

IKAPITONG PAKAKAK

Pahayag 11:15At humihip ang ikapitong anghel; at nagkaroon ng malalakas na tinig sa langit, at nagsasabi, Ang kaharian ng sanglibutan ay naging sa ating Panginoon, at sa kaniyang Cristo: at siya’y maghahari magpakailan kailan man.

ANG KAGANAPAN NG HIWAGA NG DIYOS

1 Tesalonica 4:16-17Sapagka’t ang Panginoon din ang bababang mula sa langit, na may isang sigaw, may tinig ng arkanghel, at may pakakak ng Dios: at ang nangamatay kay Cristo ay unang mangabubuhay na maguli; Kung magkagayon, tayong nangabubuhay, na nangatitira, ay aagawing kasama nila sa mga alapaap, upang salubungin ang Panginoon sa hangin: at sa ganito’y sasa Panginoon tayo magpakailan man.

I Corinto 15:51-52 -Narito, sinasaysay ko sa inyo ang isang hiwaga: hindi tayong lahat ay mangatutulog, nguni’t tayong lahat ay babaguhin, Sa isang sangdali, sa isang kisap-mata, sa huling pagtunog ng pakakak: sapagka’t tutunog ang pakakak, at ang mga patay ay mangabubuhay na maguli na walang kasiraan, at tayo’y babaguhin.

Pahayag 11:18 -At nangagalit ang mga bansa, at dumating ang iyong poot, at ang panahon ng mga patay upang mangahatulan, at ang panahon ng pagbibigay mo ng ganting-pala sa iyong mga alipin na mga propeta, at sa mga banal, at sa mga natatakot sa iyong pangalan, maliliit at malalaki; at upang ipahamak mo ang mga nagpapahamak ng lupa.

Pahayag 11:19 -At nabuksan ang templo ng Dios na nasa langit: at nakita sa kaniyang templo ang kaban ng kaniyang tipan; at nagkaroon ng mga kidlat, at mga tinig, at mga kulog, at isang lindol, at malaking granizo.

Ang Panganganak Ng Babaeng Nararamtan Ng Araw

Pahayag 12:1-5 – At ang isang dakilang tanda ay nakita sa langit: isang babae na nararamtan ng araw, at ang buwan ay nasa ilalim ng kaniyang mga paa, at sa kaniyang ulo ay may isang putong na labingdalawang bituin; At siya’y nagdadalang tao; at siya’y sumisigaw, na nagdaramdam sa panganganak, at sa hirap upang manganak. At ang ibang tanda ay nakita sa langit: at narito, ang isang malaking dragong mapula, na may pitong ulo at sangpung sungay, at sa kaniyang mga ulo’y may pitong diadema. At kinaladkad ng kaniyang buntot ang ikatlong bahagi ng mga bituin sa langit, at ipinaghagis sa lupa: at lumagay ang dragon sa harapan ng babaing manganganak na, upang lamunin ang kaniyang anak pagkapanganak niya. At siya’y nanganak ng isang anak na lalake, na maghahari na may panghampas na bakal sa lahat ng mga bansa: at ang kaniyang anak ay inagaw na dinala hanggang sa Dios, at hanggang sa kaniyang luklukan.

Ang Pagbabaka Sa Langit Ni Miguel At Ng Kanyang Mga Anghel Laban Sa Dragon At Sa Kanyang Mga Anghel

Pahayag 12:7-9 – At nagkaroon ng pagbabaka sa langit: si Miguel at ang kaniyang mga anghel ay nakipagbaka sa dragon; at ang dragon at ang kaniyang mga anghel ay nakipagbaka; At hindi sila nanganalo, ni nasumpungan pa man ang kanilang dako sa langit. At inihagis ang malaking dragon, ang matandang ahas, ang tinatawag na Diablo at Satanas, ang dumadaya sa buong sanglibutan; siya’y inihagis sa lupa, at ang kaniyang mga anghel ay inihagis na kasama niya.

Daniel 12:1 -At sa panahong yaon ay tatayo si Miguel, na dakilang prinsipe na tumatayo sa ikabubuti ng mga anak ng iyong bayan; at magkakaroon ng panahon ng kabagabagan, na hindi nangyari kailan man mula nang magkaroon ng bansa hanggang sa panahong yaon: at sa panahong yaon ay maliligtas ang iyong bayan, bawa’t isa na masusumpungan na nakasulat sa aklat.

Ang Pagdating Ng Kaligtasan, Kapangyarihan At Kaharian Ng Diyos

Pahayag 12:10-11 – At narinig ko ang isang malakas na tinig sa langit, na nagsasabi, Ngayo’y dumating ang kaligtasan, at ang kapangyarihan, at ang kaharian ng ating Dios, at ang kapamahalaan ng kaniyang Cristo: sapagka’t inihagis na ang tagapagsumbong sa ating mga kapatid na siyang sa kanila’y nagsusumbong sa harapan ng ating Dios araw at gabi. At siya’y kanilang dinaig dahil sa dugo ng Cordero, at dahil sa salita ng kanilang patotoo, at hindi nila inibig ang kanilang buhay hanggang sa kamatayan.

Pag-usig Ng Dragon Sa Babaeng Nanganak Ng Sanggol Na Lalake

Pahayag 12:13-17At nang makita ng dragon na siya’y inihagis sa lupa, ay inusig niya ang babaing nanganak ng sanggol na lalake. At sa babae’y ibinigay ang dalawang pakpak ng agilang malaki, upang ilipad sa ilang mula sa harap ng ahas hanggang sa kaniyang tahanan, na pinagkandilihan sa kaniyang isang panahon, at mga panahon, at kalahati ng isang panahon. At ang ahas ay nagbuga sa kaniyang bibig sa likuran ng babae ng tubig na gaya ng isang ilog, upang maipatangay siya sa agos. At tinulungan ng lupa ang babae, at ibinuka ang kaniyang bibig at nilamon ang ilog na ibinuga ng dragon sa kaniyang bibig. At nagalit ang dragon sa babae, at umalis upang bumaka sa nalabi sa kaniyang binhi, na siyang nagsisitupad ng mga utos ng Dios, at mga may patotoo ni Jesus:

Ang Cordero At Ang Isang daan At Apat Na pu’t Apat Na Libong May Pangalan Niya

Pahayag 14:1-5 -At tumingin ako, at narito, ang Cordero ay nakatayo sa bundok ng Sion, at ang kasama niya’y isang daan at apat na pu’t apat na libong may pangalan niya, at pangalan ng kaniyang Ama, na nasusulat sa kanikaniyang noo. At narinig ko ang isang tinig na mula sa langit, na gaya ng lagaslas ng maraming tubig, at gaya ng ugong ng malakas na kulog: at ang tinig na aking narinig ay gaya ng sa mga manunugtog ng alpa na tumutugtog ng kanilang mga alpa: At sila’y nangagaawitan na wari’y isang bagong awit sa harapan ng luklukan, at sa harap ng apat na nilalang na buhay at ng matatanda: at sinoman ay hindi maaaring matuto ng awit kundi ang isang daan at apat na pu’t apat na libo lamang, sa makatuwid ay siyang mga binili mula sa lupa. Ang mga ito’y ang hindi nangahawa sa mga babae; sapagka’t sila’y mga malilinis. At ang mga ito’y ang nagsisisunod sa Cordero saan man siya pumaroon. Ang mga ito’y ang binili sa gitna ng mga tao, na maging mga pangunahing bunga sa Dios at sa Cordero. At sa kanikaniyang bibig ay walang nasumpungang kasinungalingan: sila’y mga walang dungis.

Ang Mga Pahayag Ng Tatlong Anghel

Pahayag 14:6-7 – At nakita ko ang ibang anghel na lumilipad sa gitna ng langit, na may mabuting balita na walang hanggan upang ibalita sa mga nananahan sa lupa, at sa bawa’t bansa at angkan at wika at bayan; At sinasabi niya ng malakas na tinig, Matakot kayo sa Dios, at magbigay kaluwalhatian sa kaniya; sapagka’t dumating ang panahon ng kaniyang paghatol: at magsisamba kayo sa gumawa ng langit at ng lupa at ng dagat at ng mga bukal ng tubig.

Pahayag 14:8 -At ang iba, ang pangalawang anghel, ay sumunod na nagsasabi, Naguho, naguho ang dakilang Babilonia, na siyang nagpainom sa lahat na bansa ng alak ng kagalitan ng kaniyang pakikiapid.

Pahayag 14:9-11 -At ang ibang anghel, ang pangatlo, ay sumunod sa kanila, na nagsasabi ng malakas na tinig, Kung ang sinoman ay sumasamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at tumatanggap ng tanda sa kaniyang noo, o sa kaniyang kamay, Ay iinom din naman siya ng alak ng kagalitan ng Dios, na nahahandang walang halo sa inuman ng kaniyang kagalitan; at siya’y pahihirapan ng apoy at asupre sa harapan ng mga banal na anghel, at sa harapan ng Cordero: At ang usok ng hirap nila ay napaiilanglang magpakailan kailan man; at sila’y walang kapahingahan araw at gabi, silang mga nagsisisamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at sinomang tumatanggap ng tanda ng kaniyang pangalan.

IKATLONG PAGKAABA

Ang Paggapas

Pahayag 14:14 -At nakita ko, at narito, ang isang alapaap na maputi; at nakita ko na nakaupo sa alapaap ang isang katulad ng isang anak ng tao, na sa kaniyang ulo’y may isang putong na ginto, at sa kaniyang kamay ay may isang panggapas na matalas.

Pahayag 14:15-16 -At lumabas ang ibang anghel sa templo, na sumisigaw ng malakas na tinig doon sa nakaupo sa alapaap, Ihulog mo ang iyong panggapas, at gumapas ka; sapagka’t dumating ang oras ng paggapas, sapagka’t ang aanihin sa lupa ay hinog na. At inihagis ng nakaupo sa alapaap ang kaniyang panggapas sa lupa; at ang lupa ay nagapasan.

Pahayag 14:17-20 – At lumabas ang ibang anghel sa templong nasa langit, na may panggapas din namang matalas. At ang ibang anghel ay lumabas sa dambana, na siyang may kapangyarihan sa apoy, at tinawagan ng malakas na tinig yaong may panggapas na matalas, na sinasabi, Ihulog mo ang iyong panggapas na matalas, at putihin mo ang mga buwig sa ubasan sa lupa; sapagka’t ang kaniyang mga ubas ay mga hinog na. At inihagis ng anghel ang kaniyang panggapas sa lupa, at pinuti ang mga ubas sa lupa, at inihagis sa pisaan ng ubas, sa malaking pisaan ng kagalitan ng Dios. At nayurakan ang pisaan ng ubas sa labas ng bayan, at lumabas sa pisaan ng ubas ang dugo, na umapaw hanggang sa mga preno ng mga kabayo, sa lawak na isang libo at anim na raang estadio.

Ang Hatol Sa Dakilang Babilonia

Pahayag 17:1-2 – At dumating ang isa sa pitong anghel na may pitong mangkok, at nagsalita sa akin, na nagsasabi, Pumarito ka, ipakikita ko sa iyo ang hatol sa bantog na patutot na nakaupo sa maraming tubig; Na siyang pinakiapiran ng mga hari sa lupa, at ang mga nananahan sa lupa ay nalasing sa alak ng kaniyang pakikiapid.

Pahayag 17:3-5 – At ako’y kaniyang dinalang nasa Espiritu sa isang ilang: at nakita ko ang isang babae na nakasakay sa isang hayop na pula, na puno ng mga pangalang pamumusong, na may pitong ulo at sangpung sungay. At nararamtan ang babae ng kulay-ube at ng pula, at nahihiyasan ng ginto at ng mga mahalagang bato at mga perlas, na sa kaniyang kamay ay may isang sarong ginto na puno ng mga kasuklamsuklam, at ng mga bagay na marurumi ng kaniyang pakikiapid, At sa kaniyang noo ay nakasulat ang isang pangalan, HIWAGA, DAKILANG BABILONIA, INA NG MGA PATUTOT AT NG MGA KASUKLAMSUKLAM SA LUPA.

Pahayag 17:8At ang hayop na nakita mo ay naging siya, at wala na; at malapit ng umahon sa kalaliman, at patungo sa kapahamakan. At silang mga nananahan sa lupa ay manggigilalas na ang kanilang pangalan ay hindi nakasulat sa aklat ng buhay mula nang itatag ang sanglibutan, pagkakita nila sa hayop, kung paano naging siya at wala na, at darating.

Pahayag 17:9-13 – Narito ang pagiisip na may karunungan. Ang pitong ulo ay pitong bundok na kinauupuan ng babae: At sila’y pitong hari; ang lima ay nanga buwal, ang isa’y narito, ang isa ay hindi pa dumarating; at pagdating niya ay dapat magtagal na sangdaling panahon. At ang hayop na naging siya, at wala na, ay siya ring ikawalo at siya’y sa pito at siya’y patungo sa kapahamakan. At ang sangpung sungay na iyong nakita ay sangpung hari, na hindi pa nagsisitanggap ng kaharian; datapuwa’t magsisitanggap sila ng kapamahalaang paghahari na isang oras na kasama ng hayop. Ang mga ito ay may isang kaisipan, at ibinibigay nila ang kanilang kapangyarihan at kapamahalaan sa hayop.

Pahayag 17:14Makikipagbaka ang mga ito laban sa Cordero, at sila’y dadaigin ng Cordero, sapagka’t siya’y Panginoon ng mga panginoon at Hari ng mga Hari; at ng mga kasama niya, na mga tinawag at mga pili at mga tapat ay nananaig din.

Ang Pitong Huling Salot Na Kaganapan Ng Kagalitan Ng Diyos

Pahayag 15:1 -At nakita ko ang ibang tanda sa langit, dakila at kagilagilalas. Pitong anghel na may pitong salot, na siyang mga panghuli, sapagka’t sa mga yao’y magaganap ang kagalitan ng Dios.

Pahayag 15:6-8 – At sa santuario ay nagsilabas ang pitong anghel na may pitong salot, na nararamtan ng mahalagang bato, tunay at makintab, at nangabibigkisan ng gintong pamigkis ang kanilang mga dibdib. At isa sa apat na nilalang na buhay ay nagbigay sa pitong anghel ng pitong mangkok na ginto na puno ng kagalitan ng Dios, na siyang nabubuhay magpakailan kailan man. At napuno ng usok ang santuario mula sa kaluwalhatian ng Dios, at sa kaniyang kapangyarihan; at sinoman ay hindi nakapasok sa santuario, hanggang sa matapos ang pitong salot ng pitong anghel.

Unang Mangkok

Pahayag16:2 -At humayo ang una, at ibinuhos ang kaniyang mangkok sa lupa; at naging sugat na masama at mabigat sa mga taong may tanda ng hayop na yaon, at nangagsisamba sa kaniyang larawan.

Ikalawang Mangkok

Pahayag 16:3 -At ibinuhos ng ikalawa ang kaniyang mangkok sa dagat; at naging dugo na gaya ng isang patay; at bawa’t kaluluwang may buhay, sa makatuwid ay ang nangasa dagat ay nangamatay.

Ikatlong Mangkok

Pahayag 16:4 -At ibinuhos ng ikatlo ang kaniyang mangkok sa mga ilog at sa mga bukal ng tubig; at nangaging dugo.

Ikaapat Na Mangkok

Pahayag 16:8-9 – At ibinuhos ng ikaapat ang kaniyang mangkok sa araw; at ibinigay nito sa kaniya ng masunog ng apoy ang mga tao. At nangasunog ang mga tao sa matinding init: at sila’y namusong sa pangalan ng Dios na may kapangyarihan sa mga salot na ito; at hindi sila nangagsisi upang siya’y luwalhatiin.

2 Pedro 3:7 –Nguni’t ang sangkalangitan ngayon, at ang lupa, sa pamamagitan ng gayon ding salita ay iningatang talaga sa apoy, na itinataan sa araw ng paghuhukom at ng paglipol sa mga taong masama.

Ikalimang Mangkok

Pahayag 16:10-11 – At ibinuhos ng ikalima ang kaniyang mangkok sa luklukan ng hayop na yaon; at nagdilim ang kaniyang kaharian; at nginatngat nila ang kanilang mga dila dahil sa hirap, At sila’y namusong sa Dios ng langit dahil sa kanilang mga hirap at sa kanilang mga sugat; at hindi sila nangagsisi sa kanilang mga gawa.

Ikaanim Na Mangkok

Pahayag 16:12-14 -At ibinuhos ng ikaanim ang kaniyang mangkok sa malaking ilog na Eufrates; at natuyo ang tubig nito, upang mahanda ang dadaanan ng mga haring mula sa sikatan ng araw. At nakita kong lumabas sa bibig ng dragon, at sa bibig ng hayop, at sa bibig ng bulaang propeta, ang tatlong espiritung karumaldumal, na gaya ng mga palaka: Sapagka’t sila’y mga espiritu ng mga demonio, na nagsisigawa ng mga tanda; na pinaparoonan nila ang mga hari sa buong sanglibutan, upang tipunin sa pagbabaka sa dakilang araw ng Dios, na Makapangyarihan sa lahat.

Ikapitong Mangkok

Pahayag 16:17-21 – At ibinuhos ng ikapito ang kaniyang mangkok sa hangin; at lumabas sa santuario ang isang malakas na tinig, mula sa luklukan na nagsasabi, Nagawa na: At nagkaroon ng mga kidlat, at mga tinig, at mga kulog; at nagkaroon ng malakas na lindol, na di nangyari kailan man mula nang magkatao sa lupa, isang lindol na lubhang malakas, lubhang kakilakilabot. At ang dakilang bayan ay nabahagi sa tatlo, at ang mga bayan ng mga bansa ay nangaguho: at ang dakilang Babilonia ay napagalaala sa paningin ng Dios, upang siya’y bigyan ng inuman ng alak ng kabagsikan ng kaniyang kagalitan. At malaking granizo na kasinglaki ng talento ay lumagpak sa mga tao buhat sa langit, at namusong ang mga tao sa Dios dahil sa salot na granizo; sapagka’t ang salot na ito ay lubhang malaki.

Wawasakin Ang Dakilang Babilonia

Pahayag 18:1-3 – Pagkatapos ng mga bagay na ito ay nakita ko ang ibang anghel na nananaog mula sa langit, na may dakilang kapamahalaan; at ang lupa ay naliwanagan ng kaniyang kaluwalhatian. At siya’y sumigaw ng malakas na tinig, na nagsasabi, Naguho, naguho ang dakilang Babilonia, at naging tahanan ng mga demonio, at kulungan ng bawa’t espiritung karumaldumal, at kulungan ng bawa’t karumaldumal at kasuklamsuklam na mga ibon. Sapagka’t dahil sa alak ng galit ng kaniyang pakikiapid ay nangaguho ang lahat ng mga bansa; at ang mga hari sa lupa ay nangakiapid sa kaniya, at ang mga mangangalakal sa lupa ay nagsiyaman dahil sa kapangyarihan ng kaniyang kalayawan.

Pahayag 18:4-6 – At narinig ko ang ibang tinig na mula sa langit, na nagsasabi, Mangagsilabas kayo sa kaniya, bayan ko, upang huwag kayong mangaramay sa kaniyang mga kasalanan, at huwag kayong magsitanggap ng kaniyang mga salot: Sapagka’t ang kaniyang mga kasalanan ay umabot hanggang sa langit at naalaala ng Dios ang kaniyang mga katampalasanan. Ibigay din ninyo ang ayon sa ibinigay niya sa inyo, at ibayuhin ninyo ng ibayo sa kaniyang mga gawa: sa sarong kaniyang pinaghaluan ay ipaghalo ninyo siya ng ibayo.

Pahayag 18:20-24 – Magalak ka tungkol sa kaniya, Oh langit, at kayong mga banal, at kayong mga apostol, at kayong mga propeta; sapagka’t inihatol ng Dios ang inyong hatol sa kaniya. At dinampot ng isang anghel na malakas ang isang bato, na gaya ng isang malaking gilingang bato, at inihagis sa dagat, na sinasabi, Gayon sa isang kakilakilabot na pagkahulog, igigiba ang Babilonia, ang dakilang bayan, at hindi na masusumpungan pa. At nasumpungan sa kaniya ang dugo ng mga propeta, at ng mga banal, at ng lahat ng mga pinatay sa lupa.

Pagganti Ng Diyos Ang Pagwasak Sa Dakilang Babilonia Para Sa Dugo Ng Mga Propeta, Mga Banal At Lahat Ng Mga Pinatay Sa Lupa

Pahayag 19:1-2 -Pagkatapos ng mga bagay na ito ay narinig ko ang gaya ng isang malaking tinig ng isang makapal na karamihan sa langit, na nagsasabi, Aleluya; Kaligtasan, at kaluwalhatian, at kapangyarihan, ay nauukol sa ating Dios: Sapagka’t tunay at matuwid ang kaniyang mga paghatol; sapagka’t hinatulan niya ang bantog na patutot, na siyang nagpasama sa lupa ng kaniyang pakikiapid, at iginanti niya ang dugo ng kaniyang mga alipin sa pamamagitan ng kaniyang kamay.

Paghahari Ng Diyos Na Makapangyarihan Sa Lahat

Pahayag 19:6 -At narinig ko ang gaya ng isang tinig ng isang makapal na karamihan, at gaya ng lagaslas ng maraming tubig, at gaya ng ugong ng malalakas na kulog na nagsasabi, Aleluya: sapagka’t naghahari ang Panginoong ating Dios na Makapangyarihan sa lahat.

Pagkakasal Ng Cordero At Ng Kanyang Asawa

Pahayag 19:7-9 – Tayo’y mangagalak at tayo’y mangagsayang mainam, at siya’y ating luwalhatiin; sapagka’t dumating ang pagkakasal ng Cordero, at ang kaniyang asawa ay nahahanda na. At sa kaniya’y ipinagkaloob na damtan ang kaniyang sarili ng mahalagang lino, makintab at tunay; sapagka’t ang mahalagang lino ay siyang mga matuwid na gawa ng mga banal. At sinasabi niya sa akin, Isulat mo, Mapapalad ang mga inanyayahan sa paghapon sa kasalan ng Cordero. At sinasabi niya sa akin, Ang mga ito’y siyang tunay na mga salita ng Dios.

Ang Cordero At Ang Mga Hukbo Mula Sa Langit

Pahayag 19:11-16 – At nakita kong bukas ang langit; at narito, ang isang kabayong maputi, at yaong nakasakay dito ay tinatawag na Tapat at Totoo; at sa katuwiran siya’y humahatol at nakikipagbaka. At ang kaniyang mga mata ay ningas ng apoy, at sa kaniyang ulo ay maraming diadema; at siya’y may isang pangalang nakasulat, na sinoman ay di nakaaalam kundi siya rin. At siya’y nararamtan ng damit na winisikan ng dugo: at ang kaniyang pangalan ay tinatawag na Ang Verbo ng Dios. At ang mga hukbong nasa langit ay sumusunod sa kaniya na mga nakasakay sa mga kabayong puti, at nangararamtan ng mahalagang linong maputi at dalisay. At sa kaniyang bibig ay lumalabas ang isang tabak na matalas, upang sa pamamagitan nito’y sugatan niya ang mga bansa: at kaniyang paghaharian ng tungkod na bakal: at niyuyurakan niya ang pisaan ng ubas ng kabangisan ng kagalitan ng Dios na Makapangyarihan sa lahat. At siya’y mayroong isang pangalang nakasulat sa kaniyang damit at sa kaniyang hita, HARI NG MGA HARI AT PANGINOON NG MGA PANGINOON.

Pagtitipon Ng Hayop At Mga Hari Sa Lupa At Kanilang Mga Hukbo Upang Lumaban Sa Cordero At Sa Kanyang Mga Hukbo

Pahayag 19:19 –At nakita ko ang hayop, at ang mga hari sa lupa, at ang kanilang mga hukbo, na nangagkakatipon upang makipagbaka laban doon sa nakasakay sa kabayo, at laban sa kaniyang hukbo.

Pagbubulid Sa Hayop At Bulaang Propeta Sa Dagat-dagatang Apoy

Pahayag 19:20-21 – At sinunggaban ang hayop, at kasama niya ang bulaang propeta na gumawa ng mga tanda sa harapan nito, na siyang ipinangdaya sa mga nagsitanggap ng tanda ng hayop at sa mga sumamba sa larawan nito: ang dalawang ito ay inihagis na buhay sa dagatdagatang apoy na nagliliyab sa asupre: At ang mga iba ay pinatay sa tabak na lumalabas sa bibig niyaong nakasakay sa kabayo, at ang lahat ng mga ibon ay nangabusog ng mga laman nila.

Pagkulong Kay Satanas Sa Kalaliman

Pahayag 20:1-3 – At nakita ko ang isang anghel na nananaog mula sa langit, na may susi ng kalaliman at isang malaking tanikala sa kaniyang kamay. At sinunggaban niya ang dragon, ang matandang ahas, na siyang Diablo at Satanas, at ginapos na isang libong taon, At siya’y ibinulid sa kalaliman at sinarhan, at tinatakan ito sa ibabaw niya, upang huwag ng magdaya sa mga bansa, hanggang sa maganap ang isang libong taon: pagkatapos nito ay kailangang siya’y pawalang kaunting panahon.

Paghahari Ng Cordero At Ng Mga Banal Sa Loob Ng Isang Libong Taon

Pahayag 20:4At nakakita ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila’y pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa kanilang kamay; at sila’y nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang libong taon.

Pahayag 20:5-6Ang mga iba sa mga patay ay hindi nangabuhay hanggang sa naganap ang isang libong taon. Ito ang unang pagkabuhay na maguli. Mapalad at banal ang makalakip sa unang pagkabuhay na maguli: sa mga ito’y walang kapangyarihan ang ikalawang kamatayan; kundi sila’y magiging mga saserdote ng Dios at ni Cristo, at mangaghaharing kasama niya sa loob ng isang libong taon.

Kakalagan Si Satanas Pagkatapos Ng Isanlibong Taon At Mandadaya Sa Maikling Panahon Ng Marami Upang Lumaban Sa Diyos Ngunit Pupuksain Sila Ng Apoy Mula Sa Langit

Pahayag 20:7-9 – At kung maganap na ang isang libong taon, si Satanas ay kakalagan sa kaniyang bilangguan, At lalabas upang dumaya sa mga bansa na nasa apat na sulok ng lupa, sa Gog at sa Magog, upang tipunin sila sa pagbabaka: na ang bilang nila ay gaya ng buhangin sa dagat. At nangagsipanhik sila sa kalaparan ng lupa, at kinubkob ang kampamento ng mga banal, at ang bayang iniibig: at bumaba ang apoy mula sa langit, at sila’y nasupok.

Ibubulid Sa Dagat-dagatang Apoy Ang Diablo Kung Saan Naroroon Ang Hayop At Ang Bulaang Propeta

Pahayag 20:10 -At ang diablo na dumaya sa kanila ay ibinulid sa dagatdagatang apoy at asupre, na kinaroroonan din naman ng hayop at ng bulaang propeta; at sila’y pahihirapan araw at gabi magpakailan kailan man.

Pagtakas Ng Langit At Lupa, Ang Malaking Luklukang Maputi At Ang Paghuhukom Sa Ikalawang Pagkabuhay Ng Mga Patay

Pahayag 20:11 -At nakita ko ang isang malaking luklukang maputi, at ang nakaluklok doon, na sa kaniyang harapan, ang lupa at ang langit ay tumakas; at walang nasumpungang kalalagyan nila.

Pahayag 20:12 -At nakita ko ang mga patay, malalaki at maliliit, na nangakatayo sa harapan ng luklukan; at nangabuksan ang mga aklat: at nabuksan ang ibang aklat, na siyang aklat ng buhay: at ang mga patay ay hinatulan ayon sa mga bagay na nasusulat sa mga aklat, ayon sa kanilang mga gawa.

Pahayag 20:13-14 -At ibinigay ng dagat ang mga patay na nasa kaniya; at ibinigay ng kamatayan at ng Hades ang mga patay na nasa kanila: at sila’y hinatulan bawa’t tao ayon sa kanikaniyang mga gawa. At ang kamatayan at ang Hades ay ibinulid sa dagatdagatang apoy. Ito ang ikalawang kamatayan, sa makatuwid ay ang dagatdagatang apoy.

Ang Bagong Langit At Ang Bagong Lupa

Pahayag 21:1-4 – At nakita ko ang isang bagong langit at ang isang bagong lupa: sapagka’t ang unang langit at ang unang lupa ay naparam; at ang dagat ay wala na. At nakita ko ang bayang banal, ang bagong Jerusalem, na nananaog mula sa langit buhat sa Dios, na nahahandang gaya ng isang babaing kasintahan na nagagayakang talaga sa kaniyang asawa. At narinig ko ang isang malakas na tinig na mula sa luklukan, na nagsasabi, Narito, ang tabernakulo ng Dios ay nasa mga tao, at siya’y mananahan sa kanila, at sila’y magiging mga bayan niya, at ang Dios din ay sasa kanila, at magiging Dios nila: At papahirin niya ang bawa’t luha sa kanilang mga mata; at hindi na magkakaroon ng kamatayan; hindi na magkakaroon pa ng dalamhati, o ng pananambitan man, o ng hirap pa man: ang mga bagay nang una ay naparam na.

PAGPAPARUSA SA MGA MASASAMA AT PAGLILIGTAS SA KANYANG MGA LINGKOD ANG MULING PAGPARITO NG PANGINOONG JESU-CRISTO

Lucas 17:30 -At kung paano ang nangyari sa mga kaarawan ni Noe, ay gayon din naman ang mangyayari sa mga kaarawan ng Anak ng tao. Sila’y nagsisikain, sila’y nagsisiinom, sila’y nangagaasawa, at sila’y pinapagaasawa, hanggang sa araw na pumasok sa daong si Noe, at dumating ang paggunaw, at nilipol silang lahat. Gayon din naman kung paano ang nangyari sa mga kaarawan ni Lot; sila’y nagsisikain, sila’y nagsisiinom, sila’y nagsisibili, sila’y nangagbibili, sila’y nangagtatanim, sila’y nangagtatayo ng bahay. Datapuwa’t nang araw na umalis sa Sodoma si Lot, ay umulan mula sa langit ng apoy at asupre, at nilipol silang lahat: Gayon din naman ang mangyayari sa araw na ang Anak ng tao ay mahayag.

Mateo 24:29-33 -Datapuwa’t karakarakang pagkatapos ng kapighatian sa mga araw na yaon ay magdidilim ang araw, at ang buwan ay hindi magbibigay ng kaniyang liwanag, at mangalalaglag ang mga bituin mula sa langit, at magsisipangatal ang mga kapangyarihan sa mga langit: At kung magkagayo’y lilitaw ang tanda ng Anak ng tao sa langit: at kung magkagayo’y magsisitaghoy ang lahat ng mga angkan sa lupa, at mangakikita nila ang Anak ng tao na napaparitong sumasa mga alapaap ng langit na may kapangyarihan at dakilang kaluwalhatian. At susuguin ang kaniyang mga anghel na may matinding pakakak, at kanilang titipunin ang kaniyang mga hinirang mula sa apat na hangin ng sanglibutan, mula sa isang dulo ng langit hanggang sa kabila. Sa puno ng igos nga ay pagaralan ninyo ang kaniyang talinghaga: pagka nananariwa ang kaniyang sanga, at sumusupling ang mga dahon, ay nalalaman ninyo na malapit na ang tagaraw; Gayon din naman kayo, pagka nangakita ninyo ang lahat ng mga bagay na ito, ay talastasin ninyo na siya’y malapit na, nasa mga pintuan nga.

Pagdating ni Cristo ay kukunin nya ang mga hirang at parurusahan ang mga masasama na silang mga abala sa pagkain, pag-inom, pagbili at iba pang mga bagay ng sanlibutan na walang pag-alala sa Diyos.

1 Tesalonica 4:16-17Sapagka’t ang Panginoon din ang bababang mula sa langit, na may isang sigaw, may tinig ng arkanghel, at may pakakak ng Dios: at ang nangamatay kay Cristo ay unang mangabubuhay na maguli; Kung magkagayon, tayong nangabubuhay, na nangatitira, ay aagawing kasama nila sa mga alapaap, upang salubungin ang Panginoon sa hangin: at sa ganito’y sasa Panginoon tayo magpakailan man.

May magaganap na Unang Pagkaaba at Pagkatapos ng Ikalawang Pagkaaba iihip ang ikapitong anghel kung kailan magaganap ang hiwaga ng Diyos o ang na pagkabuhay namaguli ng mga hirang na maghaharing kasama ni Cristo sa loob ng isanlibong taon.

Pahayag 9:12-18Ang unang Pagkaaba ay nakaraan na: narito, darating pa ang dalawang Pagkaaba sa haharapin. At humihip ang ikaanim na anghel, at narinig ko ang isang tinig mula sa mga sungay ng dambanang ginto na nasa harapan ng Dios, Na nagsasabi sa ikaanim na anghel na may pakakak, Kalagan mo ang apat na anghel na nagagapos sa malaking ilog ng Eufrates. At kinalagan ang apat na anghel, na nangahahanda sa oras at araw at buwan at taon upang patayin ang ikatlong bahagi ng mga tao. At ang bilang ng mga hukbong nangangabayo ay makalawang sangpunglibong tigsasangpung libo: aking narinig ang bilang nila. At nakita kong sa pangitain ang mga kabayo, at ang mga nakasakay dito, na may mga baluting gaya ng apoy at ng jacinto at ng asupre: at ang mga ulo ng mga kabayo ay gaya ng mga ulo ng mga leon; at sa kanilang mga bibig ay lumalabas ang apoy at usok at asupre. Sa pamamagitan ng tatlong salot na ito ay napatay ang ikatlong bahagi ng mga tao, sa pamamagitan ng apoy at ng usok at ng asupre, na nangagsisilabas sa kanilang mga bibig.

I Corinto 15:51-53Narito, sinasaysay ko sa inyo ang isang hiwaga: hindi tayong lahat ay mangatutulog, nguni’t tayong lahat ay babaguhin, Sa isang sangdali, sa isang kisap-mata, sa huling pagtunog ng pakakak: sapagka’t tutunog ang pakakak, at ang mga patay ay mangabubuhay na maguli na walang kasiraan, at tayo’y babaguhin. Sapagka’t kinakailangan na itong may kasiraan ay magbihis ng walang kasiraan, at itong may kamatayan ay magbihis ng walang kamatayan.

Pahayag 10:7Kundi sa mga araw ng tinig ng ikapitong anghel, pagka malapit nang siya’y humihip, kung magkagayo’y ganap na ang hiwaga ng Dios, ayon sa mabubuting balita na kaniyang isinaysay sa kaniyang mga alipin na mga propeta.

Pahayag 11:13-15 -At nang oras na yaon ay nagkaroon ng isang malakas na lindol, at nagiba ang ikasangpung bahagi ng bayan; at may nangamatay sa lindol na pitong libo katao: at ang mga iba ay nangatatakot, at nangagbigay ng kaluwalhatian sa Dios ng langit. Nakaraan na ang ikalawang Pagkaaba: narito, nagmamadaling dumarating ang ikatlong Pagkaaba. At humihip ang ikapitong anghel; at nagkaroon ng malalakas na tinig sa langit, at nagsasabi, Ang kaharian ng sanglibutan ay naging sa ating Panginoon, at sa kaniyang Cristo: at siya’y maghahari magpakailan kailan man.

Magaganap ang Unang Pagkabuhay Namaguli sa pag-ihip ng ikapitong Anghel o sa pagtunog ng huli na Ikapitong Pakakak pagkatapos ng Pangalawang Pagkaaba bago magsimula ang Ikatlong Pagkaaba.

Pahayag 11:16-18 – At ang dalawangpu’t apat na matatanda na nakaupo sa kanikaniyang luklukan sa harapan ng Dios ay nangagpatirapa, at nangagsisamba sa Dios, Na nangagsasabi, Pinasasalamatan ka namin, Oh Panginoong Dios, na Makapangyarihan sa lahat, na ikaw ngayon, at naging ikaw nang nakaraan; sapagka’t hinawakan mo ang iyong dakilang kapangyarihan, at ikaw ay naghari. At nangagalit ang mga bansa, at dumating ang iyong poot, at ang panahon ng mga patay upang mangahatulan, at ang panahon ng pagbibigay mo ng ganting-pala sa iyong mga alipin na mga propeta, at sa mga banal, at sa mga natatakot sa iyong pangalan, maliliit at malalaki; at upang ipahamak mo ang mga nagpapahamak ng lupa.

Sa Ikatlong Pagkaaba na kaganapan ng galit ng Diyos ay hahatulan ang dakilang Babilonia at pahihirapan ang mga masasama at mga duwag na sumamba at tumanggap ng tatak ng hayop.

Pahayag 14:8-11 -At ang iba, ang pangalawang anghel, ay sumunod na nagsasabi, Naguho, naguho ang dakilang Babilonia, na siyang nagpainom sa lahat na bansa ng alak ng kagalitan ng kaniyang pakikiapid. At ang ibang anghel, ang pangatlo, ay sumunod sa kanila, na nagsasabi ng malakas na tinig, Kung ang sinoman ay sumasamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at tumatanggap ng tanda sa kaniyang noo, o sa kaniyang kamay, Ay iinom din naman siya ng alak ng kagalitan ng Dios, na nahahandang walang halo sa inuman ng kaniyang kagalitan; at siya’y pahihirapan ng apoy at asupre sa harapan ng mga banal na anghel, at sa harapan ng Cordero: At ang usok ng hirap nila ay napaiilanglang magpakailan kailan man; at sila’y walang kapahingahan araw at gabi, silang mga nagsisisamba sa hayop at sa kaniyang larawan, at sinomang tumatanggap ng tanda ng kaniyang pangalan.

Pahayag 15:1 -At nakita ko ang ibang tanda sa langit, dakila at kagilagilalas. Pitong anghel na may pitong salot, na siyang mga panghuli, sapagka’t sa mga yao’y magaganap ang kagalitan ng Dios.

Pahayag 16:1 -At narinig ko ang isang malakas na tinig na mula sa santuario, na nagsasabi sa pitong anghel, Humayo kayo, at ibuhos ninyo ang pitong mangkok ng kagalitan ng Dios sa lupa.

Pahayag 16:19 -At ang dakilang bayan ay nabahagi sa tatlo, at ang mga bayan ng mga bansa ay nangaguho: at ang dakilang Babilonia ay napagalaala sa paningin ng Dios, upang siya’y bigyan ng inuman ng alak ng kabagsikan ng kaniyang kagalitan.

Pahayag 17:1-2 – At dumating ang isa sa pitong anghel na may pitong mangkok, at nagsalita sa akin, na nagsasabi, Pumarito ka, ipakikita ko sa iyo ang hatol sa bantog na patutot na nakaupo sa maraming tubig; Na siyang pinakiapiran ng mga hari sa lupa, at ang mga nananahan sa lupa ay nalasing sa alak ng kaniyang pakikiapid.

Ang magaganap na pagkawasak ng dakilang Babilonia ay ganti ng Diyos sa pagpatay nito sa lahat ng kanyang mga lingkod.

Pahayag 17:7-8 – At sinabi sa akin ng anghel, Bakit ka nanggilalas? Sasabihin ko sa iyo ang hiwaga ng babae, at ng hayop na sinasakyan niya, na may pitong ulo at sangpung sungay. At ang hayop na nakita mo ay naging siya, at wala na; at malapit ng umahon sa kalaliman, at patungo sa kapahamakan. At silang mga nananahan sa lupa ay manggigilalas na ang kanilang pangalan ay hindi nakasulat sa aklat ng buhay mula nang itatag ang sanglibutan, pagkakita nila sa hayop, kung paano naging siya at wala na, at darating.

Pahayag 18:21 -At dinampot ng isang anghel na malakas ang isang bato, na gaya ng isang malaking gilingang bato, at inihagis sa dagat, na sinasabi, Gayon sa isang kakilakilabot na pagkahulog, igigiba ang Babilonia, ang dakilang bayan, at hindi na masusumpungan pa.

Pahayag 18:23-24 -At ang ilaw ng ilawan ay hindi na liliwanag pa sa iyo, at ang tinig ng kasintahang lalake at ng kasintahang babae ay hindi na maririnig pa sa iyo; sapagka’t ang mga mangangalakal mo ay naging mga pangulo sa lupa; sapagka’t dinaya ng iyong panggagaway ang lahat ng mga bansa. At nasumpungan sa kaniya ang dugo ng mga propeta, at ng mga banal, at ng lahat ng mga pinatay sa lupa.

Pahayag 19:1-2 -Pagkatapos ng mga bagay na ito ay narinig ko ang gaya ng isang malaking tinig ng isang makapal na karamihan sa langit, na nagsasabi, Aleluya; Kaligtasan, at kaluwalhatian, at kapangyarihan, ay nauukol sa ating Dios: Sapagka’t tunay at matuwid ang kaniyang mga paghatol; sapagka’t hinatulan niya ang bantog na patutot, na siyang nagpasama sa lupa ng kaniyang pakikiapid, at iginanti niya ang dugo ng kaniyang mga alipin sa pamamagitan ng kaniyang kamay.

Ikukulong si Satanas sa kalaliman pagkatapos maibulid ang hayop at bulaang propeta sa dagat-dagatang apoy at mapuksa ang kanilang mga hukbo na gustong lumaban kay Cristo at sa kanyang mga hukbo.

Pahayag 19:6At narinig ko ang gaya ng isang tinig ng isang makapal na karamihan, at gaya ng lagaslas ng maraming tubig, at gaya ng ugong ng malalakas na kulog na nagsasabi, Aleluya: sapagka’t naghahari ang Panginoong ating Dios na Makapangyarihan sa lahat.

Pahayag 19:11 -At nakita kong bukas ang langit; at narito, ang isang kabayong maputi, at yaong nakasakay dito ay tinatawag na Tapat at Totoo; at sa katuwiran siya’y humahatol at nakikipagbaka.

Pahayag 19:14At ang mga hukbong nasa langit ay sumusunod sa kaniya na mga nakasakay sa mga kabayong puti, at nangararamtan ng mahalagang linong maputi at dalisay.

Pahayag 19:19-21 –At nakita ko ang hayop, at ang mga hari sa lupa, at ang kanilang mga hukbo, na nangagkakatipon upang makipagbaka laban doon sa nakasakay sa kabayo, at laban sa kaniyang hukbo. At sinunggaban ang hayop, at kasama niya ang bulaang propeta na gumawa ng mga tanda sa harapan nito, na siyang ipinangdaya sa mga nagsitanggap ng tanda ng hayop at sa mga sumamba sa larawan nito: ang dalawang ito ay inihagis na buhay sa dagatdagatang apoy na nagliliyab sa asupre: At ang mga iba ay pinatay sa tabak na lumalabas sa bibig niyaong nakasakay sa kabayo, at ang lahat ng mga ibon ay nangabusog ng mga laman nila.

Pahayag 20:1-4 – At nakita ko ang isang anghel na nananaog mula sa langit, na may susi ng kalaliman at isang malaking tanikala sa kaniyang kamay. At sinunggaban niya ang dragon, ang matandang ahas, na siyang Diablo at Satanas, at ginapos na isang libong taon, At siya’y ibinulid sa kalaliman at sinarhan, at tinatakan ito sa ibabaw niya, upang huwag ng magdaya sa mga bansa, hanggang sa maganap ang isang libong taon: pagkatapos nito ay kailangang siya’y pawalang kaunting panahon. At nakakita ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila’y pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa kanilang kamay; at sila’y nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang libong taon.

ANG MAGTITIIS HANGGANG WAKAS ANG SIYANG MALILIGTAS

Lucas 17:31-36 – Sa araw na yaon, ang mapapasa bubungan, at nasa bahay ng kaniyang mga pag-aari, ay huwag silang manaog upang kunin: at ang nasa bukid ay gayon din, huwag siyang umuwi. Alalahanin ninyo ang asawa ni Lot. Sinomang nagsisikap ingatan ang kaniyang buhay ay mawawalan nito: datapuwa’t ang sinomang mawalan ng kaniyang buhay ay maiingatan yaon. Sinasabi ko sa inyo, Sa gabing yaon ay dalawang lalake ang sasa isang higaan; ang isa’y kukunin, at ang isa’y iiwan. Magkasamang gigiling ang dalawang babae; kukunin ang isa, at ang isa’y iiwan. Mapapasa bukid ang dalawang lalake; ang isa’y kukunin at ang isa’y iiwan.

“Ang nagsisikap na ingatan ang kanyang buhay ay mawawalan nito datapwat ang mawalan ng kanyang buhay ay maiingatan yaon.” Bago dumating si Cristo ay maghahari ang mga masasama sa loob ng 3 1/2 na taon, sa panahong iyon ay sasagana ang katampalasanan kaya manlalamig ang pag-ibig ng marami at ipagkakanulo ang isa’t isa. Uusigin at papatayin ang mga kristiyano na nananatiling tapat na maliligtas at mabubuhay namaguli sa huling araw at ang mga duwag naman na papanig sa masama at magpapatatak dahil sa takot na mamatay ay daranas ng kagalitan ng Diyos at mawawalan ng pag-asa sa buhay na walang-hanggan.

Mateo 24:3-14 -At samantalang siya’y nakaupo sa bundok ng mga Olivo, ay nagsilapit sa kaniya ng bukod ang mga alagad, na nagsisipagsabi, Sabihin mo sa amin, kailan mangyayari ang mga bagay na ito? at ano ang magiging tanda ng iyong pagparito, at ng katapusan ng sanglibutan? At sumagot si Jesus at sinabi sa kanila, Mangagingat kayo na huwag kayong mailigaw ninoman. Sapagka’t marami ang magsisiparito sa aking pangalan, na mangagsasabi, Ako ang Cristo; at ililigaw ang marami. At mangakakarinig kayo ng mga digmaan at mga alingawngaw ng mga digmaan; ingatan ninyo na huwag kayong magulumihanan: sapagka’t kinakailangang ito’y mangyari datapuwa’t hindi pa ang wakas. Sapagka’t magsisitindig ang bansa laban sa bansa, at ang kaharian laban sa kaharian; at magkakagutom at lilindol sa iba’t ibang dako. Datapuwa’t ang lahat ng mga bagay na ito ay siyang pasimula ng kahirapan. Kung magkagayo’y ibibigay kayo sa kapighatian, at kayo’y papatayin: at kayo’y kapopootan ng lahat ng mga bansa dahil sa aking pangalan. At kung magkagayo’y maraming mangatitisod, at mangagkakanuluhan ang isa’t isa, at mangagkakapootan ang isa’t isa. At magsisibangon ang maraming bulaang propeta, at kanilang ililigaw ang marami. At dahil sa pagsagana ng katampalasanan, ang pagibig ng marami ay lalamig. Datapuwa’t ang magtitiis hanggang sa wakas ay siyang maliligtas. At ipangangaral ang evangeliong ito ng kaharian sa buong sanglibutan sa pagpapatotoo sa lahat ng mga bansa; at kung magkagayo’y darating ang wakas.

Pahayag 13:4-8 -At sila’y nangagsisamba sa dragon, sapagka’t ibinigay niya ang kaniyang kapamahalaan sa hayop; at nangagsisamba sa hayop, na nangagsasabi, Sino ang kagaya ng hayop? at sinong makababaka sa kaniya? At binigyan siya ng isang bibig na nagsasalita ng malalaking bagay at mga kapusungan: at binigyan siya ng kapamahalaan, upang magpatuloy na apat na pu’t dalawang buwan. At binuka niya ang kaniyang bibig sa mga kapusungan laban sa Dios, upang pusungin ang kaniyang pangalan, at ang kaniyang tabernakulo, gayon din naman ang mga nananahan sa langit. At ipinagkaloob sa kaniya na makipagbaka sa mga banal, at pagtagumpayan sila; at binigyan siya ng kapamahalaan sa bawa’t angkan at bayan at wika at bansa. At ang lahat ng nangananahan sa lupa ay magsisisamba sa kaniya, na ang kanikaniyang pangalan ay hindi nasusulat sa aklat ng buhay ng Cordero na pinatay buhat nang itatag ang sanglibutan.

Pahayag 13:10Kung ang sinoman ay sa pagkabihag, ay sa pagkabihag paroroon siya: kung ang sinoman ay papatay sa tabak, ay dapat siyang mamatay sa tabak. Narito ang pagtitiyaga at ang pananampalataya ng mga banal.

Pahayag 21:8 -Nguni’t sa mga duwag, at sa mga hindi mananampalataya, at sa mga kasuklamsuklam, at sa mga mamamatay-tao, at sa mga mapakiapid, at sa mga manggagaway, at sa mga mapagsamba sa diosdiosan, at sa lahat na mga sinungaling, ang kanilang bahagi ay sa dagatdagatang nagniningas sa apoy at asupre; na siyang ikalawang kamatayan.

ANG KALIGTASAN PARA SA LAHAT (Ang hiwaga ng pagiging isa ng mga Judio at Hentil na siyang bubuo sa Iglesia ng Dios)

ANG LIHIM NA PANUKALA

4Sa inyong pagbasa nito ay

mauunawaan ninyo ang aking kaalaman sa hiwaga ni Cristo. 5Sa ibang

kapanahunan, ito ay hindi ipinaalam sa sangkatauhan na tulad ngayon. Ito ngayon ay inihayag sa mga banal niyang apostol at mga propeta sa pamamagitan ng Espiritu. 6Ito ay upang sa

pamamagitan ng ebanghelyo, ang mga Gentil ay magiging kasamang tagapagmana at kaisang katawan at kasamang kabahagi sa kaniyang pangako na na kay Cristo.

– EFESO 3:4-6

Na ako’y ginawang ministro nito, ayon sa pamamahala na mula sa Dios na ibinigay sa akin para sa inyo upang maipahayag ang salita ng Dios, Maging ang hiwaga na inilihim sa lahat ng panahon at lahi: datapuwa’t ngayo’y ipinahayag sa kaniyang mga banal…

– COLOSAS 1:25-29

10Ang kaligtasang ito ay masusing sinisiyasat at sinusuri ng mga propetang naghayag sa biyayang darating sa inyo. 11Sinisiyasat nila kung sino at kung kailan mangyayari ang tinutukoy ng Espiritu ni Cristo na sumasakanila. Ang Espiritu ang nagpatotoo noon pang una patungkol sa mga kahirapan ni Cristo at ang mga kaluwalhatiang kasunod nito. 12Ipinahayag ito sa kanila subalit hindi para sa kanilang sarili kundi ipinaglingkod nila ito para sa atin. Ang bagay na ito ay ibinalita ngayon sa inyo sa pamamagitan ng mga tagapangaral ng ebanghelyo. Nangaral sila sa pamamagitan ng Espiritu na isinugo mula sa langit. Mahigpit na hinahangad ng mga anghel na malaman ang mga bagay na ito.

– 1 PEDRO1:10-12

Ang panukalang ito ay nalihim ng matagal na panahon. Ito’y ipinagkatiwala kay Apostol Pablo upang kanyang maipahayag sa mga sumasampalataya sa pamamagitan ng Espiritu Santo. At ito ang panukala:

7Na sa kaniya, ayon sa kasaganaan ng kanyang biyaya, tayo ay mayroong katubusan sa pamamagitan ng kaniyang dugo, ang kapatawaran sa mga kasalanan. 8Pinasagana niya ang mga ito para sa atin sa lahat ng karunungan at kaalaman. Ginawa niya ito pagkatapos niyang ipaalam sa atin ang lahat ng hiwaga ng kaniyang kalooban ayon sa kaniyang mabuting kaluguran na nilayon niya sa kaniyang sarili. 10Ito ay para sa pangangasiwa ng kaganapan ng mga panahon na ang lahat ng mga bagay ay kaniyang pag-isahin kay Cristo, kapwa mga bagay sa kalangitan at mga bagay sa lupa.

– EFESO 1:7-10

5Sa pamamagitan ng kaniyang katawan, pinawalang-bisa niya ang pag-aalitan, ang batas ng kautusan na nasa mga utos. Ginawa niya ito upang magawa niya sa kaniyang sarili na ang dalawa ay maging isang bagong tao, sa gayon siya ay gumawa ng kapayapaan. At upang kaniyang pagkasunduin ang dalawa sa iisang katawan sa Diyos sa pamamagitan ng krus, na dito ang pag-aalitan ay pinatay niya. 17Sa kaniyang pagdating, inihayag niya ang ebanghelyo ng kapayapaan sa inyo na malayo at sa kanila na malapit. 18Sapagkat sa pamamagitan niya tayo ay kapwa may daan patungo sa Ama sa pamamagitan ng isang Espiritu.

19Kaya nga, hindi na kayo mga dayuhan at mga banyaga, subalit mga mamamayang kasama ng mga banal at ng sambahayan ng Diyos. 20Kayo ay naitayo sa saligan ng mga apostol at mga propeta. Si Jesucristo ang siya mismong batong-panulok. 21Sa kaniya ang lahat ng bahagi ng gusali na sama-samang pinaghugpong ay lumalago sa isang banal na dako sa Panginoon. 22Sa kaniya rin kayo ay sama-samang itinayo upang maging tirahan ng Diyos sa pamamagitan ng Espiritu.

– EFESO 2:15-22

2Ito ay upang mapalakas ang kanilang mga loob na magkaisa sila sa pag-ibig. At upang magkaroon sila ng lahat ng kayamanan ng lubos na katiyakan ng pang-unawa sa pagkaalam ng hiwaga ng Diyos, at ng Ama at ni Cristo. 3Sa kaniya natatago ang lahat ng kayamanan ng karunungan at kaalaman.

– COLOSAS 2:2-3

Ang hiwagang nalihim ng matagal na panahon ay tungkol sa Mabuting Balita- ang kapatawaran ng mga kasalanan at katubusan sa pamamagitan ng dugo ni Cristo at ang pagiging-isa ng mga Judio at Hentil na dating mag-kaaway. Sapagkat Judio man o Hentil ay parehong nagkasala at nangangailangan ng biyaya mula sa Diyos upang maligtas. Ito ang lihim na panukala ng Diyos – ang sila’y pag-isahin upang maging tahanan ng Diyos sa pamamagitan ng Espiritu Santo.

Nguni’t nang aking makita na hindi sila nagsisilakad ng matuwid ayon sa katotohanan ng evangelio, sinabi ko kay Cefas sa harapan nilang lahat, Kung ikaw, na Judio, ay namumuhay gaya ng mga Gentil, at di gaya ng mga Judio, bakit mo pinipilit ang mga Gentil na mamuhay na gaya ng mga Judio? Tayo’y mga Judio sa katutubo, at hindi mga makasalanang Gentil, Bagama’t naaalaman na ang tao ay hindi inaaring-ganap sa mga gawang ayon sa kautusan, maliban na sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesucristo, tayo rin ay nagsisampalataya kay Cristo Jesus, upang tayo’y ariing-ganap sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, at hindi dahil sa mga gawang ayon sa kautusan: sapagka’t sa mga gawang ayon sa kautusan ay hindi aariing-ganap ang sinomang laman. Ako’y napako sa krus na kasama ni Cristo; at hindi na ako ang nabubuhay, kundi si Cristo ang nabubuhay sa akin: at ang buhay na ikinabubuhay ko ngayon sa laman ay ikinabubuhay ko sa pananampalataya, ang pananampalataya na ito’y sa Anak ng Dios, na sa akin ay umibig, at ibinigay ang kaniyang sarili dahil sa akin. Hindi ko niwawalan ng halaga ang biyaya ng Dios: sapagka’t kung sa pamamagitan ng kautusan ay ang katuwiran, kung gayo’y si Cristo ay namatay ng walang kabuluhan.

– GALACIA 2:14-21

“Siya ang nagligtas at tumawag sa atin sa pamamagitan ng isang banal na pagtawag, hindi dahil sa ating mga gawa ngunit ayon sa kaniyang sariling layunin at biyaya. Ito ay ibinigay sa atin kay Cristo Jesus bago pa man nagsimula ang panahon. 10Ngunit ngayon, ito ay nahayag sa pamamagitan ng pagdating ng ating Tagapagligtas na si Jesucristo. Pinawalang-bisa niya ang kapangyarihan ng kamatayan at dinala niya ang buhay at ang kawalan ng kamatayan sa liwanag ng ebanghelyo.”

– 2 TIMOTEO 1:9-10

DAHIL SA TAGUMPAY NI CRISTO.. SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA… SA BISA NG BAUTISMO.

Ang lahat ng mga bagay ay para sa Diyos at siya ang pinagmulan ng lahat ng bagay. Nang siya ay magdala ng maraming anak sa kaluwahatian, nararapat na gawin niyang ganap ang may akda ng kanilang kaligtasan sa pamamagitan ng kahirapan. 11Sapagkat siya na nagpapaging-banal at ang mga pinaging-banal ay kabilang sa iisang sambahayan. Kaya ito ang dahilan na kung tawagin niya silang mga kapatid ay hindi siya nahihiya. 12Sinabi niya:
Ipahahayag ko ang pangalan mo sa aking mga
kapatid. Aawitin ko ang iyong papuri sa gitna
ng iglesiya.

13At muli sinabi niya:
Ilalagak ko ang aking tiwala sa kaniya.

At muli sinabi niya:
Narito, ako at ang mga anak na ibinigay ng
Diyos sa akin.


14
Yamang ang mga anak ay may laman at dugo, siya din naman ay nakibahagi ng ganoon, upang sa pamamagitan ng kamatayan ay kaniyang mapawalang-bisa ang diyablo na siyang may hawak ng kapangyarihan ng kamatayan. 15Gayundin sa pamamagitan ng kamatayan ay kaniyang mapalaya ang sinumang natatakot sa kamatayan at sa kanilang buong buhay ay nasa ilalim ng pagkaalipin.”

– HEBREO 2:10-15

Sa pamamagitan ng pananalig sa bisa ng bautismo, ang isang tao ay makapapasok sa tipan ni Cristo at mapapabilang sa sambahayan ng Diyos na siyang Iglesia ng Diyos, Judio man sya o Hentil.

“Mula ngayon hindi na natin nakikila ang sinumang tao ayon sa makataong paraan. Kahit kilala natin si Cristo sa ganitong paraan noon, sa ngayon ay hindi na. Kaya nga, kung ang sinuman ay na kay Cristo, siya ay bago nang nilalang. Ang mga dating bagay ay lumipas na, narito, ang lahat ng bagay ay naging bago. Ang lahat ng mga bagay ay sa Diyos. Sa pamamagitan ni Jesucristo dinala niya tayo upang ipagkasundo sa kaniya. At ibinigay niya sa atin ang gawain ng paglilingkod para sa pakikipagkasundo. Papaanong sa pamamagitan ni Cristo ay ipinagkasundo ng Diyos ang sanlibutan sa kaniyang sarili, na hindi niya ibinibilang sa kanila ang kanilang mga pagsalangsang. Ipinagkatiwala niya sa amin ang salita ng pakikipagkasundo.”

– 2 CORINTO 5:16-19

11Sa kaniya, kayo ay nasa pagtutuli hindi sa pamamagitan ng mga kamay, upang hubarin ninyo ang mga kasalanan sa laman, sa pamamagitan ng pagiging nasa pagtutuli na kay Cristo. 12Kayo ay inilibing na kasama niya sa pamamagitan ng bawtismo. Dito, kayo rin naman ay muling binuhay na kasama niya sa pamamagitan ng inyong pananampalataya, sa paggawa ng Diyos na bumuhay sa kaniya mula sa mga patay.

13Kayo, na mga patay dahil sa inyong mga pagsalangsang at sa hindi pagiging nasa pagkatuli ng inyong laman, ay binuhay na kasama niya. Kayo ay pinatawad na sa lahat ng mga pagsalangsang. 14Binura na niya ang nasulat na mga batas na laban sa atin. Inalis niya ito sa kalagitnaan natin at ipinako ito sa krus. 15Hinubaran na niya ng kapangyarihan ang mga pamunuan at mga kapamahalaan. Inilantad niya sila sa madla at inihayag niya ang kaniyang pagtatagumpay sa pamamagitan ng krus.

– COLOSAS 2:11-15

“Dahil din naman dito, mula nang araw na marinig namin ito, wala na kaming tigil sa pananalangin para sa inyo. Hinihiling namin na kayo ay mapuspos ng kaalaman ng kaniyang kalooban, sa buong karunungan at espiritwal na pagkaunawa. 10Ito ay upang mamuhay kayong karapat-dapat sa Panginoon sa buong kaluguran, at upang kayo ay mamunga sa bawat gawang mabuti at lumalago sa kaalaman ng Diyos. 11At upang kayo ay lumakas sa kapangyarihan ayon sa kapangyarihan ng kaniyang kaluwalhatian sa buong pagtitiis at pagtitiyaga na may kagalakan. 12Magpasalamat kayo sa Ama na nagpaging-dapat sa atin na maging kabahagi ng mana ng mga banal sa kaliwanagan.”

– COLOSAS 1:9-12

27Sa kanila ay ipinasya ng Diyos na ipakilala ang kayamanan ng kaluwalhatian ng hiwagang ito sa mga Gentil. Ito ay si Cristo na sumasainyo, ang pag-asa sa kaluwalhatian.

28Siya ang aming ipinahahayag. Binibigyan namin ng babala at tinuturuan ang bawat tao ng lahat ng karunungan, upang maiharap naming sakdal ang bawat tao kay Cristo Jesus. 29Dahil dito, nagpapagal din naman ako at nagsisikap ayon sa kaniyang paggawa na gumagawang may kapangyarihan sa akin.

– COLOSAS 1:27-29

“Sapagkat sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo Jesus kayong lahat ay naging mga anak ng Diyos. 27Ito ay sapagkat lahat kayong binawtismuhan kay Cristo, ay ibinihis ninyo si Cristo. 28Walang pagkakaiba sa Judio at sa Griyego. Walang alipin o malaya man. Walang lalaki o babae sapagkat iisa kayong lahat kay Cristo Jesus. 29Yamang kayo ay kay Cristo, binhi kayo ni Abraham at mga tagapagmana ayon sa pangako.

– GALACIA 3:26-29

BAGONG BUHAY AYON SA ESPIRITU

6Siya rin ang gumawa na kami ay maging mga may kakayanang tagapaglingkod ng bagong tipan. Ito ay hindi sa pamamagitan ng kasulatan ng kautusan kundi ng Espiritu dahil ang kasulatan ng kautusan ay pumapatay, ngunit ang Espiritu ay nagbibigay ng buhay.

– 2 CORINTO 3:6

4Ngunit, ang Diyos ay sagana sa kahabagan. Sa pamamagitan ng kaniyang dakilang pag-ibig, tayo ay inibig niya. 5Kahit noong tayo ay patay sa ating mga pagsalangsang ay binuhay niya tayong kasama ni Cristo. Sa pamamagitan ng biyaya kayo ay naligtas. 6Tayo ay kasamang binuhay at kasamang pinaupo sa kalangitan kay Cristo Jesus. 7Ito ay upang maipakita niya sa darating na mga kapanahunan ang nakakahigit na yaman ng kaniyang biyaya, sa kaniyang kabutihan sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus.

– EFESO 2:4-7

17Ito ay upang si Cristo ay manahan sa inyong mga puso sa pamamagitan ng pananampalataya. 18Upang kayo na nag-ugat at natatag sa pag-ibig, ay lubos na makaunawa, kasama ng mga banal, kung ano ang lawak, ang haba, ang lalim at ang taas ng pag-ibig ni Cristo. 19Nang sa gayon kayo ay lubos na makaunawa ng pag-ibig ni Cristo na nakakahigit sa kaalaman at upang kayo ay mapuspos ng lahat ng kapuspusan ng Diyos.

EFESO 3:17-19

1. Hindi nanghahawak sa panlabas na tuntunin.

12Ito ay sapagkat hindi namin ipinagmamapuring muli ang aming mga sarili sa inyo. Ibinibigay namin ang pagkakataon sa inyo na kami ay inyong maipagmalaki, upang masagot ninyo sila na mga nagmamalaki ayon sa nakikita at hindi mula sa puso. 13Ito ay sapagkat kung wala kami sa aming sarili, iyon ay alang-alang sa Diyos. Kung kami naman ay nasa wastong pag-iisip, iyon ay alang-alang sa inyo. 14Ito ay sapagkat ang pag-ibig ni Cristo ang nag-uudyok sa amin. Dahil pinagpasiyahan namin na yamang may isang namatay para sa lahat, kung gayon ang lahat ay patay. 15Namatay siya para sa lahat upang sila na nabubuhay ay hindi na mamuhay para sa kanilang sarili. Sa halip, sila ay mamuhay para sa kaniya na namatay para sa kanila at muling nabuhay.


16Mula ngayon hindi na natin nakikila ang sinumang tao ayon sa makataong paraan. Kahit kilala natin si Cristo sa ganitong paraan noon, sa ngayon ay hindi na. 17Kaya nga, kung ang sinuman ay na kay Cristo, siya ay bago nang nilalang. Ang mga dating bagay ay lumipas na, narito, ang lahat ng bagay ay naging bago.

– 2 CORINTO 5:12-17

Ito ay sapagkat tayo ang nasa pagtutuli, tayo na mga sumasamba sa Diyos sa Espiritu at mga nagmamalaki dahil kay Cristo Jesus, at hindi nagtitiwala sa gawa ng tao. 4Bagaman ako ay maaari ding magtiwala sa gawa ng tao.
Kung sinuman ay mag-aakala na siya ay may dahilan upang magtiwala sa gawa ng tao, lalo na ako. 5Tinuli ako sa ika-walong araw. Ako ay nanggaling sa lahi ng Israel, mula sa lipi ni Benjamin. Ako ay isang Hebreong nagmula sa mga Hebreo. Kung ang pag-uusapan ay patungkol sa kautusan, ako ay isang Fariseo. 6Kung ang pag-uusapan ay patungkol sa kasigasigan, pinag-uusig ko ang iglesiya. Kung ang pag-uusapan ay patungkol sa pagiging matuwid na ayon sa kautusan, walang maipupula sa akin.

7Subalit anumang mga bagay na kapakinabangan sa akin, ang mga iyon ay itinuturing kong kalugihan alang-alang kay Cristo. 8Oo, sa katunayan itinuturing kong kalugihan ang lahat ng bagay para sa napakadakilang pagkakilala kay Cristo Jesus na aking Panginoon. Dahil sa kaniya, tinanggap ko ang pagkalugi sa lahat ng bagay at itinuring kong dumi ang lahat ng mga ito, makamtan ko lamang si Cristo. 9Sa ganoon, ako ay masumpungan sa kaniya, hindi sa pamamagitan ng sarili kong katuwiran na ayon sa kautusan kundi ang katuwiran sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, at ang katuwiran na mula sa Diyos ay sa pamamagitan ng pananampalataya. 10Ito ay upang makilala ko siya at ang kapangyarihan ng kaniyang muling pagkabuhay at ang pakikipag-isa sa kaniyang mga paghihirap, upang matulad ako sa kaniya, sa kaniyang kamatayan. 11At sa anumang paraan ay makarating ako sa muling pagkabuhay ng mga patay.

– FILIPOS 3:3-11

Ang taong ipinanganak na muli sa Espiritu ay may bagong nang puso na hindi nagtatangi ng tao, hindi tumitingin sa panlabas na anyo ng kapwa o nanghahawak sa mga bagay o gawang maipagmamalaki ng tao kundi ang higit na nakikita at pinahahalagahan ay ang pagkatao, ang mabuting kalooban, ang nasa puso ng tao.

4Ito ay sapagkat ang aming mga sandata sa labanang ito ay hindi pantao. Subalit ito ay makapangyarihan sa pamamagitan ng Diyos na makakapagpabagsak ng matitibay na kuta. 5Ibinabagsak nito ang mga pag-iisip at bawat matataas na bagay na nagtataas sa kaniyang sarili laban sa kaalaman ng Diyos. Dinadala nitong alipin ang bawat kaisipan patungo sa pagsunod kay Cristo. 6Ito ay handang maghiganti sa lahat ng pagsuway kapag naganap na ang inyong pagsunod.

7Tinitingnan ba ninyo ang mga bagay sa panlabas na anyo? Kung ang sinuman ay naniniwala sa kaniyang sarili na siya ay kay Cristo, isipin niyang muli ito. Kung siya ay kay Cristo, kami rin naman ay kay Cristo.

– 2 CORINTO 10:4-7

2. Hindi ginagamit ang kalayaan sa paggawa ng masama.

13Ngayon mga kapatid, tinawag kayo ng

Diyos upang kayo ay maging malaya. Huwag lamang ninyong gamitin ang inyong kalayaan na maging pagkakataon para sa makalamang pita. Sa halip, sa pamamagitan ng pag-ibig ay maglingkod kayo sa isa’t isa.

– GALACIA 5:13

Ang Salita ng Diyos ay Kumpleto sa Ika-Pagiging Dapat ng Bawat Sumasampalataya

3Ayon sa kaniyang kapangyarihan, ipinagkaloob sa atin ng Diyos ang lahat ng bagay na nauukol sa buhay at sa pagkamaka-Diyos sa pamamagitan ng pagkakilala sa kaniya na tumawag sa atin sa pamamagitan ng kaluwalhatian at kapangyarihan.

– 2 PEDRO 1:3

Ang lahat ng bagay na kailangan nating matutunan upang makasunod sa kalooban ng Diyos at maligtas sa kanyang poot ay nasusulat sa Bibliya- lahat ay nakapaloob sa mga utos at aral ng ating Panginoong Hesus. Kung may mga bagay man na ating ginagawa na hindi naka-detalye sa Kautusan ni Cristo, ito ay ang mga bagay na wala kinalaman sa kaligtasan ng ating mga kaluluwa na kung ito ay ating gawin o hindi man ay hindi makaka-apekto sa ating espiritwal na buhay. Nilikha ng Diyos ang mga tao na di magkakapareho sa iba’t ibang aspeto ng buhay, sa ugali man, sa mga gusto, sa mga hilig at talento , kakayahan at iba pa. Pinalaya tayo sa ilalim ng Kautusan na may maraming ipinagbabawal sapagkat nais ng Diyos ay kusang pagsunod. Nais nya na tayo’y sumunod dahil sa ating pag-ibig sa kanya hindi lamang dahil sa pagkatakot sa parusa. Binigyan niya tayo ng kalayaang pumili. Ngunit, sa anumang ating gagawin, pinapayuhan tayo ng salita ng Diyos na suriin ang lahat ng mga bagay at piliin ang mabuti. Anumang bagay o gawain, naka-letra man sa Bibliya o hindi ay malalaman natin kung ito ay masama o mabuti batay sa bunga nito. Ang masamang bagay ay di magbubunga ng mabuti kailanman. Isang halimbawa ay ang patungkol sa droga. Sa bibliya ay hindi nakasulat na kasalanan ang mag-droga dahil noon ay wala pa ito. Ngunit nakikita natin ang mga masasamang bagay na idinudulot nito sa tao kaya alam nating malinaw na ito ay masama. Gayundin naman, hindi magbubunga ng masama ang gawang mabuti. Kaya anumang bagay o anumang ating ginagawa, di man naka-letra sa Bibliya ay masasabi nating mabuti batay sa bunga nito at matitiyak lalo natin na ito ay mabuti kung ito ay kasang-ayon sa diwa ng pag-ibig sapagkat anumang bagay na labag sa katangian ng pag-ibig na nasusulat sa 1 Corinto 13 ay tiyak na masama.

“Makikilala ninyo sila nang lubos sa pamamagitan ng kanilang mga bunga. Ang mga tao ba ay makakapitas ng mga ubas sa tinikan o ng mga igos sa dawagan? 17Maging ang bawat mabuting punong-kahoy ay nagbubunga ng mabuti. Ngunit ang isang masamang punong-kahoy ay nagbubunga ng masama. 18Ang isang mabuting punong-kahoy ay hindi makapagbubunga ng masama, ni ang masamang punong-kahoy ay makapagbubunga ng mabuti. 19Ang bawat punong-kahoy na hindi nagbubunga ng mabuti ay pinuputol at inihahagis sa apoy. 20Kaya nga, sa kanilang mga bunga ay makikilala ninyo sila.”

– MATEO 7:16-20

21Suriin ninyo ang lahat ng mga bagay. Hawakan ninyo ang mabuti. 22Iwasan ninyo ang lahat ng anyo ng kasamaan.

– 1 TESALONICA 5:21-22

“Gawin ninyong mabuti ang punong-kahoy at mabuti ang magiging bunga nito. O kaya naman, pasamain ninyo ang punong-kahoy at masama ang magiging bunga nito. Ito ay sapagkat ang punong-kahoy ay nakikilala sa pamamagitan ng kaniyang bunga. 34O, kayong anak ng mga ulupong! Papaano kayo makakapagsalita ng mabubuting bagay gayong napakasama ninyo? Ito ay sapagkat mula sa kasaganaan ng puso nagsasalita ang bibig. 35Ang isang mabuting tao ay nagbubunga ng mabubuting bagay mula sa mabuting kayamanan ng kaniyang puso. Ang masamang tao ay kumukuha ng masasamang bagay mula sa masamang kayamanan ng kaniyang puso.”

– MATEO 12:33-35

3. Lumalakad ayon sa Espiritu

Ang Buhay sa Pamamagitan ng Espiritu

16Ngunit sinasabi ko: Mamuhay kayo ayon sa Espiritu upang hindi ninyo tuparin ang mga nasa ng laman. 17Ito ay sapagkat ang ninanasa ng laman ay laban sa Espiritu at ang ninanasa ng Espiritu ay laban sa laman. Sila ay magkasalungat sa isa’t isa. Ito ay upang hindi mo gawin ang mga bagay na ibig mong gawin. 18Ngunit yamang kayo ay pinapatnubayan ng Espiritu, wala na kayo sa ilalim ng kautusan.


19Ngayon ang mga gawa ng laman ay nahahayag. Ang mga ito ay ang pangangalunya, pakikiapid, karumihan, kahalayan. 20Mga pagsamba sa diyos-diyosan, pangkukulam, pag-aalitan, paglalaban-laban, paninibugho, pag-uumapaw sa poot, pagkamakasarili, pagkakabaha-bahagi, pagkakampi-kampi. 21Mga pagkainggit, pagpatay, paglalasing, magulong pagtitipon at mga bagay na tulad ng mga ito. Ito ay ipina-paunang sabi ko sa inyo katulad ng sinabi ko sa inyo noong una. Ang mga gumagawa ng ganoong mga bagay ay hindi magmamana ng paghahari ng Diyos.

22Ngunit ang bunga ng Espiritu ay pag-ibig, kagalakan, kapayapaan, pagtitiis, kagandahang loob, kabutihan, pananampalataya, 23kaamuan, pagpipigil sa sarili. Walang kautusan laban sa mga bagay na ito. 24Ngunit naipako na sa krus ng mga na kay Cristo ang laman kasama ang mga masasamang pita at mga pagnanasa nito. 25Yamang tayo ay nabubuhay sa pamamagitan ng Espiritu, nararapat lamang na tayo ay lumakad ng ayon sa Espiritu. 26Huwag tayong maghangad pa ng karangalang walang kabuluhan na kung hangarin natin ito, magkakainisan at magkakainggitan tayo sa isa’t isa.

– GALACIA 5:16-26

Ang taong may bagong buhay ayon sa Espiritu ay sumusunod sa dikta nito sa kanyang puso. Sapagkat ang Espiritu ay nananahan sa pusong nalinis na ng banal na tubig ng bautismo. Bagama’t nararamdaman parin ang nasa ng laman, hindi na tayo alipin ng kasalanan at may kakayahan na tayong tumanggi sa mga masasamang ninanasa ng ating laman sa tulong ng Espiritu. Kailangan lamang natin na mag-desisyong piliin ang pagsunod sa sinasabi ng Espiritu at tanggihan ang nasa ng laman.

ANG KAPANGANAKANG MULI

“Patayin nga ninyo ang inyong mga bahagi na maka-lupa. Ito ay ang pakikiapid, karumihan, pita ng laman, masasamang nasa at kasakiman na siyang pagsamba sa diyos-diyosan. 6Dahil sa mga bagay na ito, ang poot ng Diyos ay dumarating sa mga anak na masuwayin. 7Ang mga ito ay inyo rin namang nilakaran noong una nang kayo ay namumuhay pa sa ganitong mga bagay. 8Ngunit ngayon ay hubarin na ninyo ang lahat ng ito: galit, poot, masamang hangarin, pamumusong, malalaswang salita na mula sa inyong bibig. 9Huwag na kayong magsinungaling sa isa’t isa, yamang hinubad na ninyo nang lubusan ang dating pagkatao kasama ang mga masasamang gawa nito. 10Isuot naman ninyo ang bagong pagkatao na binago patungo sa kaalaman ayon sa wangis ng lumalang sa kaniya. 11Doon ay wala ng pagkakaiba ang mga Griyego o mga Judio, ang mga nasa pagtutuli o wala sa pagtutuli, mga hindi Griyego, mga Scita, mga alipin o malaya. Si Cristo ang lahat at nasa lahat.


12
Kaya nga, bilang mga hinirang ng Diyos, mga banal at minamahal, magsuot kayo ng pusong maawain, ng kabutihan, kapakumbabaan ng pag-iisip, ng kaamuan at pagtitiyaga. 13Magbatahan kayo sa isa’t isa at magpatawaran kayo sa isa’t isa kapag ang sinuman ay may hinaing sa kaninuman. Kung paanong pinatawad kayo ni Cristo ay gayundin kayo magpatawad. 14Higit sa lahat ng mga bagay na ito, magbihis kayo ng pag-ibig na siyang tali ng kasakdalan.


15
Ang kapayapaan ng Diyos ang siyang maghari sa inyong mga puso. Kayo ay tinawag dito sa isang katawan at maging mapagpasalamat kayo. 16Manahang sagana sa inyo ang salita ni Cristo sa lahat ng karunungan. Turuan at payuhan ninyo ang bawat isa sa pamamagitan ng mga salmo, ng mga himno at mga awiting espirituwal. Umawit kayong may biyaya sa inyong puso sa Panginoon. 17Anuman ang inyong gawin sa salita o sa gawa, gawin ninyo ang lahat sa pangalan ng Panginoong Jesus na may pagpapasalamat sa Diyos Ama sa pamamagitan niya.”

– COLOSAS 3:5-17

2Ngayon ay dinalisay na ninyo ang inyong mga kaluluwa sa pamamagitan ng inyong pagsunod sa katotohanan sa pamamagitan ng Espiritu upang kayo ay magkaroon ng pag-ibig na walang pagkukunwari sa mga kapatid. Kaya nga, mag-ibigan kayo sa isa’t isa nang buong ningas ng may malinis na puso. 23Ipinanganak kayong muli, hindi sa binhing nasisira kundi sa walang kasiraan, sa pamamagitan ng salita ng Diyos na nabubuhay at namamalagi magpakailanman.

– 1 PEDRO1:22-23

PAMUMUHAY SA LIWANAG

1Kaya nga, yamang si Cristo ang nagbata ng hirap sa laman dahil sa atin, maging gayundin nawa ang inyong pag-iisip sapagkat ang nagbata ng hirap sa laman ay tumigil sa pakikipag-ugnayan sa kasalanan. 2Sa nalalabi niyang panahon sa katawang ito ay hindi na siya namuhay para sa masidhing pagnanasa sa laman kundi ang pagsunod sa kalooban ng Diyos. 3Sapat na ang nakaraang panahon ng ating buhay upang gawin ang kalooban ng mga Gentil. Lumakad tayo sa kahalayan, masamang pagnanasa, paglalasing, magulong pagtitipon, mga pag-iinuman at kasuklam-suklam na pagsamba sa mga diyos-diyosan. 4Iniisip nilang hindi pangkaraniwan ang hindi ninyo pakikipamuhay sa kanila sa gayong labis na kaguluhan. Dahil dito nilalait nila kayo. 5Ngunit mananagot sila sa Diyos na handang humatol sa mga buhay at sa mga patay. 6Ito ay sapagkat ang ebanghelyo ay inihayag maging sa mga namatay upang sila ay mahatulan ayon sa mga taong nasa katawang laman ngunit maging buhay ayon sa Diyos sa espiritu.

7Malapit na ang wakas ng lahat ng bagay. Kaya nga, maging maayos ang inyong pag-iisip at laging handa sa pananalangin. 8Higit sa lahat, mag-ibigan kayo ng buong ningas sa isa’t isa. Sapagkat ang pag-ibig ay tumatakip ng maraming kasalanan.

– 1 PEDRO 4:1-8

7Kaya nga, sinasabi ko ito at pinatotohanan sa Panginoon na huwag na kayong mamuhay tulad ng ibang mga Gentil na namuhay sa kanilang pag-iisip na walang kabuluhan. 18Ang kanilang pang-unawa ay nadidimlan, mga napahiwalay sa buhay ng Diyos, dahil sa kanilang kawalan ng kaalaman, dahil sa katigasan ng kanilang mga puso. 19Sa kanilang kawalan ng pakiramdam ay isinuko nila ang kanilang mga sarili sa kahalayan upang magawa nila ang lahat ng karumihan na may kasakiman.


20
Ngunit hindi sa ganoong paraan kayo natuto patungkol kay Cristo. 21Totoong narinig ninyo siya at tinuruan niya kayo ayon sa katotohanang na kay Jesus. 22Hubarin ninyo ang dating pagkatao ayon sa dating pamumuhay na sinisira ayon sa mapandayang pagnanasa. 23Magpanibago kayong muli sa espiritu ng inyong kaisipan. 24At isuot ninyo ang bagong pagkatao na ayon sa Diyos ay nilalang sa katuwiran at totoong kabanalan.


25
Kaya nga, sa paghubad ninyo ng kasinungalingan ay magsalita ng katotohanan ang bawat isa sa kaniyang kapwa sapagkat tayo ay bahagi ng bawat isa. 26Magalit kayo at huwag kayong magkasala. Huwag ninyong bayaang lumubog ang araw sa inyong pagkapoot. 27Huwag din ninyong bigyan ng puwang ang diyablo. 28Ang nagnanakaw ay huwag nang magnakaw, sa halip ay magpagal siya. Dapat niyang gamitin ang kaniyang mga kamay sa paggawa ng mabuti upang siya ay makapagbahagi sa nangangailangan.

29Huwag ninyong pabayaang mamutawi sa inyong mga bibig ang anumang bulok na salita. Subalit kung mayroon man, ay mamutawi yaong mabuti na kagamit-gamit sa ikatitibay upang ito ay makapagbigay biyaya sa nakikinig. 30Huwag ninyong pighatiin ang Banal na Espiritu ng Diyos. Sa pamamagitan niya ay natatakan kayo para sa araw ng katubusan. 31Alisin ninyo ang lahat ng sama ng loob, galit, poot, sigawan, panlalait at lahat ng uri ng masamang hangarin.

– EFESO 4:17-31

1Kaya nga, tularan ninyo ang Diyos bilang mga minamahal na mga anak. 2Mamuhay kayo sa pag-ibig tulad din ng pag-ibig ni Cristo sa atin. Ipinagkaloob niya ang kaniyang sarili para sa atin na isang handog at haing mabangong samyo sa Diyos.


3
Huwag man lang mabanggit sa inyo ang pakikiapid at lahat ng karumihan o kasakiman. Nararapat na huwag itong mabanggit sa mga banal. 4Ang mahalay at walang kabuluhan o malaswang pananalita ay hindi nararapat sa inyo. Sa halip, kayo ay maging mapagpasalamat. 5Ito ay sapagkat nalalaman ninyo na ang nakikiapid, o maruming tao o sakim na sumasamba sa mga diyos-diyosan ay walang mamanahin sa paghahari ni Cristo at ng Diyos. 6Huwag ninyong hayaang dayain kayo ng sinuman sa pamamagitan ng mga walang kabuluhang salita sapagkat sa mga bagay na ito ang poot ng Diyos ay dumarating sa mga anak na masuwayin. 7Huwag nga kayong maging kabahaging kasama nila.


8
Ito ay sapagkat dati kayong mga nasa kadiliman ngunit ngayon ay kaliwanagan sa Panginoon. Mamuhay kayo bilang mga anak ng liwanag. 9Ito ay sapagkat ang bunga ng Espiritu ay pawang kabutihan at katuwiran at katotohanan. 10Patunayan ninyo kung ano ang lubos na nakakalugod sa Panginoon. 11At huwag kayong magkaroon ng pakikipag-isa sa mga gawa ng kadiliman na hindi nagbubunga, sa halip ay inyong sawayin ang mga ito. 12Ito ay sapagkat nakakahiyang banggitin ang mga bagay na ginagawa nila sa lihim. 13Ngunit nalalantad ang lahat ng mga bagay na sinasaway ng liwanag sapagkat ang liwanag ang naglalantad ng lahat ng mga bagay. 14Dahil dito, sinabi niya:
Gumising kayo na natutulog at bumangon mula
sa mga patay. At sa inyo si Cristo ay magliliwanag.

– EFESO 5:1-20


15
Magsikap kayong mamuhay nang may buong pag-iingat, hindi tulad ng hangal kundi tulad ng mga pantas. 16Samantalahin ninyo ang panahon dahil ang mga araw ay masama. 17Kaya nga, huwag kayong maging mga mangmang, subalit unawain ninyo kung ano ang kalooban ng Panginoon. 18Huwag kayong malasing sa alak na naroroon ang kawalan ng pagpipigil sa sarili, sa halip ay mapuspos kayo ng Espiritu. 19Mag-usap kayo sa isa’t isa sa mga awit at mga himno at mga espirituwal na awit. Umawit at magpuri kayo sa Panginoon sa inyong puso. 20Sa lahat ng mga bagay ay magpasalamat kayong lagi sa Diyos at Ama sa pangalan ng ating Panginoong Jesucristo.

Ito ang lihim na panukalang inihayag ng Diyos sa ating mga pinapaging-banal nya: sa pamamagitan ng dugo ng kanyang Bugtong na anak, Judio man tayo o Hentil ay kapwa makalalapit sa Diyos. Sa pamamagitan ng panalanging may pasasalamat, ipagkakaloob sa atin ng Diyos ang mga bagay na ninanasa ng ating mga puso na kasang-ayon sa kanyang kalooban kung tayo ay kusang susunod sa kanyang mga utos. At ang pinakamahalaga sa lahat ay ang kanyang kaloob na BUHAY NA WALANG HANGGAN sa ating umiibig sa kanya.

21Mga minamahal, kung hindi tayo hinahatulan ng ating puso, may kapanatagan tayo sa harap ng Diyos. 22At anuman ang ating hingin ay ating tatanggapin mula sa kaniya sapagkat sinusunod natin ang kaniyang mga utos at ginagawa natin ang mga bagay na nakakalugod sa kaniyang paningin. 23Ito ang kaniyang utos: Sumampalataya tayo sa pangalan ng kaniyang Anak na si Jesucristo. Tayo ay mag-ibigan sa isa’t isa ayon sa ibinigay niyang utos sa atin. 24Ang sumusunod sa mga utos ng Diyos ay nananatili sa kaniya at ang Diyos ay nananatili sa kaniya. Sa ganitong paraan ay nalalaman natin na siya ay nananatili sa atin, sa pamamagitan ng Espiritu na ibinigay niya sa atin.

– 1 JUAN 3:21-24

PAGTUTUON NG PANINGIN SA MGA BAGAY NA HINDI NAKIKITA

PAGTUTUON NG PANINGIN SA MGA BAGAY NA HINDI NAKIKITA

“Samantalang kami ay nagsisitingin hindi sa mga bagay na nangakikita, kundi sa mga bagay na hindi nangakikita: sapagka’t ang mga bagay na nangakikita ay may katapusan; datapuwa’t ang mga bagay na hindi nangakikita ay walang hanggan.”

– 2 CORINTOΒ 4:18

Paano natin maitutuon ang ating paningin sa mga bagay na hindi nakikita? Ito ang maaaring itanong ng marami sapagkat karaniwang ang mga bagay na nakikita ng ating mga mata ang siyang posibleng pagtuunan natin ng paningin. Lahat ng mga bagay sa ating kapaligiran, maging ang mga pangyayari ay nakikita ng ating mga mata, ngunit ayon kay apostol Pablo, ang kanilang paningin ay nakatuon sa mga bagay na hindi nakikita sapagkat ang mga bagay na ito ay walang katapusan samantalangΒ lahat ng mga bagay na nakikita ng mga mata ay mayΒ kawakasan.Β Β Halos karamihan sa mga bagay sa mundong ito ay nakikita ng ating mga mata, nangangahulugang ang mga ito ay may katapusan,Β ngunit ang mga bagay na di nakikita ng mga mataΒ ay pang-walang hanggan at ito ayΒ tumutukoy sa mga bagay na makalangit.

Kung kayo nga’y muling binuhay na kalakip ni Cristo, ay hanapin ninyo ang mga bagay na nangasa itaas, na kinaroroonan ni Cristo, na nakaupo sa kanan ng Dios. Ilagak ninyo ang inyong pagiisip sa mga bagay na nangasa itaas, huwag sa mga bagay na nangasa ibabaw ng lupa.Sapagka’t kayo’y nangamatay na, at ang inyong buhay ay natatagong kasama ni Cristo sa Dios. Pagka si Cristo na ating buhay ay mahayag, ay mahahayag nga rin kayo na kasama niya sa kaluwalhatian.

– COLOSAS 3:1-4

Bagamat hindi pa tayo nakakarating sa langit at hindi pa natin nakikita ang mga bagay na naroroon, may kapamaraanang ibinigay ang Diyos Ama upang ating maituonΒ  ang ating mga paningin sa mga bagay na panlangit. Ito ay naging posible dahilΒ sa pagkakaloob niya sa kanyang bugtong na Anak na si Hesu-Cristo. Siya’y nagmula sa langit at nagdala ng mga bagay na makalangit na siyang dapat nating pagtuunan ng ating paningin habang tayo’y nasa daigdig pang ito- nangangahulugang ang mga bagay na ito ang ating paglalaanan ng panahon, oras, at lakas, sa madaling salita ay siyang ating paglalaanan ng ating buhay na pansamantala sa mundong ito upang tayo’y magkamit ng walang-hanggang buhay sa langit pagdating ng takdang panahon.

Sinabi nga sa kanila ni Jesus, Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hindi si Moises ang nagbigay sa inyo ng tinapay na galing sa langit; kundi ang aking Ama ang nagbibigay sa inyo ng tunay na tinapay na galing sa langit. Sapagka’t ang tinapay ng Dios ay yaong bumababang mula sa langit, at nagbibigay buhay sa sanglibutan.

-JUAN 6:32-33

Si Jesu-Cristo ang tinutukoy na tinapay na mula sa langit na nagbibigay buhay sa sanlibutan. Sa kasalukuyang panahon ay wala na si Cristo dito sa sanlibutan. Siya ay nasa langit na muli kapiling ng Ama. Bagama’t gayon, maaari pa rin nating ituon ang ating paningin sa mga bagay na panlangit sapagkat iniwan ni Cristo sa atin ang Mabuting Balita- ang Salita ng Diyos na Buhay na kinakasihan ng Espiritu Santo na siyang magtuturo sa atin kung paano natin maitutuon ang ating paningin sa mga Β makalangit na bagay bagama’t tayo’y naririto sa lupa. Ang Mabuting Balita na sasusulat sa bibliya ay walang hanggan, hindi nakikita ng mga mata sapagkat hindi lahat ay nakakaunawa nito bagama’t sinumang tao naΒ marunongΒ Β bumasa ay maaaring mabasa ang nilalaman ng Mabuting Balita, hindi lahat ng nakakabasa nito ay nakauunawaΒ sa tunay na diwa at kahulugan nito. Sapagkat ito ay hindi nakikita ngΒ pisikal naΒ mata kundi ng espiritwal na mata na nasa puso ng tao na siyang pinananahanan ng Espiritu Santo.

Yamang ipinanganak kayong muli, hindi sa binhing nasisira, kundi sa walang kasiraan, sa pamamagitan ng salita ng Dios na nabubuhay at namamalagi. Sapagka’t, Ang lahat ng laman ay gaya ng damo, At ang lahat ng kaniyang karangalan ay gaya ng bulaklak ng damo. Ang damo’y natutuyo, at ang bulaklak ay nalalanta: Datapuwa’t ang salita ng Panginoon ay namamalagi magpakailan man. At ito ang salita ng mabubuting balita na ipinangaral sa inyo.

– 1 PEDRO 1:23-25

Na maalaman muna ito, na alin mang hula ng kasulatan ay hindi nagbuhat sa sariling pagpapaliwanag. Sapagka’t hindi sa kalooban ng tao dumating ang hula kailanman: kundi ang mga tao ay nagsalita buhat sa Dios, na nangaudyokan ng Espiritu Santo…

– 2 PEDRO 1:20-21

ANG MABUTING BALITA NA SALITA NG DIYOS NA

MAMAMALAGI MAGPAKAILANMAN AY

NAGTUTURO NG

MGA BAGAY NA PANG WALANG-HANGGAN . . .

Datapuwa’t ngayo’y nanatili ang tatlong ito: ang

PANANAMPALATAYA, ang PAG-ASA, at ang

PAG-IBIG;

nguni’t ang

pinakadakila sa mga ito ay angΒ PAG-IBIG . . .

Ang PANANAMPALATAYA, PAG-ASA at PAG-IBIG ay ang tatlong bagay dito sa mundo na walang katapusan sapagkat ito’y mananatili hanggang sa kabilang buhay. Ang mga katuruan ng Ebanghelyo ay umiikot sa tatlong bagay na ito na nagmula sa langit na dinala dito sa mundo ng ating Panginoong Hesu-Cristo na siyang dapat nating pagtuunan ng ating paningin o paglaanan ng ating pansamantalang buhay dito sa mundo upang tayo ay magkamit ng tunay na buhay – ang buhay na walang-hanggan. Hindi nakikita ng ating mga pisikal na mata ang mismong pananampalataya, pag-asa at pag-ibig ngunit nararamdaman natin sa ating mga puso at nakikita’t nasasaksihan ng ating mga mata ang mga manipestasyon nito. Kailangan nating pag-aralan, unawain at isapamuhay sa tulong ng Banal na Espiritu ang mga itinuturo ng Ebangelyo o Mabuting Balita upang lubos nating maunawaan at matutunan ang mga paraan ng PAGTUTUON NG PANINGIN SA MGA BAGAY NA HINDI NAKIKITA na tinutukoy sa Bibliya…

PARAAN NG PAGTUTUON NG PANINGIN SA MGA

BAGAY

NA HINDI NAKIKITA

1. PANANAMPALATAYAΒ  – si CRISTO ang siyang

pinagmulan at nagpapasakdal nito.

Na masdan natin si Jesus na gumawa at sumakdal ng ating pananampalataya, na siya dahil sa kagalakang inilagay sa harapan niya ay nagtiis ng krus, na niwalang bahala ang kahihiyan, at umupo sa kanan ng luklukan ng Dios.

– HEBREO 12:2

Maitutuon natin ang ating paningin sa pananampalataya sa pamamagitan ng pagtatanim ng mga salita ng ating Panginoong Hesu-Cristo sa ating mga isip at puso at higit sa lahat ay ang pagsasagawa nito.

Manahanan nawang sagana sa inyo ang salita ni Cristo; ayon sa buong karunungan, kayo’y mangagturuan at mangagpaalalahanan sa isa’t isa sa pamamagitan ng mga salmo at ng mga himno at mga awit na ukol sa espiritu, na magsiawit kayong may biyaya sa inyong puso sa Dios.

-COLOSAS 3:16

Kaya’t ang bawa’t dumirinig ng aking mga salitang ito at ginaganap, ay matutulad sa isang taong matalino, na itinayo ang kaniyang bahay sa ibabaw ng bato:At lumagpak ang ulan, at bumaha, at humihip ang mga hangin, at hinampas ang bahay na yaon; at hindi nabagsak: sapagka’t natatayo sa ibabaw ng bato.

– MATEO 7:24-25

Ang pag-aaral at pagsasagawa ng mga aral ni Cristo ay magbubunga sa atin ng matatag na pananampalataya sapagkat siya ang ating natatanging daan patungo sa Diyos Ama. Siya ang ating tagapamagitan na kung ating susundin ang kanyang mga utos ay sumusunod tayoΒ  sa Diyos Ama sapagkat lahat ng mga itinuturo ni Cristo ay nagmula sa kalooban ng kanyang Ama – ang Diyos na makapangyarihan sa lahat.


Nagtutumulin ako sa hangganan sa ganting-pala ng dakilang pagtawag ng Dios na kay Cristo Jesus. Kaya nga, kung ilan tayong mga sakdal, ay magisip ng gayon: at kung sa anoma’y nangagkakaiba kayo ng iniisip ay ipahahayag naman ito sa inyo ng Dios: Lamang, ay magsilakad tayo ayon sa gayon ding ayos na ating inabot na.

– FILIPOS 3:14-16

Ang kaisipan ng mga may matatag na pananampalataya ay ang pagpapakatibay sa pamamagitan ng pakikipagkaisa kay Cristo.

Sa katapustapusa’y magpakalakas kayo sa Panginoon, at sa kapangyarihan ng kaniyang kalakasan. Mangagbihis kayo ng buong kagayakan ng Dios, upang kayo’y magsitibay laban sa mga lalang ng diablo. Sapagka’t ang ating pakikibaka ay hindi laban sa laman at dugo, kundi laban sa mga pamunuan, laban sa mga kapangyarihan, laban sa mga namamahala ng kadilimang ito sa sanglibutan, laban sa mga ukol sa espiritu ng kasamaan sa mga dakong kaitaasan. Dahil dito magsikuha kayo ng buong kagayakan ng Dios, upang kayo’y mangakatagal sa araw na masama, at kung magawa ang lahat, ay magsitibay. Magsitibay nga kayo, na ang inyong mga baywang ay may bigkis na katotohanan, na may sakbat na baluti ng katuwiran, At ang inyong mga paa ay may panyapak na paghahanda ng evangelio ng kapayapaan; Bukod dito ay taglayin ninyo ang kalasag ng pananampalataya, na siyang ipapatay ninyo sa lahat ng nangagniningas na suligi ng masama. At magsikuha rin naman kayo ng turbante ng kaligtasan, at ng tabak ng Espiritu, na siyang salita ng Dios: Na magsipanalangin kayo sa Espiritu ng lahat ng panalangin at daing sa buong panahon, at mangagpuyat sa buong katiyagaan at daing na patungkol sa lahat ng mga banal . . .

– EFESO 6:10-18

2. PAG-ASA ang Espiritu Santo ang ang katiyakan ng

pangako ng Diyos na buhay na walang-hanggan na

siyang inaasahan ng mga sumasampalataya.

“Na sa kaniya’y kayo rin naman, pagkarinig ng aral ng

katotohanan, ng evangelio ng inyong kaligtasan, na sa

kaniya rin naman, mula nang kayo’y magsisampalataya,

ay kayo’y tinatakan ng Espiritu Santo, na ipinangako, Na

siyang patotoo sa ating mana, hanggang sa ikatutubos ng

sariling pag-aari ng Dios, sa ikapupuri ng kaniyang

kaluwalhatian.”

– EFESO 1:13-14

“Purihin nawa ang Dios at Ama ng ating Panginoong Jesucristo, na ayon sa kaniyang malaking awa ay ipinanganak na muli tayo sa isang buhay na pagasa sa pamamagitan ng pagkabuhay na maguli ni Jesucristo sa mga patay, Sa isang manang di nasisira, at walang dungis, at hindi kumukupas, na inilaan sa langit para sa inyo, Na sa kapangyarihan ng Dios ay iniingatan sa pamamagitan ng pananampalataya sa ikaliligtas na nahanda upang ihayag sa huling panahon. Na ito ang inyong totoong ikinagagalak, bagama’t ngayo’y sa sangdaling panahon, kung kailangan, ay pinalumbay kayo sa muli’t muling pagsubok, Upang ang pagsubok sa inyong pananampalataya na lalong mahalaga kay sa ginto na nasisira bagama’t ito’y sinusubok sa pamamagitan ng apoy, ay masumpungan sa ikapupuri at ikaluluwalhati at ikararangal sa pagpapakahayag ni Jesucristo . . .

– 1 PEDRO 1:3-7

Ang inaasahan ng bawat Cristiano ay ang buhay na walang-hanggan sa langit. Ang pag-asang ito ang dahilan kung bakit ang mga sumasampalataya ay hindi nanlulupaypay sa kabila ng mga kahirapan, kalungkutan, pag-uuusig, kapighatian at mga pagsubok na nararanasan sa mundong ito. Tayo ay nagpapatuloy sa pagsunod sa Diyos at hindi nagsasawa sa paggawa ng mabuti sapagkat alam natin na ito ay magbubunga ng buhay na hahantong sa langit. Ang taong hindi tunay na nakakakilala sa Diyos ay nawawalan ng pag-asa kapag dumating ang pagsubok sa buhay. Ang iba ay nasisiraan ng bait at may mga nagpapakamatay dahil sa kawalan ng pag-asa tulad ng sinasabi sa kasulatan na pinakakawawa ang tao na ang pag-asa sa Diyos ay nauukol lamang sa buhay sa mundong ito. Ngunit sa ating mga sumasampalataya, nalalaman nating lahat ng kahirapan dito sa daigdig ay may katapusan, at ang pag-asa natin sa buhay na walang-hanggan ang nagbibigay sa atin ng determinasyon na magpatuloy sa buhay na ito sa kabila ng mga kahirapan at di magagandang bagay na ating nararanasan dito.

Kung sa buhay lamang na ito tayo nagsisiasa kay Cristo, ay tayo sa lahat ng mga tao ang lalong kahabaghabag.”

– 1 CORINTO 15:19

“Sapagka’t nang mangako ang Dios kay Abraham, palibhasa’y hindi niya maipanumpa ang anomang lalong mataas, ay ipinanumpa ang kaniyang sarili, Na sinasabi, Tunay sa pagpapala ay pagpapalain kita, at sa pagpaparami ay pararamihin kita. At sa ganito, nang makapaghintay na may pagtitiis, ay nagtamo siya ng pangako. Sapagka’t ipinanunumpa ng mga tao ang lalong mataas: at sa bawa’t pagtatalo nila’y ang sumpa sa pagpapatotoo ang siyang katapusan. Sa ganito, sa pagkaibig ng Dios na maipakitang lalong sagana sa mga tagapagmana ng pangako ang kawalan ng pagbabago ng kaniyang pasiya, ay ipinamagitan ang sumpa; Upang sa dalawang bagay na di mababago, na diya’y di maaaring ang Dios ay magbulaan, ay mangagkaroon tayo ng isang matibay na kasiglahan, tayong nangagsitakas na sumakanlong upang mangapit sa pagasang nalalagay sa ating unahan: Na ating inaring tulad sa sinepete ng kaluluwa, isang pagasa na matibay at matatag at pumapasok sa nasa loob ng tabing; Na doo’y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin, na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni Melquisedec.”

– HEBREO 6:13-20

Ang Espiritu Santo ang tatak sa atin ng Diyos na siyang nagbibigay sa atin ng katiyakan sa pag-asa sa buhay na walang-hanggan. Kaya sinasabi ng kasulatan na huwag nating pighatiin ang Espiritu upang ito’y manatiling nananahan sa atingΒ  mga puso. Sapagkat kung ito ay mapighati, aalis ito sa atin, ito ay babawiin ng Diyos at kapag ganito ang nangyari, mawawalan tayo ng pag-asa sa buhay na walang-hanggan. Ang taong nilayasan ng Espiritu ng Diyos ay nagbabalik sa kasamaan at lalo pang nagiging masama kaysa dati tulad ng sinabi ni apostol Pedro.Ito ang tinutukoy sa ng Panginoong Hesu-Cristo sa kanyang sinabi na “Pagbabalik ng Masamang Espiritu” na nasusulat sa Mateo.

“At huwag ninyong pighatiin ang Espiritu Santo ng Dios, na sa kaniya kayo’y tinatakan hanggang sa kaarawan ng pagkatubos.”

– EFESO 4:30

Ang pagtutuon ng paningin sa PAG-ASA ay nangangahulugang pagtuon ng paningin sa Espiritu Santo na ipinagkaloob sa atin ng Diyos nang tayo’y sumampalataya at mabautismuhan. Upang maituon natin ang ating paningin sa Espiritu, kailangangΒ  MAMUHAY TAYO NG AYON SA ESPIRITU O LUMAKAD PALAGING KASAMA ANG ESPIRITU NG DIYOS habang tayo ay nabubuhay sa daigdig na ito. Ito ay nanagangahulugang pagtanggi natin sa nasa ng ating laman o pag-iwas sa mga gawang makalaman at pagsunod sa idinidikta sa atin ng Banal na Espiritu.

“Sapagka’t ang kaisipan ng laman ay pakikipagalit laban sa Dios; sapagka’t hindi napasasaklaw sa kautusan ng Dios, ni hindi nga maaari: At ang nangasa laman ay hindi makalulugod sa Dios. Datapuwa’t kayo’y wala sa laman kundi nasa sa Espiritu, kung gayo’y tumitira sa inyo ang Espiritu ng Dios. Datapuwa’t kung ang sinoma’y walang Espiritu ni Cristo, siya’y hindi sa kaniya. At kung si Cristo ay nasa sa inyo, ang katawan ay patay dahil sa kasalanan; datapuwa’t ang espiritu ay buhay dahil sa katuwiran. Nguni’t kung ang Espiritu niyaong bumuhay na maguli kay Jesus ay tumira sa inyo, ang bumuhay na maguli kay Cristo Jesus sa mga patay ay magbibigay buhay naman sa inyong mga katawang may kamatayan, sa pamamagitan ng kaniyang Espiritu na tumitira sa inyo. Kaya nga, mga kapatid, mga may utang tayo, hindi sa laman, upang mabuhay ayon sa laman: Sapagka’t kung mangabuhay kayo ng ayon sa laman, ay mangamamatay kayo; datapuwa’t kung sa pamamagitan ng Espiritu ay pinapatay ninyo ang mga gawa ng laman, ay mangabubuhay kayo. Sapagka’t ang lahat ng mga pinapatnubayan ng Espiritu ng Dios, ay sila ang mga anak ng Dios. Sapagka’t hindi ninyo muling tinanggap ang espiritu ng pagkaalipin sa ikatatakot; datapuwa’t tinanggap ninyo ang espiritu ng pagkukupkop, na dahil dito’y sumisigaw tayo, Abba, Ama. Ang Espiritu rin ang nagpapatotoo kasama ng ating espiritu, na tayo’y mga anak ng Dios: At kung mga anak, ay mga tagapagmana nga; mga tagapagmana sa Dios, at mga kasamang tagapagmana ni Cristo; kung gayon nga makipagtiis tayo sa kaniya, upang tayo’y lumuwalhati namang kasama niya. Sapagka’t napatutunayan ko na ang pagtitiis sa panahong ito’y hindi karapatdapat maitumbas sa kaluwalhatiang mahahayag sa atin. Sapagka’t ang maningas na pagmimithi ng buong nilalang ay naghihintay ng pagkahayag ng mga anak ng Dios. Sapagka’t ang buong nilalang ay nasakop ng kawalang kabuluhan, hindi sa kaniyang kalooban, kundi dahil doon sa sumakop sa kaniya, sa pagasa. Na ang buong nilalang naman ay magiging laya mula sa pagkaalipin ng kabulukan sa kalayaang maluwalhati ng mga anak ng Dios.”

– ROMA 8:7-21

“At hayag ang mga gawa ng laman, sa makatuwid ay ang mga ito: pakikiapid, karumihan, kalibugan,pagsamba sa diosdiosan, pangkukulam, mga pagtataniman, mga pagtatalo, mga paninibugho, mga pagkakaalitan, mga pagkakampikampi, mga pagkakabahabahagi, mga hidwang pananampalataya, mga kapanaghilian, mga paglalasing, mga kalayawan, at ang mga katulad nito; tungkol sa mga bagay na ito ay aking ipinagpapaunang ipaalaala sa inyo, tulad sa aking pagpapaalaala nang una sa inyo, na ang mga nagsisigawa ng gayong mga bagay ay hindi magsisipagmana ng kaharian ng Dios. Datapuwa’t ang bunga ng Espiritu ay pagibig, katuwaan, kapayapaan, pagpapahinuhod, kagandahang-loob, kabutihan, pagtatapat kaamuan, pagpipigil; laban sa mga gayong bagay ay walang kautusan. At ipinako sa krus ng mga na kay Cristo Jesus ang laman na kasama ang mga masasamang pita at mga kahalayan nito. Kung tayo’y nangabubuhay sa pamamagitan ng Espiritu, ay mangagsilakad naman tayo ayon sa Espiritu. Huwag tayong maging mga palalo, na tayo-tayo’y nangagmumungkahian sa isa’t isa, nangagiinggitan sa isa’t isa.”

– GALACIA 5:19-26

3. PAG-IBIG – ang Diyos ay pag-ibig.

“Mga minamahal, mag-ibigan tayo sa isa’t isa sapagkat

ang pag-ibig ay mula sa Diyos. Ang sa bawat isang

umiibig, ang kanilang kapanganakan ay mula sa Diyos at

nakakilala sa Diyos. 8Ang hindi umiibig ay hindi

nakakilala sa Diyos dahil ang Diyos ay pag-ibig. 9Sa

ganitong paraan nahayag ang pag-ibig ng Diyos sa atin

na sinugo ng Diyos ang kaniyang bugtong na Anak sa

sanlibutan upang tayo ay mabuhay sa pamamagitan

niya. 10Ganito ang pag-ibig, hindi sapagkat inibig natin

ang Diyos kundi dahil siya ang umibig sa atin at sinugo

ang kaniyang Anak bilang kasiya-siyang handog para sa

ating mga kasalanan.”

– 1 JUAN 4:7-10

a. PAG-IBIG SA DIYOS

“Ang mayroon ng aking mga utos, at tinutupad ang mga yaon, ay siyang umiibig sa akin: at ang umiibig sa akin ay iibigin ng aking Ama, at siya’y iibigin ko, at ako’y magpapakahayag sa kaniya. Si Judas (hindi ang Iscariote) ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, ano’t mangyayari na sa amin ka magpapakahayag, at hindi sa sanglibutan? Sumagot si Jesus at sinabi sa kaniya, Kung ang sinoman ay umiibig sa akin, ay kaniyang tutuparin ang aking salita: at siya’y iibigin ng aking Ama, at kami’y pasasa kaniya, at siya’y gagawin naming aming tahanan. Ang hindi umiibig sa akin ay hindi tumutupad ng aking mga salita: at ang salitang inyong narinig ay hindi akin, kundi sa Amang nagsugo sa akin.”

– JUAN 14:21-24

Ang pag-ibig sa Diyos ay nanganagahulugang pagtupad sa mga utos ni Cristo, sapagkat ang mga bagay na sinalita ng ating Panginoong Jesus ay mula sa kanyang Ama na siyang Diyos na makapangyarihan sa lahat. Kapag tinupad natin ang mga utos ni Cristo ay magpapakilala siya sa atin, mananahan sa atin ang Diyos Ama at Diyos Anak at ang pagpapakahayag sa atin ng DiyosΒ  ang magbibigay sa atin ng kakayahang mamuhay ng tapat sa Kanya.

Yamang ipinagkaloob sa atin ng kaniyang banal na kapangyarihan ang lahat ng mga bagay na nauukol sa kabuhayan at sa kabanalan, sa pamamagitan ng pagkakilala sa kaniya na tumawag sa atin sa pamamagitan ng kaniyang sariling kaluwalhatian at kagalingan; Na dahil dito ay ipinagkaloob niya sa atin ang kaniyang mahahalaga at napakadakilang pangako; upang sa pamamagitan ng mga ito ay makabahagi kayo sa kabanalang mula sa Dios, yamang nakatanan sa kabulukang nasa sanglibutan dahil sa masamang pita. Oo, at dahil din dito, sa pagkaragdag sa ganang inyo ng buong sikap, ay ipamahagi ninyo sa inyong pananampalataya ang kagalingan; at sa kagalingan ay ang kaalaman; At sa kaalaman ay ang pagpipigil; at sa pagpipigil ay ang pagtitiis; at sa pagtitiis ay ang kabanalan; At sa kabanalan ay ang mabuting kalooban sa kapatid; at sa mabuting kalooban sa kapatid ay ang pagibig. Sapagka’t kung nasa inyo ang mga bagay na ito at sumasagana, ay hindi kayo pababayaang maging mga tamad o mga walang bunga sa pagkakilala sa ating Panginoong Jesucristo. Sapagka’t yaong wala ng mga bagay na ito ay bulag, na ang nakikita lamang ay ang nasa malapit, sa pagkalimot ng paglilinis ng kaniyang dating mga kasalanan.”

– 2 PEDRO 1:3-9

b. PAG-IBIG SA MGA KAPATID

“Iniibig natin siya sapagkat siya ang unang umibig sa atin. 20Kung sinasabi ng isang tao: Iniibig ko ang Diyos, ngunit napopoot naman sa kaniyang kapatid, siya ay sinungaling. Ito ay sapagkat kung hindi niya iniibig ang kaniyang kapatid na kaniyang nakikita, paano niya maibig ang Diyos na hindi niya nakikita? 21Ito ang utos na ibinigay niya sa atin: Ang sinumang umiibig sa Diyos ay dapat din namang umibig sa kaniyang kapatid.”

– 1 JUAN 4:19-21

11Ito ang pangaral na inyong narinig buhat pa sa pasimula, na dapat tayong mag-ibigan sa isa’t isa. 12Huwag nating tularan si Cain na galing sa kaniya na masama. At malupit niyang pinatay ang kaniyang kapatid. Bakit malupit niyang pinatay ang kaniyang kapatid? Ito ay sapagkat masasama ang kaniyang mga gawa at ang mga gawa ng kaniyang kapatid ay matuwid. 13Mga kapatid ko, huwag kayong magtaka kapag kinapopootan kayo ng sangkatauhan. 14Nalalaman natin na lumipat na tayo sa buhay mula sa kamatayan sapagkat iniibig natin ang mga kapatid. Siya na hindi umiibig sa kaniyang kapatid ay nananatili sa kamatayan. 15Sinumang napopoot sa kaniyang kapatid ay isang mamamatay-tao. Alam ninyong ang mamamatay-tao ay walang buhay na walang hanggan sa kaniya.

Sa ganitong paraan ay nakilala natin ang pag-ibig ng Diyos sapagkat inialay na ni Jesus ang kaniyang buhay para sa atin. Kaya dapat din naman na ialay natin ang ating mga buhay para sa mga kapatiran. 17Kung ang sinuman ay may mga pag-aari sa sanlibutang ito at nakikita niya ang kaniyang kapatid na may pangangailangan at ipagkait sa kaniya ang habag, paano mananatili ang pag-ibig ng Diyos sa kaniya? 18Munti kong mga anak, huwag tayong umibig sa pamamagitan ng salita lamang ni ng dila lamang kundi sa pamamagitan ng gawa at sa katotohanan.”

– 1 JUAN 3:11-18

C. PAG-IBIG SA KAPWA AT MAGING SA KAAWAY

Narinig ninyong sinabi: Ibigin mo ang iyong kapwa at kapootan mo ang iyong kaaway. 44Ngunit sinasabi ko sa inyo: Ibigin ninyo ang inyong mga kaaway. Pagpalain ninyo ang mga napopoot sa inyo. Gawan ninyo ng mabuti ang mga nagagalit sa inyo. Ipanalangin ninyo ang mga umaalipusta sa inyo at ang mga umuusig sa inyo. 45Ito ay upang kayo ay magiging mga anak ng inyong Ama na nasa langit sapagkat pinasisikat niya ang kaniyang araw sa mga masama at sa mga mabuti. At binibigyan niya ng ulan ang mga matuwid at ang mga hindi matuwid. 46Ito ay sapagkat kung ang iibigin lamang ninyo ay ang mga umiibig sa inyo, anong gantimpala ang inyong makakamit? Hindi ba ganyan din ang ginagawa ng mga maniningil ng buwis? 47Kapag ang mga kapatid lamang ninyo ang inyong babatiin, ano ang kahigitan ninyo sa iba? Hindi ba ganyan din ang ginagawa ng mga maniningil ng buwis? 48Kaya nga, kayo ay magpakasakdal tulad ng inyong Ama na nasa langit ay sakdal.”

– MATEO 5:43-48

“Kundi sa pagsasalita ng katotohanan na may pagibig, ay

mangagsilaki sa lahat ng mga bagay sa kaniya, na siyang

pangulo, sa makatuwid baga’y si Cristo; Na dahil sa

kaniya’y ang buong katawan na nakalapat na mabuti at

nagkakalakip sa pamamagitan ng tulong ng bawa’t

kasukasuan, ayon sa paggawang nauukol sa bawa’t iba’t

ibang sangkap, ay nagpapalaki sa katawan sa ikatitibay

ng kaniyang sarili sa pagibig.”

– EFESO 4:14-16

Ito ay upang si Cristo ay manahan sa inyong mga puso

sa pamamagitan ng pananampalataya. 18Upang kayo na

nag-ugat at natatag sa pag-ibig, ay lubos na makaunawa,

kasama ng mga banal, kung ano ang lawak, ang haba,

ang lalim at ang taas ng pag-ibig ni Cristo. 19Nang sa

gayon kayo ay lubos na makaunawa ng pag-ibig ni Cristo

na nakakahigit sa kaalaman at upang kayo ay mapuspos

ng lahat ng kapuspusan ng Diyos.”

– EFESO 3:17-19

BUOD:

Ang kahulugan ng pagtutuon ng paningin sa mga bagay na hindi nakikita ay ang pamumuhay ng naaayon sa Mabuting Balita. Ang Mabuting Balita ang nagtuturo sa atin ng mga bagay na makalangit na pangwalang-hanggan at ito ay tumutukoy sa PANANAMPALATAYA, PAG-ASA at PAG-BIG. Maitutuon natin ang ating paningin sa pananampalataya sa pamamagitan ng pagsunod sa mga aral at utos ng ating Panginoong Hesu-Cristo na siyang magpapatibay ng ating pananampalataya. Sa paglakad ayon sa Espiritu Santo ay maitutuon natin ang ating paningin sa pag-asa. Ang pagibig ang pinakadakila sa lahat sapagkat ang Diyos mismo ang pag-ibig. Pag may pag-ibig, tiyak na mayroong pananampalataya at pag-asa sapagkat ayon sa 1 Corinto 13:6, ang pag-ibig ay naniniwala sa lahat ng bagay, umaasa sa lahat ng bagay. Taglay ng pag-ibig ang lahat ng bunga ng Espiritu at ang pag-ibig mismo ang kabuuan ng mga utos ng Diyos.

” Pinasasalamatan kita, Ama, Panginoon ng langit at lupa sapagkat inilihim mo sa marurunong at pantas ang mga bagay na ito at inihayag mo sa mga taong ang kalooba’y tulad ng isang bata. Oo, Ama, Sapagkat gayon ang ikinalulugod mo… ” – LUCAS 10:21

" Pinasasalamatan kita, Ama, Panginoon ng langit at lupa sapagkat inilihim mo sa marurunong at pantas ang mga bagay na ito at inihayag mo sa mga taong ang kalooba'y tulad ng isang bata. Oo, Ama, Sapagkat gayon ang ikinalulugod mo... " - LUCAS 10:21

ANGΒ PANANAMPALATAYA

ANG TUNAY NA

PANANAMPALATAYA

1. NABABATAY SA

KAPANGYARIHAN

NG DIYOS

β€œMga kapatid, ako ay dumating sa inyo na naghahayag ng patotoo patungkol sa Diyos, hindi sa pamamagitan ng kahusayan ng pananalita o karunungan. Ito ay sapagkat pinagpasiyahan kong walang malamang anuman sa inyo maliban kay Jesucristo na ipinako sa krus. Nakasama ninyo ako sa kahinaan, sa pagkatakot at lubhang panginginig. Ang aking pananalita at pangangaral ay hindi sa mapanghikayat na pananalita ng karunungan ng tao. Sa halip, ito ay sa pagpapatunay ng Espiritu at ng kapangyarihan. 5Ito ay upang ang inyong pananampalataya ay hindi ayon sa karunungan ng tao kundi sa kapangyarihan ng Diyos.” – 1 CORINTO 2:1-5

a. Dapat mag-ingat ang mga kristiyano sa mga magdarayang aral na hindi nasasalig kay Cristo (Colosas 2:8), mga taong walang matuwid na patakaran (2 Pedro 3:17-18), ibang mabuting balita (Galacia 1:6-8) hindi paniniwala sa mabuting balita (Hebreo 4:1-2) upang makatiyak na ang pananampalataya ay tunay na nakabatay sa at sa kapangyarihan ng Diyos o kay Cristo. b. Dapat na alam ng mga kristiyano ang sinasampalatayanan upang matiyak ang kaligtasan

β€œMga kapatid, ipinaalam ko sa inyo ang ebanghelyo na ipinangaral ko sa inyo na inyo ring tinanggap at inyong pinaninindigan. Sa pamamagitan din nito kayo ay ligtas, kapag nanghahawakan kayong matatag sa salitang ipinangaral ko sa inyo, maliban na lamang kung sumampalataya kayo nang walang kabuluhan.” – 1 Corinto 15:1-2

c. Dapat na nalalaman ng bawat kristiyano na tayo ay wala na sa ilalim ng Una o Lumang Tipan kundi sa tipan na ni Cristo – kaya tayo’y tinatawag na β€œmga Kristiyano” – tayo’y mga lingkod ng Bagong Tipan. (2 Corinto 3) Ito ang lalong mabuting tipan na ang taga-pamagitan ay si Cristo (Hebreo 7:22, 9:15). Lalong mabuting tipan sapagkat may kakulangan ang Unang Tipan kaya ito ay pinawalang-bisa. (Hebreo 8:7-13) Hindi nakamtan ng mga lingkod ng Unang Tipan ang pangako ng Diyos sa kanilang kapanahunan. (Hebreo 11:13) Ngunit kapag tinupad na ng Diyos ang kanyang pangako, tayong mga kristiyano ay makakasama nila (Hebreo 11:39-40) doon sa buhay na walang – hanggan. (Pahayag 21:1-4)

2. NANANATILI SA ARAL

NI CRISTO

β€œSa sinumang sumasalangsang at hindi nananatili sa aral ni Cristo ay wala sa kaniya ang Diyos. Siya na nananatili sa aral ni Cristo, ang Ama at ang Anak ay nasa kaniya.β€œ

– 2 JUAN 1:9

β€œSinabi nga ni Jesus sa mga Judio na sumampalataya sa kaniya: Kapag mananatili kayo sa aking salita, totoong kayo ay aking mga alagad. 32Malalaman ninyo ang katotohanan at ang katotohanan ang magpapalaya sa inyo.”

– JUAN 8:31-32

ANG BUOD NG MGA ARAL NI CRISTO

a. PANANAMPALATAYA

( Roma 1:17, 3:28, 14:23, 1 Cor 2:5, Gal 2:16, 3:11, Efeso 2:8, 4:13, Fil 1:27, Colosas 1:23, 1 Tes 5:8, 1 Tim 1:19, 3:9, Heb 10:38-39, 11, 12:2, Santiago 2, 1 Ped 1:7,9, 21, 1 Juan 5:4, Pahayag 14:12)

” Ako ang pagkaing nagbibigay-buhay. Ang lumalapit sa akin ay hindi na magugutom at ang nananalig sa akin ay hindi na mauuhaw kailanman. ”

1 JUAN 6:35

b. PAG-IBIG

(1 Juan 4:7-9, 16-18, 20-21, 1 Pedro 1:22-25, Juan 15:10-12, Roma 13:10, 1 Cor 13:13, Gal. 5:6, 13, Efeso 3:17, 4:15-16, 5:2, 1 Tim 1:5, 2 Juan 1:6)

” Isang bagong utos ang ibinibigay ko sa inyo:

Mag-ibigan kayo! Kung paanong inibig ko kayo,

mag-iibigan, makikilala ng lahat ng tao na kayo’y

mga alagad ko. ”

JUAN 13:34-35

c. PAG-ASA

( 2 Corinto 4:8, Colosas 1:5, 1:23, Efeso 3:12, 1 Tes. 1:3, 5:8, 1 Tim. 1:1, 4:10, San. 1:18 , Efeso 4:4, Hebreo 3:6 )

”At ang pagasa ay hindi humihiya; sapagka’t ang pagibig ng Dios ay nabubuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ibinigay sa atin.”

– ROMA 5:5

3. NAGTITIIS

” Ang pagtitiis sa hirap ay bahagi ng pagkahirang sa inyo ng Diyos, sapagkat ng si Cristo ay magtiis para sa inyo, binigyan nya kayo ng halimbawang dapat tularan. ”

– 1 PEDRO 2:21

β€œNang magkagayon, sinabi ni Jesus sa kaniyang mga alagad: Kung ang sinuman ay ibig sumunod sa akin, tanggihan niya ang kaniyang sarili, pasanin niya ang kaniyang krus at sumunod sa akin.”

– MATEO 16:24

β€œSapagkat ipinagkaloob sa inyo alang-alang kay Cristo, hindi lamang ang sumampalataya sa kaniya kundi ang magbata rin naman ng hirap alang-alang sa kaniya.”

– FILIPOS 1:29

MGA PAGTITIIS KRISTIYANO

a. Pagtitiis ng Pag-uusig

– GAWA 20:22-24

” Alalahanin ninyo ang mga sinabi ko sa inyo: walang aliping higit kaysa panginoon, kung ako’y inusig nila, uusigin din nila kayo. ”

– Juan 15:20

b. Pagtitiis sa Pagsunod sa Kalooban ng Diyos

– HEB. 10: 35-36, 1 PEDRO 4:12-19

” Higit na mainam ang kayo’y magdusa dahil sa paggawa ng mabuti, sakali mang loobin ito ng Diyos kaysa magdusa kayo sa paggawa masama. ”

– 1 Pedro 3:17

c. Pagtitiis sa Pagtalikod sa Kasalanan

– 1 JUAN 3:9, HEBREO 12:3-4

” Yamang si Cristo’y nagbata ng hirap sa buhay na ito. Kayo man ay dapat maging handa sa pagtitiis. Sapagkat ang nagtiiis ng hirap sa buhay na ito ay tumalikod na sa pagkakasala. ”

– 1 Pedro 4:1

d. Pagtitiis sa Kahirapan

” Tingnan ninyo, mga kapatid kong minamahal! Hinirang ng Diyos ang mga dukha sa sanlibutan upang maging mayaman sa pananampalataya at maging kasama sa kahariang ipinangako niya sa mga umiibig sa kanya. ”

Santiago 2:5

Β· Mapalad ang mga dukhang ang pag-asa ay nasa Diyos. (Mateo 5:3)

Mahirap magpasakop sa paghahari ng Diyos ang mga mayayaman ngunit ang hindi magagawa ng tao ay magagawa ng Diyos .(Lucas 8:18-27)

Maaaring itaas ng Diyos ang isang mahirap at ibaba naman ang isang mayaman. (Santiago 1:9-11)

Β· Ang kahirapang nararanasan natin ay nagtuturo sa atin na:

1. Umasa at Mabuhay sa Pananalig sa Diyos – Lucas 12:22-31, 1 Timoteo 6:17-19

β€œKaya’t ang paningin namin ay nakapako sa mga bagay na di nakikita, hindi sa nakikita. Sapagkat panandalian lamang ang mga bagay na nakikita, ngunit walang hanggan ang mga bagay na di nakikita. ”

2 Corinto 4:18

2. Maging Kuntento Upang Hindi Malayo sa Pananampalataya

” Wala tayong dalang anuman sa sanlibutan at wala rin tayong madadala pag-alis dito. 8Kung tayo ay may pagkain at pananamit, masiyahan na tayo sa mga ito Ang mga nagnanasang yumaman sa anumang paraan ay mahuhulog sa tukso at sa bitag ng masasamang hangaring magtutulak sa kanila sa kapahamakan. Sapagkat ang pag-ibig sa salapi ay siyang ugat ng lahat ng kasamaan. Dahil sa paghahangad na magkamal ng salapi, may mga nalayo sa pananampalataya at nasadlak sa paghihirap ng kalooban.

Timoteo 6:17-10

4. NAGBUBUNGA

NG

MABUTING GAWA

( Tito 2:14, Efeso 2:10 )

Sa mga nagsisipagtiyaga sa mabubuting gawa sa

paghanap ng kaluwalhatian at puri at ng di pagkasira,

ay ang buhay na walang hanggan:

– ROMA 2:7

β€œAng paggawa ng mabuti at pakikibahagi sa paglilingkod ay huwag ninyo itong kaliligtaan sapagkat kalugud-lugod sa Diyos ang mga handog na tulad nito.”
-HEBREO 13:16

” Gayon din naman, mga kapatid, namatay na kayo sa Kautusan nang kayo’y maging bahagi ng katawan ni Cristo, upang maging kabiyak ni Cristo na muling binuhay, at magbunga ng mabubuting gawa ukol sa Diyos. ”

– ROMA 7:4

DALAWANG URI NG GAWA NA NASUSULAT SA BIBLIYA

1. Mga Gawa Ayon sa Kautusan

– GALACIA 3:3-5, ROMA 3:28

” Dahil sa kagandahang-loob ng Diyos ay naligtas kayo sa pamamagitan ng inyong pananalig kay Cristo. At ang kaligtasang ito’y kaloob ng Diyos, hindi mula sa inyo. Hindi ito dahil sa inyong mga gawa kaya’t walang dapat ipagmalaki ang sinuman. ”

Efeso 2:9

” Sapagkat ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao ay hindi dahil sa mga gawa ayon sa Kautusan, yamang nakikilala ng tao ang kasalanan sa pamamagitan ng Kautusan.

Roma 3:20

” Ang lahat ng nananangan sa pagsunod sa Kautusan ay nasa ilalim ng isang sumpa. Sapagkat nasasaad sa Kasulatan,” Sumpain ang hindi tumutupad sa lahat ng nasusulat sa aklat ng Kautusan. Maliwanag, kung gayon, na walang taong ibibilang na matuwid sa paningin ng Diyos sa pamamagitan ng Kautusan sapagkat. Ang pinawalang-sala sa pamamagitan ng pananampalataya ay mabubuhay. Ngunit ang Kautusan ay hindi nasasalalay sa pananalig sa Diyos, sapagkat sinasabi ng Kasulatan,” Ang tumutupad sa hinihingi ng Kautusan ay mabubuhay sa pamamagitan nito.”

– GALACIA 3:10-12

2. Mga Gawa Ayon sa Pananalig

– SANTIAGO2:14-17

” Diya’y makikita mong magkalakip ang mga gawa at ang kanyang pananampalataya, at naging ganap ang kanyang pananampalataya dahil sa kanyang mga gawa. Natupad ang sinasabi ng Kasulatan,” Si Abraham ay sumampalataya sa Diyos, at dahil dito, siya’y ibinilang na matuwid.” Ang tawag sa kanya ng Diyos ay” Ang kaibigan kong si Abraham.” Diyan ninyo makikita na ibinibilang na matuwid ang isang tao dahil sa kanyang mga gawa at di dahil sa kanyang pananampalataya lamang.”

-SANTIAGO 2:22-24

Β· Maliwanag kung gayon na na ang tinutukoy na gawa sa Roma 3:20 ay mga gawa ayon sa Kautusan. Sinasabi ng bibliya na ang bawat tumanggap kay Cristo ay kailangang gumawa ng mga mabubuting bagay na naayon sa mga aral ni Cristo upang maging ganap ang kanyang pananampalataya.

Ayon sa Roma 1:16-17 :

” Hindi ko ikinahihiya ang Mabuting Balita tungkol kay Cristo, sapagkat ito ang kapangyarihan ng Diyos sa ikaliligtas ng bawat nananampalataya β€” una’y sa mga Judio at gayon din sa mga Griego. Inihahayag nito na ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao ay nagsisimula sa pananampalataya, at nagiging ganap sa pamamagitan ng pananampalataya. Ayon sa nasusulat,

” Ang pinawalang-sala sa

pamamagitan ng pananampalataya ay

mabubuhay.”

Ito’y hindi tulad ng panununtunan ibinigay ng Diyos sa mga Israelita tulad nang nasusulat:

Sa gayo’y pinalabas ko sila mula sa lupain ng Egipto, at dinala ko sila sa ilang. At ibinigay ko sa kanila ang aking mga palatuntunan, at itinuro ko sa kanila ang aking mga kahatulan, na kung isagawa ng tao ay mabubuhay sa mga yaon.

– EZEKIEL 20:10-11

Ang buhay na tinutukoy ng Ebanghelyo ay

makakamtan sa pamamagitan ng katuwirang hiwalay

sa Kautusan- ito ang katuwirang nagmumula sa

pananampalataya kay Hesu-Cristo.

At ako’y masumpungan sa kaniya, na walang katuwirang aking sarili, sa MAKATUWID BAGA’Y SA KAUTUSAN, kundi ang katuwirang sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, ang katuwiran ngang buhat sa Dios sa pamamagitan ng pananampalataya:

-FILIPOS 3:9

” Kayat ang bawat nakikinig at nagsasagawa ng mga salita kong ito ay matutulad sa isang taong matalino na nagtayo ng kanyang bahay sa ibabaw ng bato. Umulan nang malakas, bumaha, at binayo ng malakas na hangin ang bahay na iyon, ngunit hindi nagiba sapagkat nakatayo sa ibabaw ng bato.”

– Mateo 7:25

Ang salitang tinutukoy ni Jesus ay ang EBANGHELYO O MABUTING BALITA na siyang mamamalagi magpakailanman at hindi ang Kautusan na tinatawag ding Kautusan ni Moises na siyang titik ng Lumang Tipan.

Ngunit ang salita ng Panginoon

ay mamamalagi kailanman.”

At ito ang Mabuting Balitang

ipinangaral sa inyo.”

– PEDRO 1:25

Ayon sa Roma 10:8-11:

” Ngunit ito ang sinasabi niya,” Malapit sa iyo ang salita, nasa iyong mga labi at nasa iyong puso,” (ibig sabihi’y ang salitang ipinangangaral namin tungkol sa pananampalataya). Kung ipahahayag ng iyong mga labi na si Jesus ay Panginoon at mananalig ka nang buong puso na siya’y muling binuhay ng Diyos, maliligtas ka.”

Β·

” ipahahayag ng iyong mga labi ” – pagpapahayag ng Ebanghelyo o Mabuting Balita

“mananalig ka nang buong puso” – pagsunod sa Mabuting Balita o pagsasagawa ng mga aral at utos na nasusulat sa Bagong Tipan.

” maliligtas ka ” – dahil ang taong tunay na nananalig ay sumusunod sa aral ni Cristo. Napapatunayan ang kanyang pananampalataya ng kanyang mga gawa dahil patay ang pananampalatayang di pinatutunayan sa gawa. (Santiago :14-17)

5.NANANATILING TAPAT

HANGGANG WAKAS

” Sapagkat tayong lahat ay kasama ni Cristo, kung mananatili tayong matatag hanggang wakas sa ating pananalig sa kanya. ”

– HEBREO 3:14

Sapagkat,” Kaunting panahon na lamang,hindi na magluluwat, At ang paririto ay darating.Ang tapat kong lingkod ay nabubuhaysa pananalig sa akin,Ngunit kung siya’y tumalikod, hindi ko kalulugdan.”” Ngunit hindi tayo kabilang sa mga tumatalikod at napapahamak, kundi sa mga nananalig sa Diyos at sa gayo’y naliligtas. ”

– HEBREO 10:39


β€œ

Ngunit siya na makapagtitiis hanggang wakas ay maliligtas.”
– MATEO 24:13

ANG MABUTINGΒ BALITA

ANG MABUTING BALITA

” At ngayon ay ipinaaalala ko sa inyo mga kapatid, ang Mabuting Balita na ipinangaral sa inyo. Iyan ang Ebanghelyo na tinanggap at nagiging saligan ng inyong pananampalataya. Sa pamamagitan nito’y naliligtas kayo, kung matatag kayong nananangan sa salitang ipinangaral ko sa inyo – maliban na nga lamang kung kayo’y sumampalataya na di iniisip ang inyong sinasampalatayanan.”
– 1 CORINTO 15:1 – 2
β€œ Ngunit ang salita ng Panginoon ay mamamalagi kailanman.”
At ito ang Mabuting Balitang ipinangaral sa inyo.”
– PEDRO 1:25

β€œ Mawawala ang langit at ang lupa, ngunit ang mga salita ko’y hindi magkakabula. β€œ – MATEO 24:25


β€œANG SALITA NG KATOTOHANAN NA NAGDUDULOT NG KALIGTASAN”

β€œ Kayo ma’y naging bayan ng Diyos nang kayo’y manalig sa kanya matapos ninyong marinig ang salita ng katotohanan β€”
ang Mabuting Balita na nagdudulot ng kaligtasan. Kaya’t ipinagkaloob sa inyo ang Espiritu Santong ipinangako ng Diyos bilang tatak ng pagkahirang sa inyo. β€œ – EFESO 1:13


β€œANG IPINANGARAL NI CRISTO AT MGA APOSTOL NA NAGING SALIGAN
NG PANANAMPALATAYA NG MGA KRISTIYANO”
( ROMA 10: 13-18 )

β€œ Nang mga sandaling yaon ay maraming pinagaling si Jesus: mga pinahihirapan ng karamdaman, at mga inaalihan ng masasamang espiritu. Ipinagkaloob niyang makakita ang mga bulag. Sinabi niya sa kanila pagkatapos,” Bumalik kayo kay Juan at sabihin ang inyong nakita at narinig: nakakikita ang mga bulag, nakalalakad ang mga pilay, gumagaling ang mga ketongin, nakaririnig ang mga bingi, muling nabubuhay ang mga patay, at ipinangangaral sa mga dukha ang Mabuting Balita. β€œ –LUCAS 7:21-22


β€œ At ngayo’y ipinaaalaala ko sa inyo, mga kapatid, ang Mabuting Balita na ipinangaral ko sa inyo. Iyan ang ebanghelyo na inyong tinanggap at naging saligan ng inyong pananampalataya. ” –1 CORINTO 15:1

β€œ Hindi ko ikinahihiya ang Mabuting Balita tungkol kay Cristo, sapagkat ito angβ€” kapangyarihan ng Diyos sa ikaliligtas ng bawat nananampalataya una’y sa mga Judio at gayon din sa mga Griego. Inihahayag nito na ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao ay nagsisimula sa pananampalataya, at nagiging ganap sa pamamagitan ng pananampalataya. Ayon sa nasusulat,” Ang pinawalang-sala sa pamamagitan ng pananampalataya ay mabubuhay.”
– ROMA 1:16-17

β€œNAGSISIMULA SA PANANAMPALATAYA” – ROMA 10:9-10

Β· Pagsisisi sa mga Kasalanan

β€œ Sumagot si Pedro,” Pagsisihan ninyo’t talikdan ang inyong mga kasalanan at magpabautismo kayo sa pangalan ni Jesu-Cristo upang kayo’y patawarin; at ipagkakaloob sa inyo ang Espiritu Santo. β€œ – GAWA 2:38
Β· Pananalig kay Cristo at Pagtanggap sa Mabuting Balita tungkol kay Cristo – 2 PEDRO 1:3

β€œ At ngayo’y ipinaaalaala ko sa inyo, mga kapatid, ang Mabuting Balita na ipinangaral ko sa inyo. Iyan ang ebanghelyo na inyong tinanggap at naging saligan ng inyong pananampalataya. β€œ – 1 CORINTO 15:1-2

Β· Pagpapabautismo

β€œ Ang tubig ay larawan ng bautismong nagliligtas ngayon sa inyo. Ang bautismo ay hindi paglilinis ng dumi ng katawan kundi isang pangako sa Diyos buhat sa isang malinis na budhi. Inililigtas kayo ng bautismo sa pamamagitan ng muling pagkabuhay ni Jesu-Cristo… β€œ – 1 PEDRO 3:21


β€œPAMUMUHAY SA PANANAMPALATAYA” – HEBREO 10:35-39

Β· Pagsunod sa mga Aral ni Cristo

β€œ Sinabi naman ni Jesus sa mga Judiong naniniwala sa kanya,” Kung patuloy kayong susunod sa aking aral, tunay ngang kayo’y mga alagad ko; makikilala ninyo ang katotohanan, at ang katotohanan ang magpapalaya sa inyo.” – JUAN 8:31-32


Β· Pamumuhay nang Naaayon sa Mabuting Balita

β€œ Kaya nga, mga kapatid, pagsikapan ninyong mamuhay ayon sa Mabuting Balita tungkol kay Cristo. Sa gayon, makabalik man ako sa inyong piling o hindi, makatitiyak akong kayo’y nananatili sa iisang layunin at sama-samang ipinagtatanggol ang Mabuting Balita. β€œ – FILIPOS 1:27

Β· Paggawa ng Mabuti

β€œ Gayon din naman, mga kapatid, namatay na kayo sa Kautusan nang kayo’y maging bahagi ng katawan ni Cristo, upang maging kabiyak ni Cristo na muling binuhay, at magbunga ng mabubuting gawa
ukol sa Diyos. ” – ROMA 7:4


β€œNAGIGING GANAP SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALAYA” – MATEO 24:13

β€œSapagkat tayo ay naging mga kabahagi ni Cristo kung ang pagtitiwalang natamo natin sa pasimula pa ay pananatilihin nating matatag hanggang sa katapusan.” – HEBREO 3:14

Β·Hindi pare-pareho ang haba ng takbuhin ng bawat kristiyano kaya sinabi ni Hesus na may mga nauuna na mahuhuli at mga nahuhuli na mauuna. ( MATEO 20:1-16 )
Β·Kailangang manatiling tapat sa pananampalataya ang bawat Kristiyano upang maligtas. ( HEBREO 10:37-39 )
Β·Kailangang lakipan ng gawa ang pananampalataya upang ito’y maging ganap ( SANTIAGO 2:22-24 ) sapagkat patay ang pananampalatayang hindi pinatutunayan sa gawa.
( SANTIAGO 2:17 )

ANG MABUTING BALITA AY:
1. Saligan ng pananampalataya ng mga Kristiyano.
2. Ang tinatanggap ng taong sumasampalataya kay Jesu-Cristo.
3. Ang naghahayag na ang pagpapawalang-sala ng Diyos ay nagsisimula sa pananampalataya at nagiging ganap sa pamamagitan ng pananampalataya.
4. Ang naglalaman ng buhay at mga aral o turo ni Cristo.
5. Ang kapangyarihan ng Diyos sa ikaliligtas ng bawat mananampalataya. ( 1 Corinto 1:21 )
6. Ang ginagamit ng Diyos upang tawagin ang tao sa kaluwalhatian ni Cristo. ( 2 Tesalonica 2:14 )7. Ang nagdadala ng pagpapala sa bawat mananampalataya. ( Colosas 1:3 – 6 )

ANG MGA PAGPAPALA NG EBANGHELYO

1. Pagpapawalang – Sala – ROMA 3:22
” Bagama’t kami’y ipinanganak na Judio at hindi makasalanang Hentil, alam naming na ang tao ay pinawawalang-sala dahil sa pananalig kay Jesu-Cristo at hindi sa mga gawa ayon sa Kautusan. Nananalig din kami kay Jesu-Cristo upang pawalang-sala ng Diyos sa pamamagitan ng pananalig kay Cristo at hindi sa pamamagitan ng pagtupad sa Kautusan. Sapagkat ang tao ay hindi mapapawalang – sala sa pamamagitan ng pagtalima sa Kautusan.” – GALACIA 2:15 – 16
Β· Maging ang mga Judio ay dapat sumampalataya upang mapawalang-sala – bagamat sa kanila ibinigay ang Kautusan dahil hindi nila nagawang matupad lahat ng mga utos sa Kautusan tulad ng sinasabi sa Roma 3:22-23 na lahat ay nagkasala at walang nakaabot sa pamantayan ng Diyos, Judio man o Hentil.

2. Pagkakaloob ng Espiritu Santo

β€œNgunit nahayag ang kabutihan ng Diyos, na ating Tagapagligtas at ang kaniyang pag-ibig sa mga tao. 5Nang mahayag ito, iniligtas niya tayo, hindi sa pamamagitan ng mga gawa ng katuwiran na ating ginawa, kundi ayon sa kaniyang kahabagan. Ito ay sa pamamagitan ng muling kapanganakang naghuhugas sa atin at sa pamamagitan ng Banal na Espiritung bumabago sa atin. 6Masagana niyang ibinuhos ang Banal na Espiritu sa atin, sa pamamagitan ni Jesucristo na ating Tagapagligtas.” – TITO 3:4-6

β€œHindi tayo pinapahiya ng pag-asa sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Banal na Espiritu na ipinagkaloob sa atin.” – ROMA 5:5

3. Pagpapagiging – Matuwid

β€œSa ganito ring paraan, si Abraham
ay sumampalataya sa Diyos at iyon ay ibinilang
sa kaniya na katuwiran. β€œ – GALACIA 3:6

β€œ9Sa ganoon, ako ay masumpungan sa kaniya, hindi sa pamamagitan ng sarili kong katuwiran na ayon sa Kautusan kundi ang katuwiran sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, at ang katuwiran na mula sa Diyos ay sa pamamagitan ng pananampalataya.

– FILIPOS 3:9


Β· Ang tao ay hindi napagiging matuwid ng Kautusan dahil ayon sa tuntunin nito, dapat lahat ng nasusulat na utos doon ay nasusunod at ang paglabag sa isang utos ay katumbas ng paglabag sa lahat ng utos. Kaya naman hindi nagiging matuwid ang mga Judio na saklaw ng Kautusan dahil bilang tao, sila ay likas na mahina at di kayang sumunod sa buong Kautusan kaya naman sila ay napailalim sa sumpa ng Kautusan. ( Galacia 3:10-14 )
Β·
Subalit sa pamamagitan ng pananampalataya, ang tao ay napagiging –matuwid- Judio man o Hentil dahil sa Espiritu Santo na ipinagkakaloob ng Diyos na siyang tumutulong sa tao upang magawa ang kalooban at utos ng Diyos, at kung magkasala man, sa pamamagitan ng taos-pusong paghingi ng tawad ay pinatatawad at nililinis upang maging tunay na matuwid.
( 1 Juan 1:9 )


ANG KATUWIRANG BUKOD SA KAUTUSAN SA PAMAMAGITAN NG PANANAMPALATAYA KAY CRISTO

“Ngayon ay nalalaman natin na ang anomang sinasabi ng kautusan, yaon ay sinasabi sa nangasa ilalim ng kautusan; upang matikom ang bawa’t bibig, at ang buong sanglibutan ay mapasa ilalim ng hatol ng Dios:

Sapagka’t sa pamamagitan ng mga GAWA NG

KAUTUSAN

ay WALANG LAMAN NA AARIING-GANAP

sa paningin niya;

sapagka’t sa pamamagitan ng kautusan ay ang pagkakilala ng kasalanan. Datapuwa’t ngayon

BUKOD sa kautusan ay ipinahahayag ang ISANG

KATUWIRAN ng Dios,

na sinasaksihan ng kautusan at ng mga propeta; Kaya nga saan naroon ang pagmamapuri? Ito’y inihiwalay na. Sa pamamagitan ng anong kautusan? ng mga gawa? Hindi: kundi sa pamamagitan ng

KAUTUSAN NG PANANAMPALATAYA.

Kaya nga maipasisiya natin na ang tao ay

INAARING-GANAP SA PANANAMPALATAYA

NA HIWALAY

sa mga GAWA NG KAUTUSAN.

– ROMA 3:19-28

4. Pagpagiging – Anak ng Diyos at Taga-pagmana ng Pangako ng Diyos

β€œSapagkat sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo Jesus kayong lahat ay naging mga anak ng Diyos. Ito ay sapagkat lahat kayong binawtismuhan kay Cristo, ay ibinihis ninyo si Cristo. 28Walang pagkakaiba sa Judio at sa Griyego. Walang alipin o malaya man. Walang lalaki o babae sapagkat iisa kayong lahat kay Cristo Jesus. 29Yamang kayo ay kay Cristo, binhi kayo ni Abraham at mga tagapagmana ayon sa pangako.” GALACIA 3:26-29

β€œIto ay sapagkat sila na inaakay ng Espiritu ng Diyos, sila ang mga anak ng Diyos.” – Roma 8:14

β€œKaya nga, ikaw ay hindi na isang alipin, subalit isa nang anak. At kung ikaw ay isang anak, ikaw rin naman ay tagapagmana ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo.” – Galacia 4:7

5. Pagpapalaya sa Ilalim ng Kautusan

β€œIto ay sapagkat ang Kautusan ay mahina sa pamamagitan ng makalamang kalikasan, kaya ito ay walang kapangyarihan. Isinugo ng Diyos ang sarili niyang anak na nasa anyo ng taong makasalanan upang maging hain para sa kasalanan. Sa ganitong paraan, sa laman ay hinatulan na niya ang kasalanan.” – ROMA 8:3

β€œKayo, na mga patay dahil sa inyong mga pagsalangsang at sa hindi pagiging nasa pagkatuli ng inyong laman, ay binuhay na kasama niya. Kayo ay pinatawad na sa lahat ng mga pagsalangsang. 14Binura na niya ang nasulat na mga batas na laban sa atin. Inalis niya ito sa kalagitnaan natin at ipinako ito sa krus.” – COLOSAS 2:13 –14

β€œSa pamamagitan ng kaniyang katawan, pinawalang-bisa niya ang pag-aalitan, ang batas ng Kautusan na nasa mga utos. Ginawa niya ito upang magawa niya sa kaniyang sarili na ang dalawa ay maging isang bagong tao, sa gayon siya ay gumawa ng kapayapaan. 16At upang kaniyang pagkasunduin ang dalawa sa iisang katawan sa Diyos sa pamamagitan ng krus, na dito ang pag-aalitan ay pinatay niya.” – EFESO 2:15 – 16

” Ngunit ngayo’y patay na tayo sa kasalanang umalipin sa atin, wala na tayo sa ilalim ng Kautusan. Kaya’t tayo’y naglilingkod sa Diyos, hindi dahil sa lumang tuntuning nasusulat kundi sa bagong buhay ayon sa Espiritu. ” – ROMA 7:6

” Ngunit nang

dumating ang takdang

panahon, sinugo ng

Diyos ang kanyang

Anak. Isinilang siya ng

isang babae at

namuhay sa ilalim ng

Kautusan upang

palayain ang mga

nasa ilalim ng

Kautusan. Sa gayon,

tayo’y mabibilang na

mga anak ng Diyos.”

–GALACIA 4:4 – 5

  • Ang Judio at mga Hentil ay dalawang bayan na magkaaway at pinaghihiwalay ng Kautusan, dahil ayon sa Kautusan, hindi maaaring makipag-isa ang mga Judio sa mga Hentil. Ngunit nakita ng Diyos na lahat ay alipin ng kasalanan, Judio man o Hentil at ito ang dahilan ng pagsugo nya sa kanyang bugtong na anak na si Hesus – upang tubusin ang lahat sa pamamagitan ng kanyang dugo dahil ang Kautusan na nasa ilalim ng Unang Tipan ay hindi mapapawalang bisa kung walang pagbububo ng dugo dahil ito ay pinagtibay sa pamamagitan ng dugo- ng dugo ng hayop. Ngunit higit na mabisa ang dugo ni Cristo na siyang nagpatibay sa Bagong Tipan na kung saan, ang sinumang sasampalataya sa mga aral nito at papasok sa tipan sa pamamagitan ng bautismo ay lilinisin at patatawarin sa kanilang mga kasalanan, pagkakalooban ng Espiritu Santo upang magkaroon ng kakayahang makalakad sa kalooban at katuwiran ng Diyos nang sa gayon ay maiharap ni Cristo sa Ama na sakdal at banal upang magmamit ng walang-hanggang buhay.


Β· Dahil sa pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan ay sinugo Niya ang kanyang Bugtong na Anak na si Jesu-Cristo.( Juan 3:16) Naparito sya sa lupa sa takdang panahon hindi upang sirain ang Kautusan kundi upang ganapin iyon( Mateo 7:38-39 ) nang sa gayon ay mapalaya ang mga nasa ilalim nito. ( Galacia 4:4 )Sa panahong si Jesus ay nabubuhay at nangangaral ng Mabuting Balita, umiiral pa noon ang Kautusan o Unang Tipan. ( Mateo 23:23 ) Hindi parin naipagkakaloob ang Espiritu Santo dahil hindi pa sya naluluwalhati.
( Juan 7:38-39 ) Nang maganap ang pagbububo ng kanyang dugo sa krus ng kalbaryo – ang kanyang kamatayan, ( Juan 19:30 ) Tuluyang nawalan na ng bisa ang Unang Tipan at napagtibay naman ang Bagong Tipan.
( Hebreo 9:16-17, 1 Corinto 11:25 )

Kaya’t si Cristo ang hangganan ng Kautusan ( Roma 10:4 )

tungo sa kaligtasan ng

sangkatauhan sa

pamamagitan ng

pananampalataya na

naihahayag sa

pamamagitan ng

Mabuting Balita,

(Roma 1:16-17 )

nang sa gayon ay makamtan ng bawat sumasampalataya ang buhay na walang hanggan na ipinangako ng Diyos.